8
"ไม่ต้องไป!"
เขาสั่งเสียงดุแล้วจ้องหน้าฉันนิ่ง ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ นับวันเขายิ่งจะทำให้ฉันเป็นบ้าขึ้นเรื่อยๆ
"นายจะสั่งฉันได้ทุกอย่าง จะบีบฉันยังไงก็ได้สินะ"
"..." ฉันโคตรเกลียดเลยเวลาฉันมีคำถามแต่มันไม่เคยตอบ "แล้วยังจะไปอยู่มั้ยล่ะ"
ฉันกัดฟันมองเขาอย่างโมโห กำหมัดไว้แน่นน้ำตาคลอ แล้วสุดท้ายก็ต้องยอมเขาไง เพราะเหตุผลเดิมๆ คือเพื่อตัวเอง
แล้วฉันก็ต้องกลับไปบอกยัยแพรว่าวันนี้ฉันจะไม่ว่างไปกับมันแล้ว กว่าจะคิดหาเหตุผลโกหกมันได้เล่นเอาปวดหัว พอเคลียกับแพรเสร็จฉันก็กลับมาหาไอ้บ้านั่นที่รออยู่ลานจอดรถ
"จะไปไหน" ฉันเอ่ยถามตอนที่เขาขับรถออกมา
"ไปกินข้าวไง ไม่หิวเหรอ"
มันน่าตลกมั้ย ทำไมฉันต้องไปกินข้าวกับคนที่ไม่หวังดีกับตัวเอง บางทีก็เหมือนมันจะร้ายแต่บางครั้งมันก็ทำดี ซึ่งแต่ละครั้งที่มันทำดีก็ไม่ได้ลบความผิดที่มันทำกับฉันได้หรอก ก็แค่ทนให้มันผ่านๆไป
ไม่นานนักมันก็มาจอดรถตรง
