คนพวกนั้นเป็นใครก็ไม่รู้ เจ้าอรุณไม่ได้อยากจะรู้ด้วย เพียงแต่พอชำเลืองมองสีหน้าสลดของเดวีแล้ว ในใจก็อดคิดสงสารไม่ได้เพราะพอจะเดาได้ว่าก่อนที่เดวีจะมาเจอเขา หมอนี่คงจะเจอเรื่องอะไรทำร้ายจิตใจมาก่อนถึงได้จ๋อยสนิท ยิ่งตอนได้ยินเขาบอกว่าไม่ต้องการตัวเองและจะหมดประโยชน์ทันทีที่บอกข้อมูลหมดก็ยิ่งจ๋อยหนักเข้าไปใหญ่ แถมเดวียังมีทางเลือกไม่มากนักด้วย
ถ้าไม่บอกก็ต้องไปนอนข้างถนน แต่ถ้าบอกก็ได้แค่ที่พักพิงชั่วคราว เลือกแบบไหนก็แปลความหมายได้ว่าไม่มีใครต้องการตัวเขาทั้งนั้น
ไม่อยากจะเชื่อว่าดื้อด้านหน้าหนาอย่างนี้ แต่พอทำตัวน่าสงสารก็ดันดูน่าสงสารสุดกู่เสียอย่างนั้น
หากแต่เจ้าอรุณไม่บอกหรอกว่าสงสาร เดี๋ยวเดวีจะได้ใจแล้วกลับมาดื้อด้านกับเขาใหม่ ดื้อด้านยังไม่เท่าไหร่ มาหื่นกามใส่เขานี่สิที่รับไม่ได้! ปล่อยให้เซื่องๆ แบบนี้ไปก่อนแหละดีแล้ว
“เอาเป็นว่าถ้านายให้ข้อมูลฉันหมดเมื่อไหร่ สิทธิ์ที่นายจะได้อ
