MARRYING MY BROTHER'S ENEMY

ESCAPING THE MONSTER

Kimberly's POV

It's been three months, three months have passed since I was captured by Charles Antonio and imprisoned in this vast estate.

Nakaupo ako sa swing sa malawak na hardin ng mga Martinez, wondering how wide their property is. According to Aling Martha, the estate has been the abode of the family since Mr. Bernard Martinez, the great great grandfather of Charles.

Ipinamana sa anak nitong si Mr. Bernardo Martinez na Lolo naman ni Charles Antonio at Leah. At ang sumunod na may-ari ay ang Daddy naman nina Charles at Leah. The mansion has been the legacy of the Martinez family.

Kung sa ibang pagkakataon siguro nakilala ko si Ate Leah at Charles, siguro ma e-enjoy ko ang aking paninirahan sa estate na ito.

This place is like the garden of Eden. Ngayon na nakikita ko na ang kabuuan ng kanilang mansion, hindi ko mapigilan ang paghanga.

Mamahaling bato ang nakadikit sa dingding ng kanilang bahay. I was like, may ganito ba talaga sa totoong buhay? Kahit ang mga Senador at mga mayayamang tao sa Pilipinas, hindi naman nilalagyan ng mamahaling bato ang kanilang dingding. Literal na diamond.

But this family, the Martinez family. How wealthy are they? I sighed.

Hindi pa rin ito ang buhay na pangarap ko. Narinig ko kagabi ang pinag-uusapan nina Charles at ni Alfonso. It seems to me that police are blind about the Mafia's existince.

Kaya pala malaya silang nakakagalaw. They have connections and power greater than the authority.

Kaya rin galit na galit si Charles dahil hanggang ngayon hindi pa rin nila matukoy ang kinaroroonan ng kuya ko.

If Charles power and connection are limitless, bakit hanggang ngayon hindi pa rin Nila matatagpuan ang kapatid ko?

Hindi ko maiwasan ang mangamba para Kay kuya. Kapag naaalala ko ang pagbabanta ni Charles Kay kuya ay kinikilabutan ako. Sa wari ko ay walang takas si kuya sa kamatayan sa kaniyang mga kamay.

Kung totoo mang si kuya ang may kagagawan.Hidi rin dapat si Charles Antonio ang magdesisyon, it should be the police. Kailangan na dumaan sa Taman proseso.

Pero sa uri ng kanilang pamumuhay, sila ang magdedesisyon para sa kapatid ko. I don't doubt kuya Jeric 's dignity . Hindi pa rin nagbabago ang aking pananalig na walang kasalanan si kuya ko. Kung makalabas lang sana ako, ako na mismo ang magsuplong sa pulis sa kasong ito. Para kung mahuli man si kuya, ligtas siya sa kamay ng mga pulis habang ang imbistigasyon at patuloy na gagawin. Or much better, hanggang magising si ate Leah.

I miss Dad and Mom and kuya. Tatlong buwan na akong nangungulila sa kanila. Hinayaan ko ng tumulo ang mga luha sa aking mata. Malaya Kong pinakawalan ang bugso ng pangungulila sa pamilya ko.

"Kim..."

Lumingon ako sa likuran ko. Si aling Martha may bitbit na mieryenda. " Umiiyak ka na naman." Sabi ni aling Martha. " Ito , magmiryenda ka muna."

Ngumiti ako sa kabila ng aking kalungkutan. Si aling Martha talaga, Siya ang nagpapangiti sa akin sa mansion na ito. Ma miss ko siya kapag makatakas na ako rito.

Yes, hindi nawala sa isip ko ang tumakas, hindi ko na kayang sikmurain ang panggagahasa ni Martinez sa akin.

"Kumain ka na Iha," mataman akong tinitigan ni Aling Martha." Ang payat mo na. Nang unang araw mo rito hindi naman ganiyan ang katawan mo. Ngayon, halata ang pangangayat mo." nag-alala na sabi ni Aling Martha.

Mapait akong ngumiti. Sino ba naman ang gaganahan sa pagkain kung ikaw ay bilanggo. Sino pa ang may ganang kumain kung ang iisipin mo ay ang nawawala mong kuya. Ang mga magulang mo na hindi mo alam kung totoong kinulong ni Martinez o baka naman...

"Kainin mo iyan iha ha?" babalikan kita mamaya." Ngumiti ang matanda sa akin.Hinawakan ko ang kaniyang kamay .

"Aling Martha..." sinulyapan Niya ako.

"O, bakit ?" nagtataka na tanong Niya.

"Wala po, nais lang kitang pasalamatan dahil mabait ka sa akin. Thank you po, Aling Martha." sincere Kong sabi sa kaniya.

"Masaya ako na tulungan ka at pagsilbihan kita." magiliw pa niyang sabi.

"Hindi mo na ako kailangan na pagsilbihan pa. Kaya ko rin namang gumawa, ayaw mo akong payagan na tulungan ka sa pagluluto. "

"Papayag lang akong tumulong ka kung

kainin mo lahat ng iyan.." tukso Niya sa akin.

Sinundan ko siya ng tingin. Hmnn, bakit nga ba hindi ko naisip. An idea occurred to me as I continue my plan of escaping.

Ininom ko ang Isang baso ng juice at tumayo upang maglibot. I need to check the area para alam ko ang daraanaan ko. Ang magiging problema ko ay ang mga guwardya . Paano ko sila matatakasan ng hindi nila nalalaman? Bahala na si batman. Basta tatakas aKo.

I need to tell the police about my situation., my family's situation. Patulong ako sa pulis na makita si kuya at ma locate ang kinaroroonan ng akkng nga magulang. Nasa Puerto Princesa din kaya sila nakakulong? Ang pamilya ko ang pangunahin Kong inaalala.

I also thought about school . Sa pagkakataong ito , tapos na ang graduation. Nagmartsa na sana ako sa senior high school.

Isa sa gusto Kong malaman ay ang misteryo sa huling pag-uusap namin ni Eva. She was frightened that she doesn't care if she honor our friendship or not.

Kailangan ko ang kaniyang tulong sa pagkakataong iyon , pero hindi Niya nagawa dahil sa takot.

Sa patuloy kung paglilibot may nakita aKing tulay at sa unahan nito ay may bangin . Nagpatuloy ako sa paglakad upang malaman ang unahan ng tulay.. This majestic place is really amazing. I just couldn't go on dahil para akong nalulula sa bangin na tinitingnan ko. Nahihilo ako.

Dahil sa biglang pagsama ng aking pakiramdam ay pumasok ako sa mansion . As I walked through the office of Charles , the door was ajar.

"Two days?"

Bigla akong napahinto at nakinig sa usapan. at dahil nakaawang ang pinto ay malaya Kong napakinggan ang usapan sa loob .

"Yes , two days ang natanggap Kong imbitasyon." It was from Charles ni mistaken of it

Bumilis kaagad ang t***k ng aking puso. The anticipating of hearing more information has making me sweat .

"Tayong dalawa lang ba ang aalis o isasama natin sina Dexter at Ringo.?"

" Just the two of us, tatawagan na lamang natin sila if we needed a back up ."

"Anong oras na Ng flight natin?"

"Alas nuebe ng umaga.."

"Great .."

I almost run away when I heard footsteps .

As I lay down in the bedroom of the adjoining room that was my abode three months ago, hindi na ako makatulog sa pag-iisip ng paraan Kong paano ko malalampasan ang mga guwardya .

The next morning, I was so excited to wake up.

Kagabi ko pa inihanda ang aking sarili. Nakikita ng guard na lagi akong nakaupo sa swing.

Hindi na sila magtataka kapag makita nila ako na naglilibot sa estate. Alam ng mga staff na asawa ako ni Charles. Right , kaya nila ako na tolerate na lumabas ng hardin ay dahil sa alam nilang asawa ako ng kanilang amo.

I have the right to explore the area as much as my husband's.

Bagama't hindi ako sigurado sa instructions na ibinibigay ni Charles Antonio sa kanila.

Well, I should be using my title once.

After lunch is the perfect timing to execute my plan. Sa pagkakataong ito, nasa Maynila na sina Alfonso at Charles Gaya nga ng narinig ko sa kanilang pag-uusap.

At sa mga oras na ito ay nagpapahinga si Aling Martha.

Habang nagpatuloy ako sa paglilibot ng area ay umaatake na naman ang masamang pakiramdam ko. May punto yata si Aling Martha, dapat pinipilit ko ang aking sarili na kumain ng todo. I needed all the strength that I could muster if I wanted to escape.

Damn, this place is a maze. Kanina pa ako umiikot sa estate, but it seems I'm not getting nearer to the bridge. Nagpalinga-linga ako sa aking paligid. What is happening, nandito lang iyon kahapon ah. I check the small knife that I conceal in my short pocket.

Finally, I saw the bridge.

Umaatake na naman ang pagkahilo ko, I think I'm going to pass out. What the heck, ngayon pa ba? Natataranta ako habang nakatayo sa malaking puno. I decided to stay still while waiting for myself to calm down.

I don't understand. This past few days, ang gaan ng pakiramdam ko at nanghihina ako.

Ito na ang tinatawag nilang stress.Hindi ko na kinaya ang mga iniisio ko. Mabigat sa aking loob ang aking sitwasyon. Hindi ako magtatagal rito. Mababaliw ako.

I inhaled deeply and exhale. Hindi ko pa alarm kung ano man ang naghihintay sa akin sa cliff na iyan..pero open ang bahaging iyon, nakita ko ang baybayin. That are may lead to my escape!

Walang pag-asa sa bakal na gate at sa bakal na pader sa entrance. Puputi na lang ang uwak, pero hindi ako makalabas doon.

After executing the simple exercises for my heartbeat I decided to walk towards the bridge.

"Going somewhere?"

I jumped when I heard his voice. I turn around to meet the blue eyes staring at me with so much hatred.