รักร้อนเพลิงพยาบาท

9

9

กฤตย์เดินถือกระเป๋าเดินทางใบย่อมสองใบเข้ามาในโรงแรมเอ-ลีน่าพาเลซ โดยมีนางเอกสาวเดินอยู่ด้านข้าง ความที่ภคพรมีอาชีพนักแสดง เธอจึงมีเสื้อผ้าสำรองติดรถไว้เสมอ เผื่อเดินทางไปถ่ายละครหรือภาพยนตร์ต่างจังหวัดกว่าจะเสร็จก็ค่ำมืดดึกดื่น ไม่สะดวกเดินทางกลับบ้านในเวลานั้น ภคพรเลือกจะพักโรงแรมและกลับบ้านในเช้าวันรุ่งขึ้น ส่วนกฤตย์ก็ต้องมีเผื่อไว้เช่นกัน

หลังจากกฤตย์ติดต่อขอคีย์การ์ดจากพนักงานต้อนรับส่วนหน้า เขากับภคพรได้ขึ้นไปยังชั้นที่ยี่สิบเจ็ดของโรงแรม หมายเลขห้องที่ทั้งสองพักคือ 2703 ห้องนี้เป็นห้องพักส่วนตัวของครอบครัวภคพร ที่หากมาเที่ยวหัวหินก็จะมาพักที่ห้องนี้เสมอ หรือแม้แต่ภคพรมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนก็จะมาพักห้องนี้เช่นกัน มันจึงพิเศษตรงที่ว่า เป็นห้องสูทขนาดใหญ่ มีสามห้องนอน สี่ห้องน้ำ ห้องโถงใหญ่มีไว้สำหรับสังสรรค์ สระว่ายน้ำแบบส่วนตัวอยู่บนระเบียงด้านนอก ที่มองเห็นความสวยงามของท้องทะเลในมุมกว้าง

แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ให้ลูกค้าใช้บริการเสียทีเดียว หากมีลูกค้าระดับวีไอพี หรือแขกบ้านแขกเมืองระดับสูงแจ้งความจำนงขอพัก ทางโรงแรมก็ปล่อยให้เช่าพักแล้วแต่กรณีไป

“คุณตาลไปอาบน้ำนะครับ จะได้พักผ่อน” กฤตย์บอกภคพรที่มีทีท่าเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด

“ค่ะ” ภคพรตอบรับเสียงเบา เดินเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำ ทำร่างกายให้สดชื่นมากกว่านี้ ส่วนกฤตย์ได้เดินเข้าไปอาบน้ำในอีกห้องหนึ่งที่อยู่ติดกัน ความที่เขาเป็นผู้ชายทำให้อาบน้ำเสร็จก่อนภคพร แล้วพออาบน้ำเสร็จ เขาโทรศัพท์สั่งนมอุ่นมาให้เจ้านายสาวดื่มก่อนนอน แล้วถูกนำขึ้นมาเสิร์ฟให้บนห้องพักในอีกสิบนาทีต่อมา

ประตูห้องน้ำภายในห้องนอนของภคพรเปิดออก ช่วงจังหวะเดียวกันกับที่กฤตย์เดินถือนมอุ่นมาให้เธอ เขาวางมันลงบนโต๊ะเล็กข้างเตียง หันมายิ้มให้ภคพรที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงชุดคลุมสีขาวปิดร่างกาย

“วันนี้เหนื่อยจังพี่กฤตย์” เธอบ่น เดินมานั่งบนเตียง

“ดื่มนมอุ่นก่อนนะครับ ตื่นมาจะได้มีเรี่ยวแรง” เขาส่งแก้วนมให้เธอ ภคพรดื่มมันไปจนหมดแก้ว กฤตย์ดึงทิชชู่ออกมาหนึ่งแผ่น นำมาเช็ดคราบนมที่เปรอะอยู่บนขอบริมฝีปากเธอ “พี่นวดให้นะจะได้หลับสบาย”

“ดีค่ะ” ภคพรไม่บ่ายเบี่ยง ยินดีมากหากเขาบีบนวดให้ เธอเอนกายลงนอนกลางเตียง เพื่อให้เขาบีบนวดเธอได้สะดวก กฤตย์ลงมือบีบนวดเจ้านายสาวเริ่มต้นจากบ่า หัวไหล่ ไล่ไปตามแขน ก่อนจะเลื่อนมานวดขา ท้ายสุดคือเท้าที่เขานวดนานเป็นพิเศษ

“วันนี้พี่เห็นคุณตาลใส่รองเท้าส้นสูงแทบทั้งวัน พี่จะนวดเน้นฝ่าเท้าให้นะ ตื่นมาจะได้ไม่ปวด” เขาบอกคนที่กำลังเคลิ้ม และได้ยินเสียงตอบรับมาเบาๆ ว่า “ค่ะ”

“พี่ว่าแช่น้ำอุ่นหน่อยดีไหม พี่ไปเตรียมน้ำให้นะ” กฤตย์บอกด้วยความหวังดี

“พี่กฤตย์คะ ตาลง่วงแล้ว มานอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”

เธอพูด ชักเท้าหนีมือใหญ่ที่กำลังบีบนวด พร้อมกับขยับตัวให้ตนอีกไปอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ให้มีพื้นที่เหลือให้กฤตย์นอน และทันทีที่กฤตย์ล้มตัวลงนอนบนที่นอนอีกด้าน ภคพรขยับตัวมานอนชิดร่างสูงใหญ่ เขาใช้แขนให้เธอหนุนต่างหมอน ตะแคงร่างกอดนางเอกสาวที่วาดแขนกอดเขาเช่นกัน

กฤตย์ก้มหน้าจูบหน้าผากภคพร ที่ไม่มีใครรู้ว่า แท้จริงแล้วทั้งสองรักกัน แต่ด้วยสถานะและฐานะทางสังคม กฤตย์กับภคพรจึงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับมามากกว่าสี่ปี หมายจะบอกให้ทัดเทพรู้ ทว่าก็ต้องปิดปากเงียบเมื่อทัดเทพต้องการให้ภคพรแต่งงานกับรัฐรวินทร์ ลูกชายเพื่อนสนิท ภคพรจำยอมหมั้นหมายกับคนที่บิดาเลือกให้ แต่ไม่ใช่ว่า เธอจะยินยอมแต่งงกับคู่หมั้นหนุ่ม ภคพรตั้งใจไว้ว่า ในวันหนึ่งที่ตนพร้อม เธอจะบอกความจริงเรื่องลับนี้ให้รัฐรวินทร์รู้ ภคพรหวังว่าคู่หมั้นจะเข้าใจ เป็นเพราะเขาเองก็ไม่ได้รักเธอตั้งแต่ต้น

สองหนุ่มสาวที่หัวใจตรงกัน นอนหลับในอ้อมกอดของกันและกัน ทั้งคู่พร้อมจะฝ่าฟันอุปสรรค ขวากหนามที่ต่างรู้ดีว่า ต้องได้รับบาดเจ็บจากสิ่งกีดขวางเหล่านั้น โดยเฉพาะทัดเทพ ที่แน่นอนว่า จะค้านหัวชนฝา หากความจริงปรากฏ แต่ไม่ว่าจะเจ็บปวดมากแค่ไหน เหนื่อยมากเพียงไร กฤตย์กับภคพรไม่หวั่น ขอเพียงมีกันและกันแค่นั้นเป็นพอ

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

เกวลินเมื่อตกงานเธอก็เริ่มมองหางานใหม่ ความที่รายจ่ายหลายอย่างรออยู่ ส่งผลให้เธอต้องเร่งหางานใหม่ให้เร็วที่สุด ให้ได้งานต่อเนื่องเพื่อรายได้จะไม่ขาดตอน เมื่อหลายวันก่อน เธอมาเสียค่าโทรศัพท์ในห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน ระหว่างที่กำลังเดินออกจากห้าง เธอได้เดินผ่านร้านขายเครื่องดื่มประเภทกาแฟและเบเกอรี่ร้านหนึ่ง หน้าร้านติดป้ายรับสมัครพนักงาน เธอจึงกลับมาที่ร้านดังกล่าวพร้อมกับเอกสารสมัครงาน เป็นความโชคดีที่ผู้จัดการร้านนั้นรับเข้าทำงานทันที และเริ่มต้นทำงานในอีกวันถัดมา

เช่นเดียวกับชรัณ น้องชายของเกวลินที่ตระเวนสมัครงานในตำแหน่งแมสเซนเจอร์ตามบริษัทต่างๆ ซึ่งเขาได้รับการปฏิเสธเนื่องจากเขาเรียนด้วยทำงานด้วย บริษัทที่เขาไปสมัครเกรงว่า ชรัณจะทำงานไม่ได้เต็มที่ จึงตอบปฏิเสธ คงจะมีเพียงบริษัทเดียวที่ให้โอกาสเขาได้ทำงาน บริษัทนั้นคือ บริษัท อัครธนากุล กรุ๊ป จำกัด (มหาชน) บริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งของประเทศไทย วินาทีแรกที่รู้ว่า ตนจะได้ทำงานที่นี่ ชรัณตื่นเต้นและดีใจมาก เป็นเพราะเขาได้เงินเดือนและสวัสดิการไม่ต่างกับพนักงานคนอื่น ไม่ใช่ได้แบบรายวันอย่างที่คิดไว้

ส่วนอีกคนที่ดูเหมือนจะหาคนเลี้ยงดูที่มีความร่ำรวยจริงๆ ได้สำเร็จคือ ศุภวรรณ เนื่องจากตอนนี้รัฐรวิศรับเลี้ยงดูเธอแบบรายเดือนๆ ละห้าหมื่นบาท และให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ในคอนโดของเขา เธอดีใจจนเนื้อเต้นที่จะได้สุขสบายในสถานที่หรูหรา บนเตียงนุ่มๆ ไม่ต้องนอนเบียดกับเกวลินที่มีเครื่องปรับอากาศคลายร้อน และวาดหวังว่า เครื่องใช้ไม้สอย เครื่องแต่งกายจากแบรนด์ดังจะตามมาในไม่ช้า

ส่วนเรื่องครอบครัวจะอนุญาตหรือไม่ ไม่ใช่ปัญหาหนักอก เพราะเพียงแค่ศุภวรรณให้เหตุผลว่า ไปพักกับจริยาเนื่องจากช่วงนี้มีรายงานและโปรเจคส่งอาจารย์เยอะ แล้วแต่ละอย่างก็เป็นงานกลุ่มที่ต้องช่วยกันทำ ย้ายไปอยู่กับจริยาถือว่าสะดวกที่สุด บิดามารดาไม่ได้ติดใจอะไร อนุญาตให้เธอทำตามความตั้งใจ

“ตั้งแต่แกได้คนเลี้ยงเป็นตัวเป็นตน แกอารมณ์ดีทุกวันเลยนะ” จริยาแซวศุภวรรณที่หลายวันมานี้ หน้าสดใส ไม่หงุดหงิดง่ายเหมือนก่อน

“มันก็แน่นอนอยู่แล้ว ฉันสบายแล้วนี่ ไม่ต้องคอยหาลูกค้าเหมือนก่อน ศุภวรรณพูดอยากภาคภูมิใจกับการมีผู้ชายรวยๆ เลี้ยงดู “เย็นนี้ฉันมีนัดกับคุณวิศ เขาจะพาฉันไปซื้อกระเป๋าใบใหม่ที่พารากอน”