“คุณคิน”
“พอก่อนเชอรี่ พรุ่งนี้ผมมีประชุมแต่เช้า ถ้าเชอรี่ไม่หยุดมีหวังผมจะหยุดไม่ได้จนถึงเช้าแน่ๆ”
เชอรี่หัวเราะคิกคิกอย่างถูกใจก่อนที่แววตาจะซุกซ่อนความอิจฉาริษยาไว้อย่างเต็มที่ เพราะเหตุการณ์เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนที่เธอและเขาต่างตักตวงรสชาติแห่งการเสพสมเสียจนลืมไปหมด ไม่รู้ว่าเขาพาเธอไต่ขอบสวรรค์ไปกี่ครั้งต่อกี่ครั้งกัน รู้แต่ว่ามันทำให้เขาได้ออกจากที่นี่ในเวลาเช้าตรู่ ทำให้เจอใครบางคนจนเป็นเรื่องติดพันที่ทำให้ภคินยังคงมาใช้บริการเธอที่นี่ตลอดเพื่อแลกกับข่าวของเด็กสาวคนนั้นที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร
“ไม่มีใครมาจริงๆ ค่ะ เจ๊ดาไม่ได้พาเด็กสาวที่ไหนมาทำงานจริงๆ ก็ที่คุณคินเห็นนั่นแหละค่ะก็มีเพียงเด็กหนุ่มคนนั้นคนเดียว แต่ก็ไม่ได้มาอีกเลยจริงๆ นะคะ แต่ที่แปลกก็คือ เจ๊ดาจะกลับไวค่ะ แต่ก่อนจะกลับก็ต่อเมื่อร้านปิด แต่ตอนนี้นะคะ 4 ทุ่มก็กลับแล้วค่ะ เหมือนจะมีใครคอยอยู่ที่บ้าน”
“แล้วแขกของคุ
