" ราเม็ง ราเม็ง ตื่นได้แล้ว" เสียงเควินปลุกราเม็ง เขาเดินออกจากห้องน้ำมามีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวหนาหมิ่นเหม่ เขาเดินมาหยุดอยู่ข้างๆเตียงจ้องมองคนตัวเล็กที่หลับอยู่บนเตียง เควินยกยิ้มที่มุมปากด้วยความเอ็นดูอย่างลืมตัว ' น่ารักจังราเม็งชามนี้ ทั้งหวานทั้งหอมไปหมดทั้งตัวเลย หึหึ' เขาพลางคิดในใจพร้อมยกมือเรียวขึ้นมาเกาท้ายทอย ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจและอารมณ์ดีตลอดเวลาเพราะนานแล้วที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยความรู้สึกที่เขาอยากปล่อยมานาน ราเม็งยังนอนนิ่งๆอยู่ไม่ขยับเขยื้อน เควินขมวดคิ้วเข้าหากันเขานั่งลงขอบเตียง ข้างๆคนตัวเล็ก
" ราเม็ง ราเม็ง ตื่นได้แล้ว" เควินปลุกคนตัวเล็กอีกรอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือเรียวยื่นไปลูบผมที่น่าผากมนออก พร้อมลูบลากนิ้วเรียวลงมาที่คิ้วเรียวดกดำ ขนตายาวเป็นแพร จมูกเล็กน่ากัด เเละริมฝีปากเล็กที่น่ากัดอีกนั้นแหละ เควินพยายามแล้วขบกรามแน่น ราเม็งพยายามลื
