จวิ้นอ๋องยิ้มเยาะ เอ่ยเสียงเรียบหากเจือด้วยความรู้เท่าทัน
“ฮ่าๆ แต่ถ้าข้ามองไม่ผิด องค์หญิงคงมีชายในดวงใจอยู่แล้ว”
ฟ่านเยี่ยฉีหรี่ตามองบุรุษโฉมงามด้วยสายตาเคียดแค้น ใบหน้างามล่มเมืองกระตุกเล็กน้อย นางหมายตาใคร เขาก็ไม่ควรมีสิทธิ์มาสอดรู้สอดเห็น
“จวิ้นอ๋องกล่าวราวกับรู้ใจข้า”
“ข้าคือผู้ทำนายของต้าหลาง มองสิ่งใดย่อมมิผิดพลาด” มู่หรูซื่อกล่าวและหันไปทางหมิงอ๋อง ฝ่ายนั้นรู้สึกเสียหน้า ด้วยตั้งใจเชิญมู่หรูซื่อมาที่นี่เพื่อหวังพูดคุยเรื่องให้เขากับเยี่ยฉีครองคู่กัน นี่คือสิ่งที่หมิงอ๋องปรารถนาอยากให้จิ้งจอกสาวมีนักพรตเจ้าเล่ห์คอยควบคุม เพราะหากปล่อยให้ฟ่าน-เยี่ยฉีสมหวังกลายเป็นชายาของอ๋องที่ผีเห็นยังหวั่น เขาก็เกรงว่าจะเป็นการเสริมความแข็งแกร่งให้อีกฝ่าย ซึ่งแน่นอนว่าฮ่องเต้น้อยคงมิอาจควบคุมคนทั้งสองได้
“เช่นนี้งานเลี้ยงชมดอกไม้คงไม่สนุกแล้ว” มู่หรูซื่อกล่าวอย่างเบื่อหน่าย
“จวิ้นอ๋อง ห
