Enthralling Lust

"Paano na 'yan ate Daisy, hindi mo na kami matuturuan," malungkot na saad ni Cheska. Isa sa mga tinuruan ko. "Gagawa ako nang paraan. Huwag na kayong malungkot, tatawagan ko na lang kayo, o 'di kaya'y ang mga magulang ninyo kung kailan tayo magpapatuloy. Sa ngayon kasi hindi pwede, natatakot akong madamay kayo sa mga batikos nang ilang fans ni Ms. Brown," paliwanag ko sa pinaka-paboritong si Cheska. Niyakap ko ang matabang bata. Saka naman sumunod ang ilang mga tinuturuan ko, lumapit ang mga ito sa'kin at niyakap ako ng mga ito. "We're gonna miss you, ate Daisy," si Trisha. "Don't worry, after these allegations we can continue our ballet lesson. But this time, kailangan muna nating huminto. Ipanalangin n'yo na lang sa Dios na magiging okay din ang lahat. Maasahan ko ba kayo mga bata?" nakangiting saad ko sa mga minamahal kong tinuruan. But deep inside me, I was so lonely. Pero kailangan kong maging matapang sa harap ng aking mga students. Makalipas ang ilang minuto. Pinauwi ko na rin sila. Naiwan akong nag-iisip. Sometimes I can't prevent the rumor from being spread about me and Mr. Nathaniel Montenegro, ni hindi ko pa nga nakikita ang lalaking iyon, ni ang na-meet man lamang ng personal. Naiiling na lamang ako. I can attest to the fact that some individuals live their lives in a state of bitterness or malice and will spread gossip in the belief that it will bolster their self-esteem. On the other hand, others may be misinformed and do not intend to cause harm, but will nonetheless spread the information. I let out a deep sigh. Isinandal ko ang sariling likod sa'king swivel chair. Inilibot ang paningin sa hindi kalakihang office. Napahilot sa sariling sentido. I need to do something. Kailangan ko ang tulong ng CEO ng Montenegro Agricultural Industries. Halos mabiak na ang ulo ko sa kung ano'ng dapat kong gawin. Hindi pwedeng basta na lamang akong huminto ng dahil lamang sa walang-katotohanan na mga paratang. Biglang tumunog ang aking cellphone. Nagmamadaling tiningnan ko kung sinong tumawag. Si mommy. Humugot muna ako ng malalim na buntong-hininga bago ko sinagot ang tawag. I'm sure na napanood na nito ang kumakalat na fake news. "My, napatawag ka?" ani ko. "Hija, si daddy mo — sinugod sa hospital." "What?!" bulalas ko, kasabay no'n ay ang malakas na pagkabog ng aking puso. What the! "My, ano'ng nangyari?" "B-bigla na lang s'yang nawalan ng malay kanina sa opisina. Sa ngayon, hinihintay ko pa ang sasabihin ng doktor na tumingin sa kanya." Hindi maipagkakaila ang panginginig ng boses ng aking ina. Hinilot ko ang sariling sentido. Ano bang nangyayari, Bakit sunud-sunod ang problemang naka-atang sa amin? "My, pupunta na ako d'yan. Please... I beg you to calm down," saad ko rito, at mabilis na pinatay ang tawag. Hinubad ko ang suot kong tutu at pointe shoe. Mula sa aking dresser, kinuha ko ang aking navy green shirt dress. Binagayan ko iyon ng flat sandals. At nagmamadaling lumabas nang opisina para tunguhin ang aking kotse na nakaparada sa garage. Halos liparin ng aking mga paa ang kinaroroonan ng aking kotse. Agad na pumasok ako sa loob niyo'n at pinaharurot agad iyon nang takbo. Sa malas, naabutan pa ako ng traffic. And the worst part is. Nabangga ko ang isang magara at mamahaling Bugatti La Voiture Noire. Nakagat ko ang pangibabang-labi. Resulta ng aking pagmamadali. Natampal ko ang sariling noo. Wala akong choice kundi harapin at humingi ng tawad sa may-ari niyo'n. Pero bago pa man ako makalabas ng sariling kotse. Mas na una ng lumabas ang may-ari nang naturang Bugatti. Inis na naglakad ito palapit sa aking kotse. Hanggang sa makalapit na nga ito. This gonna be a disaster. Hitsura pa lang ng lalaki ay tila nakakatakot. I saw how his prominent perfect jaw clenched in anger. Mabuti na lamang at tinted ang salamin ng aking kotse. Hindi nito mapapansin ang pagkatulala ko sa pamatay nitong awra. Tila nakalimutan ang problemang kinakaharap. I was amazed by his perfect image. What a greek hot man. Naputol lang ang aking pagkatulala nang katukin nito ng malakas ang bintana ng aking kotse. Nagpakawala muna ako ng isang malalim na buntong-hininga bago lumabas ng kotse. "Sir, I'll apo—" Hindi na natapos pa ang aking sasabihin nang biglang magsalita ang naturang lalaki. Kaya tumahimik na lamang ako. Kasalanan ko rin naman, kaya wala akong karapatang mag-taray sa harapan nito. Napahilot ako sa sariling sentido. Palibhasa'y sobrang init ng panahon. Hindi makatingin ng diretso sa mga mata ng simpatikong kaharap ko. He looks familiar pero hindi ko nga lang matandaan kung saan ko ito nakita. Ipinilig ko na lamang ang sariling ulo sa naiisip. "Arrest her!" Narinig kong banggit ng supladong lalaki. In fairness, boses pa lang nito ang sarap sa pandinig. Lalaking-lalaki. Iyong tipong deep baritone voice. "Pakiusap, baka naman pwede nating pag-usapan ito ng maayos, sir?" pakiusap ko sa naturang lalaki. I met his gaze. Halos mag-wala ang aking puso nang mag-tama ang aming paningin. I saw how his lips twitched in annoyance. At aaminin kong naiinis ako sa lakas ng dating nito na siyang ikina-asiwa ko. "Really? Look what you've done, woman?" Tinuro nito ang malaking damage sa likod ng kotse nito. Napansin ko rin pati ang kotse ko, hindi na rin ito ma-hitsura. Kung manghingi ito ng pambayad sa nagawa ko, sa ngayon, walang-wala talaga ako. Lumapit sa'kin ang traffic officer ngunit sumenyas ako rito. At lakas-loob na hinarap ang may-ari ng naturang Ferrari. "I'll contact my insurance provider as soon as I can, look sir, I'm in a hurry. Please, this is my calling card. You can contact me with that number. I don't need to beat myself up about this, because you and this officer are my witnesses. And I know that I'm doing the right thing. Hindi ko tatalikuran ang kasalanan ko sa'yo. Pwera na lang if I drive away without stopping, I'll be guilty of an offence under the Road Traffic Act. Am I right, officer?" ani ko sa tahimik lang na traffic officer. "Officer, kindly document the incident and create an official accident report, I need it also when filling my claim with my insurance company," tugon ng gwapong may-ari ng Ferrari. Hinarap ako nito. Seryoso ang mukha, ni hindi man lamang ito ngumingiti. Halatang boring ang buhay. "Just make sure you pay for the damages you did, or else I rot you in jail, woman," his authoritative voice sends me an annoying feeling. Medyo nakaramdam na rin ako ng pagka-irita, but I've managed to handle the situation since, ako ang may kasalanan at aminado ako roon. "I'm not what you think, sir, if you want, you can come with me, for you to believe me?" Ipinakita ko rito ang pagka-irita ko. Medyo na insulto ako nang tinalikuran ako nito at may tinawagan sa sarili nitong cellphone. Eksakto namang tumunog din ang aking cellphone. Si mommy ang nasa kabilang linya. Sinagot ko kaagad ang tawag. "My, ano'ng balita kay dad?" tanong ko rito. Nang marinig ko ang sagot nito tila umikot ang aking paningin, at bigla akong nilamon nang dilim. MATAPOS tawagan ni Nathaniel ang isa niyang tauhan, eksaktong humarap siyang muli sa dalagang kausap. Nang bigla itong mag-collapsed, and with that, sinalo niya ito using his strong bare arms. "Call an ambulance!" Sigaw ni Nathaniel, at tila naman lahat ng mga nakisimpatya ay nagkukumahog na tumawag ng ambulance. Pinangko niya agad ang namumutlang dalaga sa kanyang matipunong mga bisig, at pumara ng taxi. Kargo 'di konsensya pa niya kung pababayaan na lamang niya ito.