ไม่มีสิทธิ์มาสั่ง
1460 Words
ตอนที่5 ไม่มีสิทธิ์มาสั่ง
งานแต่งเฮียกิต
" นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว " กิตเอ่ยทักทันทีเมื่อเห็นกายและมีนาเดินมาพร้อมกัน
" ที่จริงจะไม่ยอมมานะเฮีย " กายรีบฟ้องพี่ชาย
" ก็.."
" มาถ่ายรูปกัน " ยังไม่ทันที่มีนาจะอธิบายเอวาเจ้าสาวในคืนนี้ก็ตัดบท
หลังจากถ่ายรูปมีนาเดินเข้ามาในงานพร้อมมองดูรอบๆด้วยความหลงไหล ในห้องจัดเลี้ยงโรงแรมหรูถูกเนรมิตให้กลายเป็นดั่งสวรรค์ ดอกไม้นานชนิดส่งกลิ่นหอมชวนหลงไหล แต่แล้วสายตาก็ต้องสะดุดลงเมื่อมองกลับมาเห็นคนที่กำลังเดินตามเธอมา
" ตามมาทำไมคะ เสร็จแล้วก็แยกกันสิ "
" ลืมไปหรือไง แม่ฉันอยู่ในงาน ช่วยแสดงให้สมกับค่าจ้างหน่อย " เมื่อได้ยินแบบนั้นมีนาเลือกที่จะไม่ต่อบทเธอเดินเข้าไปหาของกินในฝั่งที่จัดเตรียมไว้อย่างสบายใจ และกายก็เดินตามเธอไม่ห่าง จนถึงเวลาที่บ่าวสาวต้องขึ้นเวที รอบๆถูกดับลงเหลือเพียงไฟบนเวที ที่ส่องลงที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาว บทพูดที่ลึกซึ้งกินใจของทั้งสองทำให้มีนาเผลอยิ้มไปกับพวกเขา
" อยากแต่งบ้างไหม " มือหนาโอบรอบเอวเล็กพร้อมกับเจ้าของร่างสูงโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูเธอ ทำเอาเจ้าตัวขนลุกพร้อมกับขยับตัวออก
" แค่การแสดงค่ะ เผื่อคุณกายจะลืม " มีนาย้ำพร้อมกับมองเขาอย่างไม่เต็มตาเท่าไหร่ รอยยิ้มเขาที่ส่งให้เหมือนกำลังต้องการล้อเล่นกับเธออยู่
เวลาล่วงเลยเข้ามาจวนดึก มีนาที่กลับจากทักทายแม่ของกายเธอเดินมาหยุดที่หน้าทางเข้าเพื่อรอกลับบ้าน
" มีนา " เสียงเรียกของบางคนดังขึ้นทำให้เจ้าของชื่อต้องเอี้ยวตัวหันไปมอง
" เมฆ " ชาายหนุ่มผิวแทน ใบหน้าคมคายรูปร่างสูงกำยำ ในชุดสูทสีกรมท่าเดินมาหยุดตรงหน้าเธอพร้อมกับส่งยิ้มให้
" มีนามางานแต่งที่นี่เหมือนกันเหรอ " เขาถามเธออย่างคนคุ้นเคย มีนายิ้มให้อย่างเป็นมิตร
" อืม แต่เรากำลังจะกลับแล้วล่ะ "
" เข้าไปดื่มด้วยกันก่อนสิ "
" คงไม่สะดวกครับ " เสียงตอบจากคนที่มาใหม่ ทำให้ชายคนนั้นหันไปมอง กายเดินเข้ามายืนเคียงข้างมีนาพร้อมกับโอบไหล่ของเธออย่าถือวิสาสะ
" นี่... " ชายคนนั้นทำท่าจะถามมีนา
" เป็นผัวครับ " กายตอบมาเต็มปาก มีนามองอย่างตกใจและพยายามจะแกะมือของเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล
" อ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผัวใหม่ของเมียเก่า " และต้องมาตกใจกับคำพูดของแฟนเก่าอีก
" เมฆ " มีนาเรียกเสียงดุ มือหนาที่โอบอยู่เพิ่มแรงกอดแน่นจนเธอรู้สึกเจ็บตามร่างกาย
" ดูท่าจะหวงมีนามากเลยใช่ไหมครับ ไม่ต้องห่วงนะยังไงเราก็รักกันเหมือนเดิม ใช่ไหมมีนา " กายกัดฟันกรอดราวกับกำลังโกรธมาก และไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อชายคนนั้นก็เดินเข้าไปในงานเลี้ยงสายตาคมมองตามเขาจนสุดสายตา
" คุณกายปล่อย มีนาเจ็บ " ให้หลังหญิงสาวก็พูดขึ้นเสียงดังเพราะกายบีบไหล่เธอแน่นจนเธอเจ็บและเกิดรอยแดงไปหมด
" มานี่มีนา " เขาจับข้อมือเล็กพร้อมกับลากเธอให้เดินตามมาที่รถของเขาทันที
" โอ้ย!! เป็นบ้าอะไร มีนาเจ็บ " เมื่อหลุดจากการฉุดรั้งเธอก็แหวใส่เขาอีกครั้ง ใบหน้าขาวใสของเขาแดงฉ่านขึ้นมาราวกับกำลังโมโหอะไรอยู่
" มันเป็นใคร ทำไมมันพูดแบบนั้น " มีนาที่แปลกใจกับท่าทีของกายนี่เขากำลังโฏรธอยู่อย่างนั้นเหรอ
" แฟนเก่า " มีนาตอบอย่างไม่ใส่ใจ
" หึยังรักมันมากสินะ เห็นคุยไปยิ้มไปปากแทบจะฉีกถึงท้ายทอยอยู่แล้ว " เขาพูดมาอย่างประชดประชัน
" แล้วทำไมคุณกายต้องมาสนใจเรื่องของมีนา "
" ก็ตอนนี้เธอเป็นแฟนฉัน " เขาตะคอกกลับมา มีนาอึ้งกับคำพูดของเขาเล็กน้อย
" ก็แค่แฟนปลอมๆค่ะคุณกายจะมาสนใจทำไม " มีนาพูดออกมาอย่างหัวเสียเพราะเขาทำเหมือนกำลังต้องการครอบงำอิสระของเธออยู่ คนนั้นแฟนเก่าที่เคยมีสัมพันธ์กันก็จริง แต่ทุกอย่างมันไม่มีทางเหมือนเดิมเพราะเมฆไม่ได้ชอบผู้หญิง และที่เมฆพูดมาแบบนั้นมีนารู้ดีว่าเขาต้องการจะปั่นประสาทของกาย
" จริงสิ แค่แฟนปลอมๆนี่เนอะ เรื่องคืนนั้นเธอก็คงไม่ได้ใส่ใจอะไรใช่ไหม " พอเขาพูดมาแบบนี้ภาพของคือนนั้นก็แวบเข้ามาในหัวของเธออีกครั้งทั้งที่ตั้งใจจะลืมมันไปแล้วแท้ๆ
" มีนาแค่ต้องการช่วยคุณ " มีนาตอบตามความจริง
" แล้วถ้าคนอื่นเธอจะช่วยเขาแบบนี้ไหม " กาบถามกลับอย่างประชด
" คุณกาย " มีนาเรียกเสียงดังอย่างไม่พอใจ เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเสนอตัวเข้าไปช่วยเขา
" ว่ายังไงถ้าเป็นคนอื่นเธอจะช่วยเขาแบบนี้ไหม " เขายังไม่จบที่จะพ่นคำดูถูกมาใส่เธอ
" ลองดูไหมละคะ ว่ามีนาจะช่วยหรือเปล่า ไม่แน่ถ้าเขางานดีพอมีนาอาจจะเสนอตัวเข้าไปช่วยเขาก็ได้ค่ะ " เธอตอบอย่างประชดกลับ และทำท่าจะเดินออกจากโรงไปทั้งชุดราตรีแบบนั้น
" มีนาหยุด " สาวเจ้าไม่ฟังคำเรียกของเขา
" มีนา!!! ผมสั่งให้คุณหยุดในฐานะเจ้านาย " กายย้ำเสียงแข็งทำให้ร่างบางที่เดินดุ่มออกไปต้องหยุดชะงักพร้อมกับหันกลับมาจ้องเขาตาเขม็ง
" คุณไม่มีสิทธิ์สั่งมีนาค่ะ เพราะหมดเวลางานแล้ว " ว่าจบเธอก็เดินต่อไป
" แท็กซี่ " เสียงเล็กเอ่ยขึ้น พร้อมโบกมือเรียกรถ
" มีนา!! " ไม่ทันที่เขาจะวิ่งตามทันเธอก็ขึ้นรถออกไปซะก่อนแล้ว ชายหนุ่มนับไว้ในใจอย่างต้องการจะเอาคืน
" ลางาน1อาทิตย์ค่ะ " หลังจากที่เขาเดินกลับมาที่รถของตัวเองอย่างหัวเสียก็มีข้อความเด้งขึ้นมา ยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาคุกกรุ่นขึ้นมาอีกจนยากที่จะดับ กายกำโทรศัพท์ในมือแน่น พร้อมกับรีบเร่งเครื่องตามแท็กซี่คันนั้นไปด้วยความเร็ว
หน้าบ้านของมีนา
ร่างบางก้าวขาลงจากแท็กซี่พร้อมกับสาวตาที่หันมามองรถที่จอดต่อท้าย ก่อนที่เจ้าของรถจะเดินลงมา
" ไม่ต้องทอน " ชายหนุ่มยื่นเงินใบสีเทาให้คนขับ ก่อนที่เขาจะรีบขับออกไป
" มีนาหยุด " คนตัวเล็กไม่ฟังแถมยังตั้งหน้าจะเดินเข้าบ้านไป
หมับ!! มือหนาคว้าข้อมือเล็กของเธอเอาไว้พร้อมกับฉุดรั้งมาที่ข้างรถของเขาเพื่อหลบสายตา
" คุณกาย มีนาจะเข้าบ้าน "
" จะลาไปไหน ต้องการหนีหน้าฉันใช่ไหม " เขาถามออกมาอย่างหงุดหงิด
" มีนาเหนื่อยค่ะ อยากพัก " เธอตอบมาแบบนั้นทั้งที่ความจริงคือไม่อยากเจอเขานั้นแหละ
" ถ้าฉันไม่อนุญาต "
" ปีปีที่มีนาทำงานที่ร้านคุณมีนาแทบไม่เคยใช้วันหยุด นี่แค่ขอลาไปพักผ่อน 7 วันก็ไม่ได้เหรอคะ งั้นมีนาขอลาออกเลยได้ไหม " หญิงสาวพูดออกมาอย่างประชดประชัน และต้องตกใจที่คนตรงหน้าตอบกลับมาเสียงดัง
" ไม่ได้!!! " สองคนสบตากันอยู่ครู่ ใบหน้าหล่อโน้มลงมาใกล้จนเธอรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเขา
" อย่าทำแบบนี้ ถ้ามีความต้องการก็ไปหาสาวในสต็อกของคุณ " กายหยัดตัวขึ้นเต็มความสูง
" คิดว่าฉันพิศวาสเธอมากหรือไง "
" ก็ดีค่ะ " มีนาพูดจบก็เดินออกมาจากตรงนั้น แต่เมื่อนึกได้เธอก็หันกลับไปพูดบางอย่างกับเขา
" ระหว่างที่ลาไม่อนุญาตให้โทรตาม หรือส่งข้อความมานะคะ " ชายหนุ่มได้แต่ยืนอึ้ง ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้
" ยัยตัวแสบ อย่าให้มีโอากาสอีกรอบนะจะจัดให้ลืมบ้านเลขที่เลย " เสียงทุ้มพูดอย่างคาดโทษพลางมองตามแผ่นหลังบาง
Rrrrr. Rrrrr.
(สายเรียกเข้า วาวา) 1ในสต็อกของเขาโทรเข้ามา ชายหนุ่มมองหน้าจอของตัวเองก่อนจะกดรับสาย ใบหน้าหล่อยกยิ้ม
" อืม "
Great novels start here
- Writer
