"เพราะตั้งแต่เจอเธอฉันก็ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนเลย เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบฉัน"
คำพูดของราเชนทร์ทำเอามะนาวเบิกตากว้างอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
"นิ่งแบบนี้แสดงว่ายอมแล้วใช่มั้ย หืมมม"
ราเชนทร์พูดต่อพร้อมกับโน้มหน้าไปจูบเธออีกครั้ง แต่มะนาวดันหันหน้าหนีจนปากเขาไปหอมแก้มเธอแทน
"ฉันไม่ได้ยอม ปล่อยฉันเลยนะ ทำไมนายชอบฉวยโอกาสตลอดเลย ไหนบอกจะรอให้ฉันยอมเองไง"
มะนาวโวยวายใส่คนตัวโตสะบัดตัวหนีจนราเชนทร์ยอมปล่อยเธอ
"ก็มันอดใจไม่ไหวนิ แค่เห็นหน้าเธออารมณ์ฉันก็ขึ้นแล้ว ถือว่าฉันอดทนมากเลยนะไม่งั้นฉันปล้ำเธอแน่"
"ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต ไอ้...โอ้ยไม่รู้จะด่าว่าอะไรแล้ว"
มะนาวร้องด่าราเชนทร์สารพัดแต่เขากลับหัวเราะไม่มีท่าทีโกรธเธอด้วยซ้ำ
"ด่าไปเถอะ อย่าพลาดเป็นเมียฉันนะจะจับกดจมเตียงให้ลุกไม่ขึ้นเลย"
"พอ เลิกพูดเรื่องนี้ ไปได้แล้ว"
มะนาวยกธงขาวยอมแพ้ไม่เถียงต่อ ส่วนราเชนทร์ก็ยิ้มถูกใจเมื่อเขาชนะเธอ
