เพราะงั้น...เฮ้อ นอนดีกว่า
ไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปแล้ว ขนิษฐาก็ล้มตัวลงนอนและตะแคงหันหลังให้กับสามีทันที ไม่รู้หรอกว่าเจ้าของห้องขึ้นมานอนบนเตียงตอนไหน เพราะพอวางหัวลงบนหมอนสติการรับรู้ก็ลาจรออกจากร่าง หลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องรู้ราว
ไม่รู้เลยสักนิดว่าตัวเองน่ะนอนดิ้นไปเบียดใครเขา และตอนนี้คนคนนั้นก็กำลังได้รับความเดือดร้อน
สหัสนัยรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆ มาทับ พยายามดันออกก็ไม่สำเร็จ เขาเลยจำต้องลืมตาขึ้นมาดู ก็ปรากฏว่าคนร่วมเตียงดันมานอนเบียดเขาแถมยังพาดขาและพาดแขนมาบนตัวประหนึ่งว่าเขาคือหมอนข้างส่วนตัวของเจ้าหล่อน และยิ่งไปกว่านั้น การที่เธอเบียดมาจนจะสิงร่างเขาแบบนี้ก็ทำให้เขานอนชิดติดขอบเตียงจวนเจียนจะตกตุ้บอยู่รอมร่อ
พยายามผลักและดันแขนขาเรียวเล็กนั้นออกไปเบาๆ แต่ดันและแกะเท่าไรก็ไม่เป็นผล เพราะพอแกะออกไปแล้ว เธอก็วนเอามันมาพาดบนตัวเขาได้อีก สุดท้ายสหัสนัยเลยตัดสินใจลุกขึ้นโดยยกอุ้มเธ
