CHAPTER SEVEN
1142 Words
May natitirang na lamang isang studyante na dapat naming mapanayam. Even we just need 5 participants, we still found this project exhausting and a bit hard kasi ‘yong ibang students snober, mahiyain, at not interested because of their businesses. Ang hirap pumili actually, ‘yong iba ngang napili namin kanina, jino-joke la‘ng kami, ayan tuloy nasapak ko haha, alam mo namang nagsisipag ang tao eh! Mataas talaga anger issues ko beh, subukan mo.
Pina-pause ko muna ang filming namin, at pinaupo muna ang mga kasama ko para makagpahinga habang ako naman tudo hanap pa rin.
Para tuloy akong trying hard tingnan at desperada kung maki-interact sa mga studyante, pero dahil para sa grado, arat!
“Hi!” tigil kong bati sa lalaking studyante na naglalakad sa garden namin near the field where we are currently shooting.
“Pwede ka bang—” pinutol ng lalaking kaharap ko ngayon ang sasabihin ko.
“Sorry kung tatanongin mo la‘ng ako na maging bf mo para sa pasko, no thanks. I‘m taken.” hambog niyang sabi. Wow! Mahangin ngayong araw ah! May habagat ba?
Na-schock at napataas ang kaliwa kong kilay dahil sa sinabi ng lalaking 'to, like who U?
“Actually, you‘re not exactly my type para tanungin kang maging bf ko for christmas. I‘m not this bobo man!” taray kong tugon, with matching nakataas pa ng konti ang braso parang may nakasabit na handbag. YABANG KASI NG BIATCH NA‘TO.
Parang gusto niya na akong suntukin kung makatingin siya sa‘kin, parang ako ang greatest nemesis niya. Kung siguro lalaki la‘ng ako baka sinapak niya na ako.
He just rolled his eyes and walk away, napahiya siguro, may mga nakatingin eh hahaha. I‘m proud of myself talaga! #StrongGirlElora.
[Raizen‘s P. O. V.]
I saw the girl who‘s now the reason why I‘m feeling these fireflies inside my head or should I called her, Swift11. The unique girl who made me a masterpiece of her own arts. She‘s now beautifully facing the camera that was capturing her undeniable goddess-like beauty, para akong na-paralize ngayon, e hindi ko nga alam kung ano‘ng pinagsasabi ng mga kaibigan ko sa aking gilidan, tanging ang babae ‘to lamang ang napapansin ko sa aking paligid, by the way she‘s Yvonne Elora Caviño, stunning like the moon.
“Pare? Nakikinig ka ba?” tanong ni Justine, one of my friends.
Nakatitig parin ako kay Elora, boses niya la‘ng naririnig ko ngayon. Honestly, 'yong boses niya, parang anghel na umaawit sa langit.
“Oh man!” sigaw ni Elias at napakamot sa ulo nang mabatid niyang nasa kay Elora ang atensiyon ko.
Napa-tsk rin si Xyriel, “Mukhang may nagugustohan na ngayon ang manok natin ah!”
Du‘n lamang ako nagising mula sa mahabang pagkakatulala kay Elora nang pinisil ako ni Xyriel.
Gulat akong tumingin sa kaniya, “Aray!”. Napakunot ‘yong noo ko at nagsusundo na ngayon ang aking mga kilay, masakit ‘yong pagkurot niya sa‘kin.
“Oh? Parang galit ka ata?” natatawang sambit ni Xyriel.
Tumawa si Elias at tumugon kay Xyriel, “Eh pa‘no kasi pinutol mo moment n‘ya!” sabay sampal kay Xyriel sa balikat ng medyo may kalakasan.
“Magsi-tigil nga kayo, mga mukhang crocs!” awat ni Justine, umupo siya sa lamesa where I was on at inakbayan ako.
“Luh? May ganyanan Just?” takang tanong ni Xyriel in a joke way.
“Ikaw rin naman muk‘ang crocs ah!” humahalakhak si Elias dahil sa sinabi n‘ya pati na rin si Xyriel.
Ini-gnore lamang ni Justine ang dalawang mokong at may binulong sa‘kin. I can see his smile when he whispered something on my ear while looking at Elora.
“Ganda n‘ya no?” bulong niya. Now, Elora‘s looking completely exhausted, finding the right target but, still pretty.
I just nodded bilang pagsang-ayon habang titig na titig sa babaeng nagpapatibok ng puso ko ngayon.
“Gusto mo bang mapalapit pa sa kaniya? I guess you fell on her spells which is the poetries she made for you.” sabi niya na may mapangtulak na ngiti.
Aside sa mga babaeng kaibigan ko na kaklase rin namin na nakakaalam about the poem confessions, syempre updated ‘tong mga kaibigan kong crocs, kasi naman obviously, pinub-lish ng isang page publicly that the whole school can see it.
“Yes I fell, really.” tumingin ako kay Justine na nakatanaw sa mga babaeng naglalaro ng volleyball sa kabilang parte ng open space namin.
“Pero, hindi la‘ng dahil du‘n. Nu‘ng first day of school which is nagfa-flag ceremony tayo nu‘n, napansin ko na siya. She caught my attention because she was cute, and really captivating. Kaya nu‘ng mga naunang araw, parang mahaba ang mga araw na‘yon kasi nakakasama ko siya, I find ways just to talk with her, actually.” mahabang sabi ko.
Napabaling ulit ang tingin ni Justine sa‘kin, he grinned.
“Well, edi kung ganu‘n, why don‘t you approach her?” he suggested. I was shock a little bit hearing his words.
“Now?” taka kong tanong.
“Now!” nakangisi niyang sagot at tinulak ako.
Napatayo ako agad at tumingin sa kaniya na may paga-alinlangan. My two other friends, Xyriel and Elias also gestured me to walk towards Elora. I smiled to them habang ang puso ko ay tila‘y tatalon na ito mula sa aking dibdib dahil sa kaba.
Naglakad ako papalapit kay Elora, she‘s walking back to her friends. Despites of shaking, I still managed to approach her at tingnan siya ng malapitan.
Pero nang dalawang hakbang na lamang ako sa kaniya, bigla siya natapilok sa kinaroroonan ko at dali-dali ko siyang sinalo mula sa pagkakahulog sa lupa.
Our faces are inches away, I can feel her heart beats. Napansin ko ang kayumanggi niyang mga mata na mala-panaginip at nunal sa upper lips niya na nuo‘y hindi ko napansin. She looks like a falsity, I can‘t believe she fell on me.
[Elora‘s P. O. V.]
Raizen, ang kaniyang mga kamay ay ngayo‘y nasa batok ko at bewang, sinalo ako mula sa pagkakahulog. His face were facing mine, an inches away. I can smell his fresh breath as he gasped for air at naririnig ko ang kaniyang mabilis na pagtakbo ng puso.
Parang huminto ang paglibot ng mundo, when I was in his arms, all living things went stop as we stared at each other deeply.
“Elora?”
- Writer
