25
อีกประมาณหนึ่งร้อยเมตรก็จะถึงห้องเช่า ในระยะสายตาขนิษฐามองเห็นรถตู้สีดำคันหรูที่เธอจำได้แม่นยำว่าคือรถของรอซซี่ เธอทำหน้าตกใจแม้จะเตรียมใจมาก่อน มองรถตู้ที่มองเห็นชัดขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความหวาดกลัว หัวใจเต้นแรง และทันทีที่ขนิษฐาอุ้มลูกลงมาจากรถสามล้อ ประตูรถตู้เปิดออก ร่างสูงใหญ่ของที่น่าเกรงขามได้ก้าวลงมายืนข้างตัวรถ รอซซี่มองหน้าขนิษฐาที่ส่งลูกให้พี่แมวอุ้มแทนเขม็ง ใบหน้าเรียบตึง รังสีอำมหิตแผ่รอบตัว
“ขึ้นรถ”
เสียงภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำดังจากปากหนุ่มลูกครึ่ง ที่ยังไม่ละสายตาจากขนิษฐา
“ฝากดูลูกด้วยนะพี่แมว”
พี่แมวพยักหน้า ขนิษฐายิ้มอ่อนให้ญาติ ยกมือลูบแก้มดนุพล ก่อนจะตัดใจเดินขึ้นรถตู้ โดยมีร่างหนาก้าวขึ้นตามไป
ขนิษฐานั่งตัวลีบอยู่บนรถตู้ที่สั่งผลิตโดยเฉพาะ ภายในห้องโดยสารจะมีสี่ที่นั่งในลักษณะหันหน้าเข้าหากัน เบาะนั่งเป็นแบบปรับนอนได้ ตรงกลางจึงเป็นที่โล่งเพื่อให้มีพื้นที่มากพอหากป
