@หนึ่งปีต่อมา
@ในห้องนอน
"พี่ภู เอาไว้ให้นิดทำก็ได้ค่ะ ลูกนอนนิดจะไปทำเอง" นิชาดาเดินลงมาจากเตียงนอนมาส่องว่าสามีทำอะไรก็เห็นเขากำลังตากผ้าให้ลูก ยอมรับว่าตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาลแล้วมาอยู่ที่คอนโดกันเธอแทบไม่ได้แตะอะไรเลยนอกจากดูแลลูกเฉยๆ เขาอาสาทำเองทุกอย่าง
"ไม่เป็นไรค่ะ น้องนิดนอนพักผ่อนเถอะนะคะ เดี๋ยวพี่จัดการเองค่ะ" เพราะเขาให้คำมั่นสัญญาเอาไว้แล้วว่าเขาจะดูแลน้อง จะทำงานบ้านทุกอย่างเอง เพราะไม่ประสงค์ให้เสื้อผ้าของลูกหมกอยู่ในตะกร้านาน และเขาเองที่รักความสะอาดด้วยทำให้เขาต้องเช็กทีละตัวว่ามันสะอาดจริงหรือเปล่าหลังจากที่นั่งซักมือจนกล้ามแขนขึ้น ดูทุกตารางนิ้วว่าสะอาดแค่ไหน ดมมันทุกตัวว่าหอมติดจมูกมั้ยเขาถึงปล่อยผ่าน
ตอนนี้เขายังอยู่กับนิชาดาที่คอนโด กะเอาไว้ให้ลูกได้สักห้าถึงหกเดือนถึงจะย้ายไปอยู่ที่บ้าน ท่ามกลางเสียงคัดค้านของพวกผู้ใหญ่ ทว่าเขาคือภูผาไงเลยไม่สน จากนั้นจึงไปล้าง
