AVA CAMPANA
BAGONG umaga ang kakaharapin ko ngayon. Dala-dala pa rin ang takot na baka posibleng mag-krus ang landas namin ni Bettina at Mama nito sa opisina. Pero gaya nga ng sabi ni Ziggy, hindi ko raw papansinin ang mga ito dahil sila rin ang mismong susuko. Ayaw ko naman sanang mangyari, pero wala rin akong magagawa kundi sundin ang amo ko. Napamahal na sa akin ang trabahong 'to maging ang mga tao sa paligid na laging naka-suporta sa akin.
Hindi ko na inulit ang maghanda ng pagkain para sa aming dalawa at baka muli kaming maabutan magkaroon na naman ng problema. Basta ngayon masaya ako dahil sa naging pag-uusap namin ni Ziggy nang ihatid ako nito pauwi sa bahay mula sa puntod ng anak niya.
Natanong ko sa sarili ko kung napuntahan na ba ni Bettina ang bata?
Siguro. Oo! Alam kong
