"ฮึก! มะ..ไม่จริง" ใบหน้าหวานส่ายไปมา พร้อมกับน้ำตาเอ่อไหลกลิ้งหยดลงมาบนพวงแก้มนวลทั้งสองข้างเมื่อทิมพูดจบประโยค ก๋วยเตี๋ยวรีบดีดตัวขึ้น แล้ววิ่งผลุนผลันออกไปจากห้องเพื่อกลับไปดูบ้านทันที เธอได้แต่ภาวนาขอให้สิ่งที่ได้ยินไม่เป็นความจริง
"สงสารน้องว่ะ นายไม่น่าสั่งให้ผมทำอะไรแบบนี้เลย" ทิมหันหน้ากลับมาพูดกับเจ้านายที่สั่งให้เขาไปเผาบ้านของเด็กสาวเมื่อชั่วโมงที่แล้ว โดยที่เขาเองไม่ได้เต็มใจเลยสักนิดแต่ก็ต้องทำเพราะเป็นคำสั่ง ทว่าคนฟังกลับนั่งยกยิ้มมุมปากเงียบจ้องมองเด็กสาววิ่งออกไป
ฟังไม่ผิดหรอกเขาเป็นคนออกคำสั่งให้ทิมไปลอบวางเพลิงบ้านของเธอเองผ่านทางข้อความไลน์ ตอนที่ได้ปล่อยให้เธอนั่งจมอยู่กับความคิดเงียบๆ ไม่คิดว่าลูกน้องจะทำหน้าที่ได้รวดเร็วขนาดนี้ ทำให้เขาพอใจไม่น้อย ดีนะที่เขาพอจะมองนิสัยของเธอออกจึงคิดดักทางไปตั้งแต่ต้น ทีนี้แหละเธอจะไม่มีทางปฏิเสธอะไรเขาได้อีก
คนอย่างเขาสามารถ
