Chapter 5 พรหมจรรย์ไร้รัก

1169 Words

Chapter 5 พรหมจรรย์ไร้รัก “ได้โปรด ข้าไม่ไหวแล้ว ขะ...ข้า” หยาดน้ำตาของนางหลั่งริน จิตสำนึกที่ยังพอมีอยู่กำลังคัดค้านอย่างถึงที่สุด ทว่าความกระสันซ่านกลับทำให้นางบดเบียดทรวงอกลงบนแผ่นหลังของเขาอย่างยั่วยวน “ช่วยข้าด้วย” “หึ” ชายหนุ่มหันกลับมาแล้วเชยปลายคางของนางให้แหงนเงย เขาเองก็แทบไม่ไหวแล้วเหมือนกัน แต่เขาเป็นชายร่างกายแข็งแกร่งจึงสามารถต้านฤทธิ์ยาได้นานกว่าหญิงสาวร่างกายอ่อนแอเช่นนาง “ได้โปรด ข้าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ข้าต้องการท่านเหลือเกิน ต้องการตอนนี้และเดี๋ยวนี้” สองแขนเล็กโผขึ้นโอบรัดรอบคอเขาให้โน้มใบหน้าลงมา แล้วเป็นฝ่ายจูบเขาด้วยจูบที่แสนเงอะเงิ่นอย่างไม่ประสา หลิวเส้าเหิงจูบตอบกลับไปทันทีอย่างไม่รีรอ รวบร่างบางเปลือยเปล่าขึ้นอุ้มแล้ววางลงบนเตียงอุ่น จับสองขาเรียวยาวให้อ้าออกเผยให้เห็นกลีบบุปผาที่แบะกว้าง รูสวาทสีชมพูระเรื่อชุ่มไปด้วยหยาดน้ำใส “เจ้าพร้อมแล้วสินะ...” ชายหนุ่มใช้นิ้วกลางแหย่เข้าไปแล้วชักเข้าชักออกจนน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาอีกคำรบก่อนจะจับเอ็นอุ่นฟาดลงบนโหนกนูนสองสามครั้งแล้วค่อยๆ แหย่เข้าไปที่ปากทางสวาท “อื้อ อื้อ....” นางบิดตัวเร่าเมื่อปลายหัวหยักถูไถไปกับปากทางเสียว เส้าเหิงยังคงประวิงเวลาด้วยการถูไถปลายหัวหยักลงบนเมล็ดสวาทและปากทางเสียวอย่างช้าๆ “อาห์...” จูซ่านลี่บิดเร่าไปทั้งสรรพางค์กาย หัวใจเต้นแรงราวกับจะกระโจนออกมานอกอก ผิวกายร้อนผ่าวคล้ายเลือดในกายถูกแผดเผาด้วยไฟร้อนจนเดือดระอุ แท่งอุ่นค่อยๆ ขยับเข้าไปในปากทางสวรรค์ที่ชื้นแฉะทีละน้อย ทีละน้อย... “อ๊ะ! เจ็บ!” คุณหนูสกุลจูถึงกับนิ่วหน้าในขณะที่เส้าเหิงถึงกับชะงักเมื่อรับรู้ได้ว่าปลายหัวหยักที่ดุนดันเข้าไปทำให้เยื่อพรหมจรรย์ฉีกขาด เขาไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าสาวของเขาต้องเป็นหญิงพรหมจรรย์ ในเมื่อนางถูกซื้อได้ด้วยเงินเขาจึงตราหน้านางว่าเป็นหญิงใจง่ายและไร้ราคาด้วยความอคติ ทว่าซ่านลี่กลับไม่เป็นเช่นนั้น “เจ็บ!” นางหอบหายใจแรง ส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา ทว่ายิ่งนางดิ้นหนีสัมผัสจากเขา เอ็นอุ่นกลับยิ่งขยับลึก ยิ่งเอ็นอุ่นขยับเสียดสีความเสียวซ่านกลับแล่นปราดผสานไปกับความเจ็บจนนางสับสน “หยุดดิ้นก่อน” เส้าเหิงจับใบหน้าของนางให้หยุดนิ่งแล้วปิดริมฝีปากของนางเอาไว้ด้วยจูบหวาน ค่อยๆ จูบซับความเจ็บปวดให้จางหายก่อนที่เอวสอบจะค่อยๆ ขยับเข้าหาแกนกายของนางอย่างช้าๆ “อะ...อื้อ” ได้ผลคนตัวเล็กเริ่มส่งเสียงครางอย่างสุขสมในลำคอ สองแขนโอบกอดเขาเอาไว้แน่น หอบหายใจแรงจนหน้าอกทรงโตเบียดเข้าหาแผงอกแกร่งครั้งแล้วครั้งเล่า “ตอนนี้เจ้า ‘เสียว’ หรือ ‘เจ็บ’ ” เขากระซิบถามที่ข้างขมับก่อนจะใช้ฟันขบลงไปยังบริเวณติ่งหูแผ่วเบา ลมร้อนจากปลายจมูกเป่ารดไปตามซอกคอนวลระหง ยิ่งเพิ่มความซ่านหฤหรรษ์จนซ่านลี่สั่นไปหมดทั้งตัว “สะ...เสียว อะ...อื้อ” นางครางแผ่วเมื่อเขาเริ่มขยับจังหวะรุกเร้ามากขึ้น มากขึ้น จากขยับช้าแผ่วเบาเริ่มกดน้ำหนักแช่ค้าง ดึงออกแล้วเสียบกลับเข้าไปจนหัวหยักกระทุ้งปลายผนังถ้ำซ้ำๆ ตับ! ตับ! ตับ! “อาห์ อาห์” เอวสอบพลิ้วไหวกระเด้าเร็วขึ้น เร็วขึ้น ร่างบางสั่นคลอนจนต้องใช้สองแขนเกาะเกี่ยวรอบลำคอแข็งแกร่ง เรียวขาอ้าออกกว้างเพื่อให้เขากระแทกเข้ามาในแกนกลางกายของนางได้อย่างถนัดถนี่ “ทั้งคับ ทั้งแน่น” เส้าเหิงคำรามในลำคอกัดฟันกรอดเพื่อไม่ให้ปลดปล่อยสายน้ำก่อนเวลาอันควร แน่นอนว่าเขาไม่เคยมีคนรัก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ร่วมหลับนอนกับสาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง รูสวาทของนางนั้นแตกต่างจากสาวคณิกาที่เขาเคยยร่วมหลับนอนอย่างยากที่จะหาใดเปรียบ รสสวาทของนางทำให้เขาตื่นเต้นกระชุ่มกระชวยราวกับได้กลับมาเป็นหนุ่มน้อยอีกครั้งได้อย่างน่าประหลาดใจ “อืม” เสียงต่ำทุ้มอยู่ในลำคอของคนตัวโต เขากระเด้าเอวสอบให้เร็วขึ้น แรงขึ้น เร็วขึ้น แรงขึ้น เร็วขึ้น แรงขึ้นราวกับไม่มีวันสิ้นสุด ตับ! ตับ! ตับ! “อื้อ อื้อ...” ซ่านลี่รู้สึกราวกับกำลังจะขาดใจ นางเสียวจนปัดป่ายมือไปทั่ว บ้างก็โผกอดเขา บางก็ยกขึ้นขยี้ขยำผมหยักศกหนาราวกับโจรเถื่อนนั่นคล้ายกับว่าการทำเช่นนี้จะช่วยลดทอนความเสียวลงได้บ้างเสียกระนั้น นางห่อริมฝีปากแล้วปากครางกระเส่าเมื่อเขาใช้ปลายหัวหยักครูดไปตามผนังแคบชื้นถี่ๆ “อูวส์” ยิ่งเห็นนางครางด้วยความเสียว เขาก็ยิ่งขยับยักย้ายเอวสอบอย่างมีชั้นเชิง ดึงดุ้นเอ็นแล้วใช้หัวหยักถูไถไปกับเมล็ดสวาทแล้วเสียบกลับเข้าไปซอยถี่ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า ตับ! ตับ! ตับ! “อะ...อาห์” ใบหน้าสวยส่ายแรงจนผมสีดำคลับยุ่งเหยิง หอบหายใจแรงจนทรวงอกคู่สวยกระเพื่อมขึ้นลงเย้ายวนตา จนเส้าเหิงอดไม่ได้ที่จะก้มลงตวัดปลายลิ้นร้อนลามเลียจนมันชูชันท้าทายให้เขาดูดดุน “อื้อ...” เสียวรูจนน้ำใสไหลเยิ้ม อีกทั้งยังเสียวที่หัวนมจนแทบคลั่ง นางจิกปลายเล็บลงบนไหล่สีแทนของชาวประมงร่างใหญ่จนเป็นรอยริ้ว “อะ...อาห์” เขาละปลายลิ้นจากยอดอกอิ่มสีชมพูระเรื่อมาจ้วงจูบริมฝีปากที่ส่งเสียงครางไม่หยุด จูบดื่มด่ำราวกับจะกระชากดวงจิตให้หลุดลอยในขณะที่ดุ้นเอ็นอุ่นเสียดสีรัวเร็วจนน้ำใสไหลเยิ้มไปตามง่ามขาเปรอะเปื้อนฟูกนอนจนเป็นด่างดวง ซ่านลี่ไม่คิดเลยว่าการอุ่นเตียงให้ผู้เป็นสามีจะทำให้นางมีความสุขสะท้านเช่นนี้ เป็นความสุขที่ทำให้นางหลงลืมความทุกข์และความขมขื่นในชีวิตไปจนหมดสิ้น ณ เวลานี้นางคิดถึงแต่อ้อมกอดและรสรักของเขาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น “ขะ...ข้าจะไม่ไหวแล้ว ขะ...ข้า อะ...อะ...อื้อ” นางส่ายหน้าแรงๆ หอบหายใจกระชั้น ความเสียวซ่านแล่นปราดจนนางเริ่มกระตุก เส้าเหิงเห็นเช่นนั้นก็รีบเร่งจังหวะซอยกระชั้น ซอยแรงเร็วชักเข้าชักออกจนรับรู้ได้ว่าท่อนเอ็นเสียดสีร่องแคบชื้นจนเกิดเป็นความร้อนผ่าว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more