Habang dinuduyan ko si Roshana rito sa garden, agad naman siyang nakatulog. Kanina pa kasi siya pagod sa paglalaro.
Pati ako na pagod rin sa paikot-ikot namin sa garden. Kung ano-ano na lang ang nilalaro namin. Panay takbo siya habang sunod naman ako sa kanya. Nakakahingal nga eh! Mabuti na lang marami akong enerhiyang inipon.
Sa tingin ko mga nasa 7 years old pa lang si Roshana. Kaya ganito siya ka giliw sa mga larong pambata. Mahahatala mo ring wala siyang kalaro na kasabayan niya sa paglaki dahil sa stado ng buhay nila.
Ngayon lupaypay ang katawan niya sa pagtulog. Hinahaplos ko ang kanyang buhok habang pinakatitigan siya. Nasa tabi niya lang ako, nakaupo ako ngayon sa isang bakal na upuan.
Ang simoy ng hangin na pumapasok sa malaking garden na ito ang nagpapadala sa akin ng pagka-
