การกลับมาของท่านเจ้าเกาะช่างประจวบเหมาะยิ่งนัก...
“ชินอ้าย ดื่มอีกหน่อยสิ ท่านป้าที่โรงครัวอุตส่าห์ลงมือทำให้เจ้าเป็นพิเศษเชียวนะ”
“เสี่ยวลี่ ข้าอิ่มแล้วจริงๆ เจ้าอย่าบังคับข้าสิ”
ภาพของดรุณีน้อยคนหนึ่งกำลังพยายามป้อนของเหลวในช้อนให้กับร่างที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ถือเป็นภาพการต้อนรับที่เหนือความคาดหมายของชายหนุ่มเป็นอย่างยิ่ง
“ข้าเป่าให้เจ้าด้วย มา!” ม่อลี่ยกช้อนขึ้นมาอ้าปากเป่าลมใส่อย่างไม่ยอมแพ้ “อ้าปากเร็วๆ เข้า ชินอ้ายคนดี ชินอ้ายคนเก่ง”
“เสี่ยวลี่ เจ้าบังคับข้า...” ชินอ้ายส่งเสียงประท้วงอย่างอ่อนแรงขณะที่พยายามเบือนหน้าหนีช้อนที่ตามติดไม่ยอมห่าง
ปกติชินอ้ายดูเป็นคนหัวอ่อนว่าง่าย แต่พอป่วยขึ้นมากลับงอแงจนน่าปวดหัว เพียงแค่เรื่องเล็กน้อยนั้นทำให้ทั้งสองเกี่ยงงอนกันมานานกว่าหนึ่งเค่อ จนชามร้อนๆ แทบจะเย็นชืดหมดแล้ว
พวกนางมัวแต่วุ่นอยู่กับการป้อนน้ำแกงกัน จนลืมสังเกตไปว่าเผิงซ
