“ คุณมาร์ติน มันจะเกินไปแล้วนะคะ คุณหนูมาร์ซเธอไม่รู้เรื่องรู้ราวของผู้ใหญ่อะไรด้วย ทำไมคุณจะต้องเอาความเกลียดชังไปลงที่เธอ ” มาร์ติเนซเบิกตากว้าง ดวงตาสีสนิมทวีความเร่าร้อนของโทสะอย่างเห็นได้ชัด
“ เธอพูดอะไรอยู่เพียงขวัญ ”
“ ก็พูดความจริงไง มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่เด็กน้อยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ที่สำคัญคุณหนูมาร์ซก็รักคุณมาก คุณรู้บ้างไหมว่าทำร้ายหัวใจดวงน้อย ๆ จนแหลกลาญ ”
“ เธอไปได้ยินอะไรมา ใครมันบอก ! ”
ร่างใหญ่สาวเท้าเข้าไปหาเธอช้า ๆ เพียงขวัญก้าวถอยหลังหนีแต่ปากก็ยังเถียงเขาฉอด ๆ ไม่หยุด
“ ไม่สำคัญหรอกว่าใครบอก ที่สำคัญที่สุดคือ หนูอยากให้คุณเห็นใจคุณมาร์ซเธอบ้าง ”
“ ไม่รู้อะไรแล้วอย่าพูดมาก เธอผ่านโลกมาแค่สิบแปดปี อย่าสะเออะมาสอนผู้ใหญ่อย่างฉัน ”
“ แล้วไงคะ วุฒิภาวะของคนมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเกิดมาน
