หวานใจนายมาเฟีย ตอนที่ 9
1625 Words
แล้วผมก็ต้องตกใจเพราะพี่ดาเปิดประตูออกมาอีกครั้งผมรีบก้มลงไปมุดใต้โต๊ะทันที
“เออ.. ขอโทษค่ะ”เสียงของพี่ดาเอ่ยขึ้น
“ครับ ว่ายังไงครับ” ผมที่กำลังมุดอยู่ใต้โต๊ะถามพี่ดาออกไปเช่นกัน
“พอดีดิฉันลืมเอกสารนะคะ”
“ครับ เดินมาเอาเลยครับ”
เสียงฝีเท้าของพี่ดาเดินใกล้เข้ามาเรื่อยจนมาหยุดที่หน้าโต๊ะของผม
“มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ”
“ไม่มีครับไม่มี ออกไปได้แล้วครับ”
ผมดัดเสียงจนเริ่มเจ็บคออ่ะ แล้วซักพักเสียงประตูก็ถูกเปิดออกและปิดลง ผมจึงค่อยๆโผล่หน้าขึ้นมาดูก่อนจะทิ้งตัวลงที่เก้าอี้อย่างหมดแรง
“ตายๆๆ ต้องหลบซ่อนแบบนี้อีกนานมั้ยเนี้ย ไอ้กร”
ผมนั่งเช็คเอกสารแปบนึง พี่ดาก็โทรเข้ามา ผมจึงรีบรับสายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“ว่าไงครับ เมียคนสวยของผม”
“กร.. พูดอะไรก็ไม่รู้ เมียเมออะไรกัน” พี่ดาดุผมเล็กน้อย
“ก็พี่เป็นเมียผมจริงๆนะ”
“พอๆ เลิกเล่น พี่มีเรื่องจะเล่าให้กรฟังด้วยนะ”เสียงพี่ดาดูตื่นเต้นมากๆ
“ ว่าไงครับ อย่าบอกนะว่าพี่ดาตัดสินใจจะมาแต่งงานกับผมแล้ว”
“ไม่ใช่ซะหน่อย กรนี่ก็ พี่จะบอกว่า สินค้าพี่ได้ผูกติดกับโรงแรม ขจรไพศาลแล้วนะ แล้วเขายังจะให้พี่เอาสินค้าไปขายที่ห้างเขาด้วย พี่ดีใจมากๆเลยนะกร”
ผมหัวเราะออกมาให้กับความดีใจของพี่ดา พี่ดาคงจะมีความสุขมากจริงๆ
“ดีแล้วนี่ครับ ว่าแต่ พี่ดาแอบไปอ่อยเจ้าของโรงแรมป่าวเนี้ย”
“บ้า อ่อยอะไร พี่ว่าเขาต้องเป็นเกย์แน่ๆ เพราะเขาแต่งตัวแปลกๆ แถมยังทำตัวแปลกๆ ด้วยนะ”นั่นไง นินทากันระยะเผาขนซะด้วย ผมกลายเป็นคนประหลาดในสายตาไปดาไปซะงั้น
“เหรอครับ “ผมพูดอะไรไม่ออกเลย
“ช่างเขาเถอะ พี่ไม่ได้สนใจอะไรเขาอยู่แล้ว”
ผมโคตรดีใจเลยที่พี่ดาไม่ได้สนใจคนที่รวยกว่า แต่กลับให้ความสำคัญพนักงานกาแฟธรรมดาอย่างผม
“แล้วตอนนี้กรอยู่ไหน พี่อยู่หน้าร้านกรไม่เห็นกรอยู่ร้านเลย”ตายละหว่า พี่ดาอยู่หน้าร้าน ผมจะทำไงดีเนี้ย
“ผมออกมาธุระให้เจ้านายนะครับ เอาเป็นว่าพี่ดารอผมก่อนนะเดี๋ยวผมไปหา”
“พี่ไปรอที่บริษัทแล้วกันนะ กรไปรับพี่ที่นั่นเลย”
พี่ดาวางสายไปทันทีก่อนจะส่งโลเคชั่นของบริษัทมาให้ผม ผมอึ้งพูดอะไรไม่ออกเลย นี่พี่ดาให้ผมไปรับพี่ดาที่นั่นได้แล้วเหรอ
“เยส!!!!!! ดีใจโว้ยยยยยยย”ผมตะโกนออกมาอย่างดังลั่นห้องเลย
ผมขับมอไซค์ตรงไปหาพี่ดาที่บริษัททันทีหลังจากที่ผมจัดการเอกสารเสร็จ ผมแต่งตัวแบบชิลๆและถือหมวกกันน็อคเดินเข้าไป ทุกสายตาต่างจ้องมาที่ผมกันหมด นี่ผมมีอะไรผิดปกติรึไง แล้วจู่ๆ ยามก็เดินมาที่ผมพร้อมกับยกกระบองขึ้นมาชี้หน้าแบบหาเรื่อง
“มาทำอะไรเนี้ย”โอ้โห เก่งซะด้วย
“มาหาแฟนครับ”ผมมองหน้ายามก่อนจะพูดกับเขาดีๆ
“สภาพงี้หรอ มีแฟนทำงานที่นี่อ่ะ อย่ามาตู่ดีกว่าวะไอ้น้อง รีบออกไปซะก่อนที่พี่จะเอาไม้ไล่ฟาดเอ็งออกไป”
นี่ยามรึหมาละครับเนี้ย ดุจริงดุจัง ผมจึงจ้องหน้ายามอย่างไม่เกรงกลัว
“ยังมามองหน้าอีก”
“แล้วทำไมผมจะมองหน้าพี่ไม่ได้อ่ะ “
“ไอ้เด็กเวร”
ยามยกกระบองฟาดมาที่ผมเต็มแรง แต่ผมก็สามารถคว้าเอาไว้ได้ ก่อนจะยกเท้าถีบยามกระเด็นไปติดเคาเตอร์ประชาสัมพันธ์อย่างแรงเลย
“โทษครับพี่ เท้าผมมันลั่น”
“ไอ้บ้าเอ้ย”
แล้วยาม หรือที่เรียกอีกชื่อว่า รปภ. ก็กรู่กันเข้ามาล้อมผมเอาไว้ นี่ผมดูไม่น่าไว้วางใจขนาดนั้นเลยเหรอครับ
“อะไรกันอ่ะ “ทุกคนจต่างหันไปมองเสียงที่ดังขึ้น จะใครละครับ ก็เมียผมไง
“คุณดาครับ พอดีไอ้เด็กคนนี้มันมาก่อกวนนะครับ มันบอกมันมารับแฟน แต่สถาพมันแบบนี้ ใครจะไปเป็นแฟนมันได้ ผมว่าเราเรียกตำรวจดีมั้ยครับ” ยามคนที่ผมถีบเขากำลังหยิบมือถือขึ้นมา พี่ดาเลยรีบจับมือถือเขาไว้พร้อมกับส่ายหน้า
“ไม่ต้องหรอก เขามาหาฉันเอง”
เท่านั้นแหละครับทุกคนอึ้งพูดอะไรไม่ออกเลย ผมจึงเดินไปหาพี่ดาก่อนจะช่วยถือเอกสารที่พี่ดาถือไว้เต็มมือ
“ไปรึยังครับพี่ดา”
“อืม ไปซิ”
พี่ดาเดินไปข้างๆผม ผมจึงหันมายักคิ้วให้พวกยามที่กำลังยืนอึ้งอย่างกวนๆ ผมพาพี่ดาไปที่ร้านอาหารข้างทาง เพราะพี่ดาบ่นว่าหิวมาก
“ กินอะไรดีครับพี่ดา” ผมเงยหน้าขึ้นมาถามพี่ดา
“พี่เอาเส้นเล็ก เย็นตาโฟทะเล”
“ เล็กเย็นตาโฟทะเล 2 เลยครับป้า”
ผมตะโกนบอกป้าเจ้าของร้าน ร้านนี้ผมมากินประจำตอนเรียน ปี 1 ก่อนจะย้ายไปอังกฤษ ผมก็มากินกับไอ้ผิงแล้วก็ไอ้ลินนั่นแหละครับ แต่วันนี้ ผมพาแฟนมากิน แค่นั้นเอง
ผมมองดูพี่ดากินอย่างมีความสุข ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปเช็ดปากพี่ดาที่เปื้อนอย่างเบามือ
“ปากเปื้อนหมดแล้ว สงสัยจะอร่อยเกิน”ผมพูดกับพี่ดาแบบยิ้มๆ
“หูยยย น่าอายจริงๆ”
“น่าอายตรงไหนครับ คนกินอร่อย มันก็ต้องเปื้อนบ้างเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าเปื้อนที่บ้าน ผมใช้ลิ้นเช็ดให้พี่ดาไปแล้วนะเนี้ย”
“ปากดีนะเราอ่ะ”
“5555 ผมก็ปากดีกับพี่ดาคนเดียวนี่แหละครับ”
ผมกับพี่ดาหัวเราะให้กันก่อนจะพากันกินให้เสร็จ จากนั้น ผมก็พาพี่ดาไปฉลองต่อที่บ้านของเราแต่ยังไม่ทันจะถึงบ้านเลยครับ นายทศก็โทรมาซะก่อน
"ว่าไงทศ" เสียงพี่ดาตอบคนในสายแต่สายตากลับจ้องมาที่ผม
" อืม เดี๋ยวดาไป บอกว่าเดี๋ยวไปไง"พูดจบพี่ดาก็วางสายทันที
" เขาว่ายังไงบ้างครับพี่ดา"ผมเอ่ยถามพี่ดาอย่างห่วงใย เพราะสีหน้าของพี่ดาดูไม่ดีเลย นายนั่นต้องพูดอะไรแน่ๆ
"เขาให้พี่กลับบ้าน เขาคงจะรู้เรื่องกรแล้วแหละ" พี่ดาตอบผมด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ซึ่งนั่นทำให้ผมไม่รู้เลยว่าพี่ดากำลังคิดอะไรอยู่
" เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"
"ไม่เป็นไรกร พี่…"
"ขอให้ผมไปส่งนะครับ ผมเป็นห่วง"
ผมจ้องหน้าพี่ดาอย่างจริงจัง ผมจะไม่มีทางปล่อยให้พี่ดาไปเจอมันคนเดียวแน่นอน
"อืม"
พี่ดาพยักหน้ามาให้ผมจากนั้นผมก็พาพี่ดาขับมอเตอร์ไซค์ไปที่บ้านหลังนั้นทันที พอมาถึงผมก็เห็นรถเก๋งจอดอยู่ในบ้าน ผมจึงค่อยๆถอดหมวกให้พี่ดาเบาๆ
“กรกลับไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้พี่จะโทรหา”
“เขาจะทำอะไรพี่ดารึเปล่าครับ”
ผมถามพี่ดาด้วยความห่วง เพราะถ้ามันแตะต้องตัวพี่ดาผมคงทนไม่ได้ และไม่ยอมแน่นอน
“เขาไม่ใช่คนที่ใช้กำลังหรอก กรไม่ต้องห่วงนะ”
พี่ดายิ้มให้ผม แต่มันเป็นยิ้มที่แสนจะเศร้า ผมอยากอยู่ตรงนี้ชะมัด ผมอยากอยู่ปกป้องพี่ดา
“นี่มายืนอาลัยอาวรณ์กันถึงหน้าบ้านเลยเหรอวะ”
มีผู้ชายเดินออกมาจากบ้านท่าทางเอาเรื่องเขาคงจะเป็นนายทศอะไรนั่นแน่ๆ
“ไปคุยกันในบ้านดีกว่าค่ะทศ”
“ทำไม กลัวคนอื่นเขารู้เหรอว่าคุณเอาเด็กมาเป็นชู้อ่ะ” มันตะคอกเสียงใส่พี่ดาอย่างดังเลย
“ทศ ดาบอกว่าให้ไปคุยในบ้าน “
“ผมจะคุยตรงนี้ ไหนขอดูหน้าไอ้แมงดาที่มาเกาะเมียกูหน่อยดิ” มันเอามือขึ้นมาจับคางของผม ผมจึงปัดมือมันออกอย่างแรงเลย
“อย่ามาถูกตัวผม”
“โอ้โห เหมือนจะหยิ่งนะ แต่มึงมันก็แค่ไอ้แมงดาที่จ้องจะจับผู้หญิงมีเงิน ก็เท่านั้น”
“ทศหยุดนะ” พี่ดาผลักนายทศออกอย่างแรง
“หลงมันจนโงหัวไม่ขึ้นเลยซินะ ถามจริงคุณไม่อายรึไง ที่เอาเด็กรุ่นเนี้ยมาทำชู้อ่ะ”
“ฉันไม่อาย เพราะคุณก็ไม่ได้อายเหมือนกัน”
“คุณพูดอะไร ดา ผมถามว่าคุณพูดอะไร” นายทศเอามือมาบีบที่แขนพี่ดาอย่างแรง ผมจึงผลักมันออกพร้อมกับชี้หน้ามัน
“ มึงจะพูดก็พูดพูดไป แต่อย่ามาแตะต้องตัวพี่ดา”
“นี่มึงขู่กูเหรอ ไอ้เด็กเวร”
“กูไม่ได้ขู่ แต่กูพูดจริง”
“ทศ คุณหย่ากับฉันเถอะ” พี่ดาเอ่ยขึ้นมาทั้งน้ำตา ทำเอาผมอึ้งไปเลย รวมถึงนายทศด้วย
“มะ...หมายความว่าไง นี่คุณหลงมันถึงขนาดจะหย่ากับผมเลยเหรอดา คุณบ้าไปแล้วเหรอ”
- Writer
