When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Chapter 13 รสชาติแห่งความคิดถึง หลิวเส้าเหิงก้าวเข้ามาในห้องรับประทานอาหารพร้อมกับบิดา เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามารดากำลังพูดคุยกับลูกสะใภ้อย่างถูกคอ ทั้งสองดูสนิทชิดเชื้อประหนึ่งมารดาและบุตรสาวในอุทร มากกว่าแม่สามีและลูกสะใภ้จนเขาอดที่จะแปลกใจไม่ได้ “อาหารวันนี้เลิศรสนัก ท่านพี่และเสี่ยวเหิงต้องกินให้มากๆ จะได้หายเหน็ดเหนื่อย” เจียเสียยิ้มกว้างหันไปยิ้มให้ผู้เป็นสามีก่อนจะบรรจงรินน้ำชาให้อย่างเอาใจ เมื่อผู้เป็นประมุขของบ้านเริ่มจับตะเกียบคีบอาหาร คนอื่นๆ จึงเริ่มจับตะเกียบและรับประทานอาหารในส่วนของตน จูซ่านลี่หันไปหยิบกาน้ำชา แล้วค่อยๆ รินใส่จอกส่งให้ผู้เป็นสามี โดยที่นางไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเขาด้วยซ้ำไป “ขอบใจ” เขาเอ่ยสั้นห้วนอย่างคนที่ไม่ถนัดพูดคุย นับตั้งแต่วันที่พายุกระหน่ำเขาก็แทบไม่ได้พบนางอีกเลย ไม่มีโอกาสได้พูดคุยทำความรู้จักนิสัยใจคอ เจ็ดคืนที่เขาและบิดาต้องออกไปแ