UNO
1100 Words
* AMARA EURYDICE SMITH *
"Car accident patient. The other hospital can't do the surgery so they sent him to us" nurse lia said habang hila hila ang stretcher na hinihigaan nang pasyente.
"Be careful with the line. Who did you call? We need an order to book an OR right here right now " The chief nurse are also here at siya ang nagmamanage nang mga bagong pasyente.
Naglakad nako papasok para makita nila ako. Mukha naman silang stress marahil sa dami nang pasyente na na admit sa hospital. It's midnight. And karamihan sa mga bagong pasyente ay ganitong oras ang dating.
"Doctor over here. Nurse min, secure an operating room quickly" I told the nurse and inilagay ko sa table ang lahat nang gamit ko sa table malapit dito at nagsoot nang gloves upang makapagsimula na.
"Please give him more blood"
"Okay" nurse lia said and nagsimula nang magpump nang dugo.
"Get another IV"
"Okay" si ellaine naman ngayon ang nagsalita at sinunod ang iniutos ko.
"Why are you here? Akala ko ay naka leave ka?" Ellaine said. Siya nag chief nurse na nakatalaga ngayon dito.
"Naka leave naman talaga ako"
"Oh? Anong ginagawa mo dito without a coat?" Doc gio said na mukhang kakapasok lang. Ellaine, lia, gio, jace and me ay magkakasamahan dito sa hospital. Si ellaine at si lia ang nurse habang kaming tatlo na natitira ay mga doctor. I am licensed neurologist doctor and they are cardiologist.
"You can't believe me. Naka leave naman talaga ako today pero sa kasamaang palad tinawagan ako Ni Madame lim at sinabing kailangan nang doctor sa or ngayon. And excuse me I'm a vip doctor so bakit kelangan ako ang iexcuse niya? Kung Hindi lang dahil siya ang may ari neto Hindi ako mangingiming sagutin siya. Nakakaimbyerna ang kasungitan nang matandang yon" narinig ko ang malakas na tawa na nagmula kay ellaine kaya iniwan ko na siya don at dumiretso na sa or.
Lumipas ang dalawang oras na itinagal ko sa loob nang operating room at successful ang kinalabasan. Of course Hindi ko naman hahayaang ipasok sa or ang mga pasyente ko kung Hindi nila kakayanin.
Tinanggal ko na ang lab gown ko at nagpalit na. Dumiretso na din ako sa cafeteria upang makakain nang lunch at nakita Kong nagwave sakin si jace nang kamay na para bang sinasabing ako nalang ang kulang. Jace, gio, lia, and ellaine are there.
"Thank-you" sagot ko kay nanay luz na siyang nagsisilbing cook dito.
Naglakad nako at ibinaba na ang pagkain sa table namin nang magsalita si lia.
"You can't believe me. May gwapong soldier ang na admit sa hospital natin and jace was the doctor in charge. Ugh, chance mo na sana yun eury para magkaboylet!" Kilig na kilig na kwento ni lia. Lia is inlove with jace but jace just see her as a friend. Mukhang Hindi naman?
"Lia, your mouth. Don't talk when your mouth is full" I kindly rolled my eyes from what I heard. Here comes the swindler doctor
"Ang kj mo naman jace! Nagkekwento si lia eh come on lia continue!" Isa patong si ellaine na tiga gatong
"Ayun na nga gunshot wound yung natamo nung patient and based sa medical records this is his first time. Nandun siya sa vip ward and may apat na soldier ang nasa labas. Pero all in all maayos na ang lagay niya. Naoperahan and nagamot na siya Ni jace"
Magsasalita na sana ako nang biglang tumunog yung cellphone ni jace na nagsasabing kelangan na niyang pumunta nang er syempre it's also our time. Kelangan ko na din mag all around check sa vip patients. Sa emergency room ang designated surgeries ko pero dahil nga kay Madame lim ayun kelangan ko icheck ang mga pasyente sa vip ward.
"Hi Mrs Cortez, your all good now. You did a great job fighting the surgery weeks ago" I smiled sincerely at Mrs Cortez who's lying on the bed here in the vip ward.
"Always check her vital signs" bilin ko sa nurse and I smiled at the patient since I need to go dahil marami pang pasyente ang kelangan Kong puntahan. She smiled back and that's my que para umalis na.
On the next room in vip ward ay nagtambakan ang mga soldier na nasa labas. Eto ba yung sinasabi ni lia na sundalong may gunshot wound? Para namang nabasa ni gio ang nasa isip ko dahil sa pag ngiti niya.
"He is." Yun lang ang sinabi niya at nilagpasan nako. Luh? Anong ginagawa nun dito?
Pumasok nako sa loob nang kwarto and mind you. The patient is now sitting on the bed and he's now talking to someone. They looked at me and stop talking to each other nang makita nila ako.
"I'm okay. You may now leave" aba, first meeting susungitan moko?
"Your not a doctor here so shut your mouth" Hindi ko na napigilan ang pagtataray ko at sinagot na agad siya.
"He's now okay. Always check his vitals and please give him another IV. About his food, do not give him food that consist of vegetables because he is allergic on it. Got it?" I asked some fellow doctor na kasama ko.
"Yes doc"
Hinawakan ko ang braso niya na may gunshot wound and pati na din yung bewang niya na nasaksak.
"Didn't know that soldiers are this weak" Hindi ko alam na napalakas pala ko nang pagkakasabi kaya yung dalawang sundalo na nandito pati nadin yung mga doctor and nurses ay nakatingin na sakin.
Ngumiti nalang ako nang pabalang na ikinawalang bahala ko. Well talaga naman.
"You didn't really know how to shut your mouth don't you doc?" He lean on me para ibulong yung salita niya.
"Get off. We're not close aren't we?" Mukhang sinusubukan ako nang sundalong to.
He smirked at me after that.
"Your gonna be discharge next week so rest until then" tatalikod na sana ako nang tinawag ako nang sundalong kasama niya.
"Doctor"
"Hmm yes?"
"About the patient who involved in a car accident. Your the one who operates him. How is he?"
"The operation is successful. But as of now, Hindi Pa siya nagigising."
"Wala kabang nakuha sa mga gamit niya? Or anything like microchip?" The soldier patient asked me
"Microchip? Sorry but no. Wala akong nakita. Try to asked some of the nurses here baka may nakalap sila"
Nagkatinginan naman sila na para bang naguusap gamit ang mga Mata.
"Is that all? I'm leaving" Hindi ko na hinintay yung sasabihin nila pero bago ko isara ang pintuan narinig Kong nagsalita yung isang pasyenteng gwapong sundalo.
"She's lying"
Am I?
- Writer
