น้องสาว(ที่รัก)

ข่าวร้าย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูที่มาพร้อมกับเสียงเรียกหวานหูที่หญิงสาวมักจะได้ยินเป็นประจำในทุกๆ เช้าเมื่อเธอต้องไปมหาวิทยาลัยแต่วันนี้มันวันหยุดนี่นา!!

“จีนตื่นได้แล้วสายแล้วเรากำลังจะสายกันแล้วนะจ๊ะ” เสียงอันคุ้นเคยนี้คือใครกันนะหนูจีนจะนอนได้โปรดอย่ารบกวนเธอจะได้ไหม เธอยกหมอนใบใหญ่ขึ้นมาปิดหูเอาไว้แล้วนอนต่อ

“จีน!!” เสียงเรียกดังก้องเข้ามากระทบหูเธออีกครั้งคราวนี้มาพร้อมกับการเคาะประตูห้องนอนเธออย่างหนักหน่วงจนเธองัวเงียลุกขึ้นนั่งมองไปที่ประตูอย่างยอมแพ้

“ตื่นแล้วค่ะ น้าจอยคนสวย” เธอตะโกนออกไปพร้อมกับเดินเซๆ ไปเปิดประตูให้กับน้าสุดที่รักของเธอที่ตอนนี้ยืนมองเธอยิ้มๆ อยู่ตรงหน้าห้องเธอ

“ลืมนัดน้ารึเปล่าจ๊ะตัวเล็ก” เธอถามคนตรงหน้าที่เหมือนละเมอลุกมาเปิดประตูให้เธอซะมากกว่า หลานสาวของเธอนับวันยิ่งน่ารักขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้เธอจะไม่รักไม่ห่วงได้ยังไงกันนะเธอยิ้มให้กับหลานสาวตัวน้อยที่ยืนหาวหวอดๆ อยู่ตรงประตูห้อง

“ไม่ลืมค่ะแต่จีนง่วงมากเลยค่ะน้าจอยขา ขอจีนนอนต่ออีกสัก 10 นาทีได้มั้ยค่ะ” เธอกอดน้าสาวของเธออ้อนๆ เหมือนอย่างที่เธอเคยทำมันทุกครั้งแล้วมันก็จะสำเร็จทุกครั้งด้วย

“ไม่ต้องเลยตัวเล็กรีบไปอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวไม่ทันน้าไปรอข้างล่างนะ ให้ 20 นาที โอเคนะคะหลานรัก” ดันหลานสาวตัวน้อยออกแล้วยิ้มหวานไม่ยอมใจอ่อนเหมือนกับทุกครั้งเพราะวันนี้เธอมีนัดสำคัญกับแอนโทนี่แฟนของเธอแน่นอนเธอไม่พลาดที่จะพาหลานสาวตัวน้อยไปแนะนำให้แฟนหนุ่มของเธอได้รู้จักด้วย

“ค่ะน้าคนสวยของหนู” เธอตอบรับเสียงยานคางพร้อมกับเดินไปอาบน้ำทั้งน้ำตา เฮ้อ!! เตียงนอนของเธอหมดกันกว่าจะถึงวันหยุดแต่ละทีแทบขาดใจแล้วทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะเธอร่ำร้องไปอาบน้ำไป

เธออยู่กับน้าสาวของเธอแค่สองคนมาตลอดจนถึงตอนนี้น้าสาวของเธอน้าเธอกำลังจะแต่งงานในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้กับนักธุรกิจต่างชาติซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกนะว่าน้ากับผู้ชายคนนั้นไปปลูกต้นรักกันตอนไหน เธอไม่มีพ่อแม่พวกท่านเสียตั้งแต่เธอยังเล็กๆ น้าสาวเป็นคนเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กๆ เธอจึงรักน้าสาวของเธอมาก น้าเธอทำงานเป็นพนักงานเอกชนแห่งหนึ่งส่วนเธอตอนนี้กำลังเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ นี่แหละมีแต่คนบอกว่าเธอน่ารักเหมือนตุ๊กตาแต่เพื่อนๆ บอกว่าเธอเหมือนตุ๊กตายาง มันใช่หรอเธอหัวเราะเมื่อคิดถึงคำที่เพื่อนพูด แล้วเธอก็หุบยิ้มเมื่อคิดได้ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าน้าสาวของเธอกำลังจะไปเป็นของคนอื่นแถมผู้ชายคนนั้นยังมีลูกติดอีกด้วยแบบนี้น้าสาวของเธอก็จะมีลูกเพิ่มขึ้นมาอีกคนสินะ คิดแล้วก็อยากจะร้องไห้ก็เธอหวงน้าของเธอนี่นา ย้อนไปเมื่ออาทิตย์ก่อนหลังกลับมาถึงบ้าน

“น้าจอยขา” หญิงสาววิ่งเข้าไปกอดน้าสาวของเธอแล้วหอมแก้มเหมือนอย่างทุกทีที่ทำ

“พอเลยๆ ตัวเล็กโตแล้วนะทำตัวเหมือนเด็กน้อยอีกละ” เธอลูบหัวหลานสาวด้วยความเอ็นดู

“จีนก็เป็นเด็กน้อยของน้าจอยไงคะ” เธอมองจีนที่ทำหน้าตาอ้อนๆ จนติดเป็นนิสัยเธออมยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ ให้กับความขี้เล่นของหลานสาวคนนี้

“จีน” เธอเรียกหลานสาวยิ้มๆ

“ขา” หญิงสาวเก็บรองเท้าวางไว้ที่ชั้นวางแล้วหันกลับไปมองน้าสาวของเธอ

“น้ามีเรื่องจะบอก” เธอเดินเข้าไปหาจีนที่ตอนนี้ยืนมองหน้าเธอยิ้มๆ เฮ้อ เธอจะต้องบอกหลานเรื่องนี้แล้วจริงๆ สินะเธอหยุดยืนตรงหน้าหลานสาวแล้วยกมือขึ้นจับไหล่น้อยๆ นั่นไว้หลานสาวเธอยิ้มอ่อนเหมือนรอว่าเธอจะพูดอะไร

“บอกเรื่องอะไรหรอค่ะ” เธอยิ้มแล้วมองหน้าน้าว่าน้าสาวจะบอกอะไรเธอ

“จีนจ๋าฟังน้านะคือ...น้ากำลังจะแต่งงาน” เธอจ้องมองหลานสาวตัวน้อยที่ตอนนี้เบิกตากลมโตนั่นให้มันดูโตขึ้นไปอีก

“ห๊ะ!! น้าจะแต่งกับใคร!! ”

พูดออกมาดังๆ เธอตกใจมากที่น้าสาวของเธอบอกว่ากำลังจะแต่งงาน น้าจะแต่งงานกับใครเธอไม่อยากให้น้าจอยแต่งงานลยเพราะเธอกลัว กลัวว่าน้าของเธอจะทิ้งเธอไปเหมือนที่พ่อกับแม่ที่ทิ้งเธอไปแล้วไม่กลับมาอีกเลย น้าเดินเข้ามากอดเธอเอาไว้เธอก็กอดน้าจอยแน่น น้ำตาคลอเบาๆ ทำไมน้าต้องแต่งงานด้วยนะเธอคิดอย่างน้อยใจ

“แล้วจีนจะอยู่กับใครคะน้า น้าจะทิ้งจีนมั้ยค่ะ”

“ก็ไปอยู่กับน้าเหมือนเดิมไงคะ น้าไม่ทิ้งหนูแน่นอนตัวเล็ก” เธอลูบหัวหลานสาวที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เบาๆ เธอรู้ว่าจีนคงกลัวว่าเธอจะทิ้งจีนไปเพราะหลานสาวมีแค่เธอเท่านั้นหลังจากที่พี่ชายกับพี่สะใภ้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่

“แล้วสามีน้าจอยเขาจะไม่ว่าหรอค่ะที่จะให้จีนไปอยู่ด้วยแล้วไหนน้าบอกเขามีลูกชายอีกคนไงคะลูกชายเขายอมหรอ” หญิงสาวพยายามจะหาข้ออ้างเผื่อบางทีน้าจอยอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้

“คุณแอนโทนี่กับลูกชายเขาบอกให้น้าไปอยู่เองเลยละ จีนไม่ต้องกลัวนะ น้าไม่ทิ้งตัวเล็กของน้าแน่นอน อีกอย่างเอเรสลูกชายแอนโทนี่ก็แก่กว่าจีนแค่ 2 ปีเอง น้าว่าตัวเล็กกับเอเรสน่าจะเข้ากันได้ดีเชียวละ” ดันหลานสาวออกแล้วมองหน้าหลานสาวตัวน้อยยิ้มๆ เธอพยายามที่จะไม่ให้หลานสาวรู้สึกน้อยใจเมื่อเธอแต่งงานกับแอนโทนี่

“แล้วน้าจะไม่มีลูกใหม่หรอค่ะ แล้วถ้าน้ามีลูกละค่ะ จีน...” หญิงสาวเริ่มน้ำตาคลอเมื่อคิดว่าตัวเองอาจจะกลายเป็นหมาหัวเน่าในไม่ช้านี้

“น้ามีแล้วนี่น่าลูกของน้านะก็ตัวเล็กไงลูกสาวของน้า” เธอยิ้มอย่างเอ็นดูหลานสาวที่เหมือนเด็กตัวน้อยๆ ที่กำลังจะโดนแย่งของรัก จีนคิดในใจไม่ใช่แล้วก็ยังมีพี่เอเรสอีกคนไงที่จะมาเป็นลูกของน้าเรา ลูกติดของแฟนน้าจอยคิดแล้วก็ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลยจริงๆ

“แต่...เราอยู่บ้านของเราไม่ได้หรอค่ะ” จีนเอ่ยถามน้าสาวเพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านของน้าจอยบ้านของพ่อแม่เธอนะขายไปแล้วเพราะเธออยากเก็บเงินมาส่งเสียตัวเองเรียนมากกว่าเธออยากแบ่งเบาภาระของน้าสาวถึงแม้เธอเก็บบ้านไว้ก็ไม่ได้อยู่อยู่ดีสู้ขายแล้วเอาเงินมาเก็บไว้ใช้ยามจำเป็นดีกว่า บ้านที่เธอขายไปก็ได้ราคาเยอะอยู่เยอะมากพอที่เธอจะใช้ชีวิตได้อย่างสบายเลยละ

“คุณแอนโทนี่เขาคงไม่ยอมหรอกตัวเล็ก ไม่แน่น้าอาจต้องบินไปอยู่ต่างประเทศกับแอนโทนี่เลยก็ได้ ต้องรอดูกันอีกที” พอน้าพูดจบเท่านั้นแหละเธอร้องไห้ออกมาเลย ก็ตั้งแต่เธอโตมาก็มีแค่น้าจอยคนเดียวที่คอยดูแลสั่งสอนเธอ ถึงแม้เธอจะบ้าบอคอแตกยังไงน้าจอยแกก็ไม่เคยว่า เธอเลยรักน้าสาวคนนี้มาพอมันเป็นแบบนี้เธอก็คงต้องทำใจยอมรับมันให้ได้สินะ

“ตัวเล็กหนูโอเคไหมจ๊ะ” เธอเรียกหลานสาวที่ยืนเหม่ออยู่ตรงประตูหน้าบ้านอย่าเป็นห่วงเธอพอจะเข้าใจว่าหลานสาวของเธอรู้สึกยังไง

“ค่ะหนูโอเคค่ะน้า” เธอสะดุ้งพร้อมกับเดินออกไปกอดแขนน้าสาวเดินไปที่รถเพื่อจะไปบ้านของว่าที่น้าเขยในอนาคต