บังเอิญรักนายมาดนิ่ง

บทที่5 ช่วยด้วย

ซุง : "ไปกันกินเหล้าพวกมึงวันนี้เบื่อๆว่ะ"

กีตาร์ : "ทำเป็นพูดมึงจะเหงาอะไรกูเห็นเมื่อเช้ามีสาวที่คณะมาขอเบอร์มึงอยู่นิไม่ได้ไปต่อด้วยกันหรอวะ"ซุงเสน่ห์แรงมากมีสาวเข้ามาให้เลือกไม่ขาดสาย

ซุง : "ไม่ตอนนี้กูมีเป้าหมายใหม่แล้วแต่ยังทำอะใรมากไม่ได้ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน มึงเคยได้ยินไหม"

กีต้าร์ : "คนนี้มึงจริงจังจังวะอยากรู้จังน้องเขามีอะไรดี"

"...! "ซุงเงียบและเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ซุง : "ตกลงพวกมึงจะไปกับกูไหมคับ" มัวแต่พูดกันอยู่ได้ป่านนี้น้องไอริณของเขาถึงผับกินเหล้าเมาไปแล้วมั้งไอ้พวกนี้จะสงสัยอะไรนักหนา

เจมส์ : "เออๆไป แต่ไปที่ไหนกันดี"

น่านฟ้า : "ไม่น่าถามก็ไปผับไอ้พายุไงวันนี้พวกสาวๆคณะเราพาน้องปีหนึ่งที่เป็นตัวแทนประกวดดาวคณะไปฉลอง"

กีต้าร์ : "อ่อออ กูว่าแล้วทำไม่อยู่ไอ้ซุงถึงชวนไปกินเหล้าปกติไม่ค่อยเห็นไปแฮงเอาท์กับเพื่อนเห็นแต่พาสาวไปโรงแรมที่ไหนได้วันนี้จะไปดูแลหญิง" กีต้าร์ยังแซวเพื่อนไม่หยุด

~ One Night ผับ

เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงที่ผับก็เจอว่าพายุนั่งรออยู่ที่โต๊ะประจำแล้ว

น่านฟ้า : "มาถึงเร็วจังเลยนะคับคุณพายุ"

หานัดกันมาดืมปกติพายุจะมาถึงประมาณเที่ยงคืนทุกครั้งแต่ครั้งนี้พายุกลับมาถึงเป็นคนแรกไม่รู้ว่ามานั่งรอตั้งแต่ร้านยังไม่เปิดเลยรึเปล่า

ซุง : "มายังว่ะ" ซุงถามพายุซึ่งเขารู้กันว่าหมาถึงใคร

พายุ : "ยังกูนั่งดูอยู่ยังไม่เห็นมีใครมาเลย"

เอี๊ยดด! เสียงรถของพลอยใสจอดเมื่อขับมาถึงหน้าผับ

พลอยใส : "ถึงแล้ว ไปกันพวกฉันจะพาแกไปเปิดหูเปิดตายัยเมษาเด็กน้อย ไม่เมาไม่กลับ"

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเมษาถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ 'ฉันคิดผิดรึเปล่านะที่มาที่นี่'

เมื่อทั้งสามมาถึงพับแล้วก็เดินไปยังโต๊ะที่รุ่นพี่จองไว้

เจน : "อ้าวมากันแล้วหรอเชิญเพวกน้องดื่มกันตามสบายนะมื้อนี้พวกพี่เลี้ยงเองไม่ต้องเกรงใจ" เจนหนึ่งในรุ่นพี่กล่าวขึ้นพร้อมส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

ขอบคุณค่ะ/ค่ะ

แล้วทั้งสามก็ปาร์ตี้กับรุ่นพี่กันอย่างสนุกสนาน

ด้วยว่าพวกเธอสวยและมีเสน่ห์จึงดึงดูดเพศตรงข้ามเป็นอย่างดีคำคืนนี้จึงมีหนุ่มๆแวะเวียนมาขอชนแก้วกับพวกเธอเกือบทั้งคืน

ทางด้านซุงกับพายุเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดถึงแม้จะไม่ชอบใจนักก็ทำอะไรมากไม่ได้แค่คอยดูอยู่ห่างๆไม่ให้ใครมาลวนลามพวกเธอเป็นพอ

ด้านเมษาหญิงสาวเห็นแล้วว่ามีคนคอยมองพวกเขาอยู่แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรร่างบางยังคงโยกย้ายไปมาตามจังหวะเพลงอย่างสนุกสนาน

"พี่พายุขา มายคิดถึงพี่จังเลยค่ะ " หญิงสาวพูดและขึ้นไปนั่งบนตักพายุอย่างถือวิสาสะ

แต่พายุก็ปฏิเสธไป

"คุณเป็นใครน่ะ เรารู้จักกันด้วยหรออย่ามาลุ่มล่ามใส่ผมแบบนี้นะผมไม่ชอบ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็น ดวงตาแข็งกร้าว

"พี่พายุจำมายไม่ได้หรอค่ะ มายเรียนอยู่บันชีปีหนึ่งวันนั้นพี่พายุยังไปคอนโดมายอยู่เลย "

สาวสวยเสียงหวานเอ่ยขึ้นวันนั้นเธอเข้าไปขอเบอร์พายุแล้วตกลงไปมีอะไรกันแต่หลังจากวันนั้นเธอส่งข้อความไปหาพายุหลายครั้งแต่เขากลับไม่ตอบมาเลย

"ผมจำไม่ได้อะพอดีไปคอนโดมาหลายคนแต่ไม่เคยจำใครได้เลยแล้วอีกอย่าคนที่ผมนอนด้วยก็แค่เอาสนุกๆตกลงกันไว้หมดแล้วนิอย่ามายุ่งกับผมอีก"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงหมดความอดทนดวงตาดำของเขาปรากฏแววไม่พอใจอย่างยิ่งรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอทำให้เขารู้สึกขัดหูขัดตา

พายุไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้เพราะทุกครั้งเขาจะตกลงกับพวกเธอทุกคนก่อนว่าสนุกแค่ครั้งเดียวแล้วให้ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นกินในที่ลับไม่เปิดเผยในที่แจ้งเพื่อไม่ให้มีปัญหาตามมา

คำพูดแลละการกระทำของเขาทำเอาผู้หญิงคนนั้นรีบถอยหนี

แต่แล้วทุกการกระทำของพายุกับเจน อยู่ในสายตาของเมษาทั้งหมด เธอรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก

'หึทำเป็นเหมือนจะจีบเราที่ไหนได้อ่อยไปทั่วดีนะที่ยังไม่ค่อยหวั่นไหวกับคนแบบนี้'

เมษาคิดและทำเหมือนไม่ได้สนใจอะไรแต่ใจก็เจ็บจี๊ดๆอยู่แห๊ะ เห็นแบบนั้นแล้วร่างบางก็ยิ่งดื่มหนักเข้าไปใหญ่

' อึกๆๆ!! เมษากระดกค็อกเทลทีเดียวหมดแก้ว

ไอริณ : "เห้ยใจเย็นแกเดี๋ยวก็เมาหรอก" มือบางรีบหยิบแก้วออกจากเพื่อน

เมษา : "ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เธอพูดด้วยเสียงที่เหมือนจะเมานิดๆ

ไอริณ : "ให้ไปเป็นเพื่อนไหม"

เมษา : "ไม่เป็นไรฉันไปเองได้แค่นี้เองแกไปดูพลอยใสเหอะตอนนี้เมาไม่เป็นท่าแล้วน่ะ เดี๋ยวฉันมาแล้วเราจะได้กลับกันเลย" พูดจบร่างบางก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที

"โทษนะคะขอทางหน่อยค่ะ" เสียงหวานเอ่ยขึ้นเพราะมีชายแปลหน้ายืนขวางทางไม่ให้เธอออกไป

"ได้สิครับคนสวยแต่คนสวยต้องดื่มนี่ให้หมดก่อนนะถึงจะไปได้"หนุ่มหล่อผู้พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เมษาที่ไม่อยากมีปัญหาจึงหยิบเครื่องดื่มมาแล้วดื่มจนหมดแก้ว

อึกๆๆๆ!!

เมษา : "หมดแล้วนะคะขอตัวก่อนค่ะ" มือเรียวยื่นแก้วคืนให้กับชายตรงหน้า

"เดี๋ยวก่อนครับพี่ชื่อเท็นนะครับน้องชื่ออะไร?"

ดวงตาทั้งคู่ของเขาเพ่งมองเธอด้วยสายตาแสนเจ้าเล่ห์

"เมษาค่ะขอตัวนะคะ" เมษาเริ่มรู้สึกแปลกไปดวงตาคู่นั้นของเขาที่เพ่งมองมาทำให้เธอรู้สึกหวาดระแวงอย่างบอกไม่ถูก

หมับมับ!! มีมือแกร่งขว้าแขนของเธอไว้

"จะไปไหนคนสวยให้พี่ช่วยไหมดูเหมือนน้องต้องการความช่วยเหลือนะ" สายตาเจ้าเล่ห์มองไปทั่วเรื่องร่างของเธออย่างคิดไม่ดี

"ปล่อยนะ"ร่างบางพยายามสะบัดมืออกตอนนี้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไม่เป็นตัวของตัวเอง

แล้วเมษาก็ถูกแรงดึงเข้าไปในห้องน้ำ

อร๊ายย!!

"จะทำอะไรน่ะปล่อยนะ" เสียงหวานร้องตะโกนด้วยความกลัวเนื้อตัวสั่นเทาดวงตาไหวระริก ร่างกายร้อนวุบวาบไม่ยอมหยุด

"ให้พี่ช่วยนะร้อนใช่ไหมเดี๋ยวพี่ดับร้อนให้" น้ำเสียงพูดด้วยความหื่นกาม

มือหยาบจับขาเรียวทั้งสิงข้างกางออก ปากหนาซุกไซร์ซอกคอขาวดมกลิ่นหอมหวานของหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย

ร่างบางตัวสั่นเทาพยายามขัดขื่น แก้มของเธอเปื้อนไปด้วยหยดน้ำตา เสียงหวานพยายามร้องตะโกนให้คนช่วยแต่เหมือนว่าจะไม่มีใครได้ยินเพราะเสียงเพลงข้างในร้านดังมาก

ทันใดนั้นเอง

ตึ่ง !! ร่างหนาที่คร่อมเมษาไว้ก็กระเด็นออกไปกระแทกกับผนังอย่างแรง

เท็น : "มึงเป็นใครวะเสือกอะไรเรื่องผัวเมีย" คนร้ายพูดอย่างหัวเสีย

"หึๆ" พายุหัวเราะในลำคอ มือหน้ากำมัดแน่นพร้อมซัดเข้าไปที่ใบหน้าหล่ออย่างเต็มแรงจนเลือดกบปาก

"มึงกล้ามากนะที่มายุ่งกับผู้หญิงของกู" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด แววตาเหี้ยมเกรียมสาดประกายอํามหิต ทำเอาคนตรงหน้าถึงกับยกมือไหว ด้วยอาการหวาดกลัว

" อย่าทำอะไรผมเลยผมกลัวแล้ว"

"เอาตัวมันออกไป" พายุไม่ฟังคำพูดของมันพร้อมกันนั้นก็ได้สั่งให้การ์ดที่เฝ้าร้านพาตัวลากตัวไอ้เท็นออกไปกระทืบ

ความจริงก่อนหน้านี้เขาเห็นร่างบางเดินมาทางนี้ เขาคิดว่าเธอน่าจะไปห้องน้ำแต่มันนานจนผิดสังเกตเขาเลยเรียกการ์ดมาเผื่อมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้น แล้วก็เป็นแบบที่เขาคิดไว้จริงๆ

พายุ : "เอาตัวมันไปสั่งสอนให้จำไม่ต้องทำให้ถึงตายนะแค่ให้มันไม่กล้ามายุ่งกับคนของกูอีกก็พอ" เขาสั่งด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด

"ครับนาย"

พายุรีบเดินมาประคองร่างบางที่ตอนนี้ตัวสั้นแะเหมือนไม่มีสติ

เมษา"ร้อนไม่ไหวแล้ว ชะ..ช่วยหนูหน่อยหนูร้อน รู้สึกแปลกๆด้วย"เสียงหวานพูดติดๆขัดๆ

พายุรู้ได้ทันทีว่าเธอโดนวางย าแน่ๆหากเขาเข้ามาช่วยเธอช้ากว่านี้เธอคงจะไม่รอดเขานึกโมโหตัวเองอยู่ในใจทำไมเขาไม่เดินตามเธอเขามาตั้งแต่ทีแรก

พายุ : "อดทนไหวนะพี่จะช่วยเธอเอง"

มือหน้าอุ้มช้อนเธอขึ้นในท่าเจ้าสาว เขาตั้งใจจะพาเธอไปห้องพักด้านบนของผับ

เมษาที่ไม่มีสติมือบางของเธอลูบไล้ไปทั่วแผงอกอกแกร่ง น้ำเสียงอันหวานหูบวกกับเสียงหายใจกันโรยริน รดอยู่ตรงซอกคอของเขาทำ มันกระตุ้นบางอย่างที่อยู่ในตัวของชชายหนุ่มเป็นอย่างดี

"อือ.. ช่วยหนูหน่อยหนูไม่ไหวแล้ว " เสียงหวานยังคงร้องขอให้เขาช่วยตลอดทาง

- พายุจะช่วยเมษาได้ไหมนะ แล้วจะช่วยอย่างไงดีละ อิอิ - ^•^