36
ราวสี่ทุ่ม
รอซซี่เดินมายังห้องคนรับใช้ด้วยสีหน้าหงุดหงิด บึ้งตึง เขาก้าวฉับๆ มายืนอยู่หน้าห้องพักขนิษฐาที่เจ้าของห้องหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยา จึงไม่รู้ว่า ตอนนี้เขาใช้กุญแจสำรองเปิดประตู และถูกชายหนุ่มขี้โมโหอุ้มออกไปจากห้อง มารู้ตัวอีกทีก็ตอนถูกโยนลงบนเตียง แรงกระแทกทำให้เธองัวเงียตื่น
“คุณรอซ” ขนิษฐามองชายหนุ่มร่างโตตรงหน้าด้วยสายตาพร่ามัว สะบัดหัวขับไล่ความงงจากฤทธิ์ยาแก้แพ้ที่ทานไปสองเม็ด
“ยังจำผัวตัวเองได้หรือไง นอนหลับสนิทหมดสภาพแบบนี้ สงสัยจะเจอศึกหนักกับไอ้หนึ่งไปหลายยกสิท่า”
รอซซี่พูดเสียงเข้ม มองขนิษฐาไม่วางตา คลิปภาพที่มารดาส่งมาให้ เขาจำได้ฝังนัยน์ตา มันเหมือนภาพนั้นฉายอยู่ตลอดเวลา เขาแทบไม่เป็นทำงาน อยากจะมาจัดการกับขนิษฐาตอนนั้นเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ทำไม่ได้ เขาทิ้งงานและเงินจำนวนหลายร้อยล้านบาทเพราะผู้หญิงที่ไม่มีค่าในสายตาตนไม่ได้ พองานสำคัญเสร็จ รอซซี่รีบกลับบ้าน มาจัดการสาว
