จีนกับอายไม่มีใครเปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือเลยสักคน เพราะพวกเธอคิดว่าพวกเธอไม่ผิด ทั้งสองคนใช้เวลาหมดไปกับการเดินเล่น กินแล้วก็นอน จนล่วงเลยถึงเช้าของอีกวัน
“จีนตื่นนนน” อายที่นอนอยู่ข้างๆ ใช้เท้าสะกิดไปที่น่องของเพื่อนยิกๆ ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่ลืมตา
“อะไรของแกฉันจะนอน” พลิกตัวหนีพลางตอบกลับเสียงงึมงำ
“แต่วันนี้มีเรียน 10 โมงนะแก”
“แกก็ลุกสิ ฉันขอนอนต่ออีก 10 นาที” ตากลมโตมองไปที่นาฬิกาที่บอกเวลา 8.00 น. อีกสิบนาทียังทันน่า
“งั้นก็ขออีกสิบนาทีด้วยนะแก ง่วงงง” พูดจบอายก็พลิกตัวหลับต่อทันทีทันใด
กริ้งงง!!!! กริ้งงง!!!
“หนวกหูว่ะอาย ปิดนาฬิกาดิ” จีนพูดพลางคว้าเอาหมอนมาปิดหู
“อืมมม แจ็บๆ” อายไม่ยอมตื่น จนเธอต้องเอื้อมมือไปกดปิด ก่อนจะเปิดตามองไปที่ตัวเลขหน้าปัดนาฬิกา ก่อนจะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
“เก้าโมง!! อายตื่นสายแล้ววววว” หันไปเรียกเพื่อนที่นอนนิ่งไม่รู้สึกรู้สาจนอดยกเท้าขึ้นมาไ
