ฝ่ามือเล็กยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มนวลทั้งสองข้างลวกๆเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูซ่อง ก่อนบานประตูจะเลื่อนเปิดอัตโนมัติพร้อมกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศลอยมากระทบกับร่างกายของเธอเบาๆ
แกร๊ก!
"ก๋วยเตี๋ยว" ยังไม่ทันที่ก๋วยเตี๋ยวจะก้าวขาเดินเข้าไปด้านใน เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยก็ตะโกนเรียกชื่อเธอเล็ดลอดออกมาเสียก่อน พร้อมกับชายร่างสูงที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา เพียงแค่ได้ยินเสียงนั้นก็คิดอยากจะหนีไปให้ไกลแต่ติดตรงที่ว่าไม่สามารถหนีไปไหนได้
ก๋วยเตี๋ยวถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเบื่อหน่าย พลางยกมือขึ้นมากุมขมับ
หมับ!!
"อ๊ะ! ทำบ้าอะไรของคุณปล่อยหนูนะ" เธอแหงนหน้ามองเนมาร์ที่ผลุนผลันเข้ามากระชากแขนเรียว จนร่างเธอถลาไปซบแผงอกแกร่งพร้อมกับถูกกระชับกอดแน่นอย่างไม่พอใจกับการกระทำของเขา
"เธอหายไปไหนมา หนีฉันไปทำไมรู้ไหมว่าเป็นห่วงมากแค่ไหน" ใบหน้าหล่อเหลากดจูบลงบนศีรษะทุยเล็กหนักๆด้วยความดีใจที่เธอกลับมา
