“หลีกไปยอด ฉันจะเข้าไป”
“มะ..ไม่ได้ครับ หลีกไม่ได้จริงๆ ครับ”
ยอดละล่ำละลักพูดขณะที่ร่างสูงยืนขวางทางเข้าสู่เรือนหลังเล็กดั่งองครักษ์พิทักษ์ความปลอดภัยของคนด้านในหรือไม่ก็อาจจะเป็นผู้คุมนักโทษกิตติมศักดิ์ก็ได้
“หลีกไป เกิดอะไรขึ้นฉันจะรับผิดชอบเอง นายคินไม่กล้าทำอะไรนายหรอก”
“ท่านครับ ผมทราบครับว่าท่านดูแลผมได้ แต่เชื่อผมเถอะครับ ท่านอย่าเข้าไปเลย”
ดวงตาซื่อๆ จงรักภักดีที่มองสบมาทำให้ภควัฒน์ต้องขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด สิ่งที่ยอดทำนั้นคือไม่ต้องการให้เขาเข้าไปในเรือนหลังเล็ก ซึ่งอาจจะมาจากไม่ต้องการให้เขาเข้าไปเจอลลิลที่ภคินนำมาเก็บไว้ที่นี่และอีกสิ่งหนึ่งนั้นเขารู้ว่ายอดกลัวเขาจะเห็นสิ่งที่เธอเป็น แล้วอาการของลลิลหนักหนาขนาดไหนกันถึงไม่ต้องการให้เขาเข้าไปเห็น
ดวงตาผ่านพ้นวันเวลาฉายแววครุ่นคิดเพราะตั้งแต่เม
