“ค่ะ...นิ่มคิดว่านิ่มโชคดีที่ได้เจอพี่หมวดคเชนทร์ในเวลาที่นิ่มอยู่ในสภาพที่ไม่มีอะไรติดตัวเลย ทั้งบัตรประชาชนทั้งเงินแล้วก็โทรศัพท์มือถือ นิ่มจะจำความดีของพี่หมวดเพื่อนพี่เด็จเอาไว้และคิดว่าต่อไปถ้ามีโอกาสได้ตอบแทนพี่คเชนทร์ก็อยากทำ ถ้ามีอะไรทำได้นิ่มก็อยากจะตอบแทนให้พี่เขาสักเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่ะ”
“หรือว่าเราจะเชิญให้หมวดคเชนทร์มากินข้าวที่ปางไม้ด้วยกันสักวันดีไหมจ๊ะนิ่ม”
เพียงกมลออกความเห็นหากแต่นั่นกลับทำให้สีหน้าของ จเด็จเครียดขึ้งมากขึ้นกว่าเดิมซึ่งเพียงกมลไม่ได้สังเกตเห็นแต่คนที่เห็นอย่างชัดเจนก็คือนภัทสรีย์ ทว่าเธอกลับพยักหน้ากับพี่สาวและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“นิ่มว่าก็ดีเหมือนกันนะคะ ถ้าเกิดวันไหนที่เรามีโอกาสได้เชิญพี่หมวดคเชนทร์มากินข้าวด้วยกันก็คงจะดีมากเลยค่ะ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่เขาช่วยเหลือนิ่มค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นพี่ค่อยหาเวลาว่างเท่าที่มีโอกาสให้พี่เด็จเชิญเพื่อนของพี่เด็จมากินข้า
