บทที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน
1229 Words
บทที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน
ตระกูลดิษสถาวงศ์ที่กำลังมีความสุขกับธุรกิจพันล้านที่ได้ร่วมลงทุน แต่กระนั้นความสุขกลับกำลังจะหายไป เมื่อหลังจากนั้นไม่ถึงเดือน มีรูปภาพปริศนาส่งมาให้รัชพล ดิษสถาวงศ์ ผู้เป็นพ่อ
เขาถึงกับหน้าถอดสีมองภาพในมืออย่างสั่นเทา ตามด้วยเสียงโทรศัพท์จากบุคคลลึบลับที่ส่งภาพเข้ามาโทรมา
“นายต้องการอะไรปฐวี”
“จุ จุ ฉันสิต้องถามนายรัชพล ว่านายทำแบบนั้นไปทำไม นี่มันเป็นการฆ่าตัวตายเลยชัด ๆ”
“นาย...” มือหนาสั่นเทา จนภาพนับสิบในมือหล่นกระจาย ภาพจากหลักฐานที่มัดตัวชี้ชัดว่าคนของเขาถูกจับตัวได้ และหลักฐานอีกหลายอย่างที่บ่งบอกว่าเขาเป็นผู้ว่าจ้างสั่งยิงปราบลูกชายของ ปฐวี ภัควรเดช
“ที่นายเห็นยังแค่ภาพนิ่ง ยังมีคลิปจากกล้องวงจรปิดที่คนของฉันหามาได้อีกนะ บอกไว้เผื่อนายจะอยากดู”
“...”
“อืม...นายว่าฉันควรจะเอาภาพนายไปให้ตำรวจดี หรือถ้านายไม่อยากติดคุก นายจะเซ็นต์ยกสัญญาโครงการนั่นมาให้ฉันแบบไม่มีข้อแม้ก็ได้นะ”
“ฉะ ฉันทำยังงั้นไม่ได้”
“งั้น...นายก็ควรติดคุกซะ!”
“ไม่....เดี๋ยวก่อน ฉันว่าฉันกับนายน่าจะมีข้อตกลงที่ดีกว่านั้น” เสียงรัชพลพูดออกมาอย่างหวาดหวั่น เขาทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ามือกำภาพที่ส่งมาก่อนจะขยำมันจบยับย่น
ช่างเป็นการตัดสินใจได้ยากมาก เส้นบาง ๆ ระหว่างคุก กับการยกสัญญาโครงการให้คู่แข่ง มันเป็นอะไรที่ตัดสินใจได้ยากจริง ๆ ในตอนนี้เขาช่างเหมือนคนที่กำลังยืนอยู่บนหน้าผา ด้านหลังคือท้องทะเลลึก ด้านหน้าคือสิงโตที่พร้อมจะขยำเหยื่อ
“ฉันให้เวลานายสามวัน แล้วบอกฉันมา”
“นายจะให้ฉันยกสัญญาให้นายไปได้ไง ในเมื่อสัญญาระบุว่าหากมีฉันไม่สามารถทำงานต่อได้หรือเปลี่ยงแปลงผู้ร่วมธุรกิจภายใน 180 วันฉันต้องเสียค่าปรับสองเท่า นายก็รู้ว่าฉันไม่มีเงินสำรองมากขนาดนั้น”
“นั่นมันเรื่องของนาย”
สายถูกตัดไปอย่างไม่ใยดี รัชพลรู้สึกเหมือนตัวเองจะหมดแรง แต่มันต้องมีทางออกโดยที่เขาไม่ติดคุกและเขายังต้องได้ทำโครงการพันล้านอันนั้นอยู่ นั่นคือตัววัดความเป็นความตายทางธุรกิจของตระกูลดิษสถาวงศ์เลยชัด ๆ
.......
หลายวันต่อมา รัชพลมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ในที่สุดเขาก็จัดสินใจโทรหาปฐวี ภัควรเดช เพื่อขอทางออกที่หวังว่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทั้งสองตระกูล
หลังจากวางสายจากปฐวี รัชพลจึงเรียกทั้งภรรยาของเขาและลูกสาวทั้งสองมาหาที่ห้องโถง
"พ่อรู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับลูก.."
รัชพลพูดเสียงอ่อนอย่างรู้สึกผิดต่อหน้าลูกสาวทั้งสองคนที่กำลังจ้องมองเขาอย่างสงสัย รัชพลก้มหน้าเศร้า เขารู้สึกผิดและจุกมากที่จะต้องพูดถึงเรื่องนี้กับลูกสาว แต่ทว่าสถานการณ์ปัจจุบันช่างบีบบังคับเหลือเกิน และเขาไม่มีทางเลือกอื่น
ทางออกสุดท้ายที่เขาเพิ่งตกลงกับปฐวี เพราะเขาเองก็ไม่ต้องการติดคุก ในขณะเดียวกันเขาก็อยากเสียชื่อหากต้องเสียโครงพันล้านให้กับตระกูลภัควรเดชแบบเด็ดขาด
รัชพลเสนอให้ลูกสาวของเขาได้แต่งงานกับลูกชายของปฐวีเพื่อเป็นหลักประกันว่า โครงการพันล้านนี้จะถูกยกตระกูลวงศ์ภัควรเดชโดยไม่เปลี่ยนสัญญาเพราะนั่นหมายถึงชื่อเสียงของเขายังคงอยู่ การจะหาทางลงแบบสวย ๆคือให้ลูกสาวของตัวเองได้แต่งงานกับลูกชายของเขา และหากทั้งคู่มีบุตรร่วมกันในหนึ่งปี โครงการจะถึงจะเปลี่ยนเป็นของตระกูลภัควรเดชอย่างสมบูรณ์แบบ
อย่างน้อยก็เป็นหลักประกันว่า ปฐวีจะไม่หักหลังแจ้งความเอาผิดเขาในภายหลัง และอย่างน้อยผลประโยนชน์ก็ยังตกอยู่กับตระกูลเขาอีกครึ่งหนึ่ง
ช่างเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก รัชพลประสานฝ่ามือใบบนตักก่อนจะจ้องมองลูกสาวทั้งสองอย่างเคร่งเครียด
เฌอรัลลูกสาวคนโต เธออายุ 25 ปี เธอเปรียบเสมือนมือขวาของเขา อนาคตของเธอกำลังจะเป็นไปได้ดีในวงการธุรกิจ เธอมีความเป็นผู้นำและกล้าตัดสินใจ
ส่วนอีกคนที่นั่งอยู่คือเฌอริน ลูกสาวคนเล็ก อายุ 21 ปี เพิ่งเรียนจบนิสัยเรียบร้อยและอ่อนหวาน เธอเป็นดังแก้วตาดวงใจ ราวกับตุ๊กตาตัวน้อยที่เขาเฝ้าทะนุถนอมมาตลอด
....
เสียงผ่อนลมหายใจอย่างหนักหน่วง ก่อนที่รัชพลจะตัดสินใจพูดออกมา
“ตระกูลภัควรเดช ต้องการให้รัลแต่งงานกับลูกชายของเขา”
“อะไรนะคะคุณพ่อ” เฌอรัลลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ เพราะที่พ่อของเธอไม่เคยรู้เกี่ยวกับเลย คือเธอเป็นคนรักสนุก ภาพลักษณ์ที่พ่อของเธอเห็นมาตลอดคือภาพที่สร้างให้ตัวเองดูเป็นคนเก่งและคล่องแคล่ว แต่ฉากหลังคือนักปาร์ตี้ที่รักสนุกตัวยง เพราะเช่นนั้นการที่จะให้เธอไปแต่งงานกับคนอื่นเป็นอะไรที่เฌอรัลรับไม่ได้ เธอยังสนุกกับชีวิตที่ตัวเองเป็นอยู่ ที่สำคัญให้แต่งงานกับตระกูลภัควรเดช ที่เป็นบริษัทคู่แข่งมาตลอด พวกเขาจะไม่แก้แค้นเธอยังงั้นหรือ
“รัลนั่งลง ฟังคุณพ่อก้อน” รสสุคนธ์ผู้เป็นแม่ออกเสียงปราม
“พ่อจะพุดอีกครั้งนะรัล ตระกูลภัควรเดช ต้องการให้รัลแต่งงานกับปราบลูกชายคนโตของเขา”
“ให้แต่งงานกับบริษัทคู่แข่ง? ...ไม่ใช่ว่าคุณพ่อไปดิวลับอะไรกับบ้านนั้นแล้วยื่นข้อเสนอแบบนี้ไปให้เขาเองนะคะ” เฌอรัลไม่ใช่คนโง่ เธอฉลาดพอที่จะเดาสถานการณ์ได้
“เขาเกลียดบ้านเราจะตาย ขืนรัลไปแต่งงานบ้านนั้น เขาคงไม่ได้เอารัลไปเป็นภรรยาหรอกค่ะ คงเอารัลไปใช้งานอย่างกับทาส”
“รัล!” เมื่อโดนผู้เป็นแม่เอ่ยปากดุเป็นรอบสอง ทำให้เฌอรัลทรุดตัวลงนั่งอย่างยอมแพ้ ดวงตาแดงก่ำก่อนจะกัดฟันพูดออกมาทั้งที่น้ำเสียงเครือสั่น
“ไม่เป็นอะไรค่ะ จะแต่งก็แต่งตามใจคุณพ่อ ก็คุณพ่อและคุณแม่ทำอะไรเพื่อรัลมามากแล้ว รัลยินดีค่ะต่อให้บ้านนั้นเอารัลไปทรมานก็ยอม”
เฌอรัลพูดขึ้นแต่ทว่าน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย ใบหน้าสวยงามแสดงความเศร้าอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน จนผู้เป็นแม่รู้สึกปวดหนึบหัวใจ เฌอรัลแกล้งฝืนยิ้ม แม้ว่าเธอกำลังยิ้มแต่สายตากลับบ่งบอกความทุกข์ใจที่สุมอยู่ในอกจนแทบล้นทะลัก
“มะไม่มีทางอื่นเลยหรือคะคุณพ่อ คุณแม่”
เสียงเฌอรินที่เอ่ยขึ้น เธอมองพี่สาวอย่างเห็นใจ ในตอนนี้เห็นจะมีเพียงเธอคนเดียวที่รู้สึกไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจในครั้งนี้ของทุกคน
- Writer
