MARRYING MY BROTHER'S ENEMY

Now Or Never

Kimberly's POV

Sa pagdaan ng mga araw at buwan naging bilanggo muli ako ng mansion. Bumalik ang dating pakikitungo ni Charles sa akin. Hindi na siya pumapayag na makalapit ako sa aking mga anak, gumagamit na siya ng bottled milk para sa kambal. Tuluyan na niyang inilayo sa akin ang mga anak ko.

Noong una, pumapayag siya sa set up na gagawin akong yaya sa aking mga anak, alam Kong masakit, sobrang sakit iyon.

"Kung ayaw mo sa ganong set-up, maaari ka ng umalis sa mansion. And if you dare to cross me by telling the cops, do it." he smirked.

Alam niyang hindi ko magagawa ang magsumbong sa mga pulis dahil hanggang ngayon hostage pa rin Niya ang mga magulang ko.

At kaya matapang ang kaniyang loob na palayain na ako sa aking pagkakulong ay dahil alam Niya na hindi ako aalis dahil sa mga anak ko.

"Pumapayag ako, pumapayag ako na maging yaya ng mga anak ko. Huwag mo lang akong paalisin sa mansion." Umiiyak Kong tugon sa kaniya.

Pero ng lumipas na ang Isang taon, dalawang taon ay napapansin ni Charles na naging malapit ang loob ng kambal sa akin, kaya nagbago na naman ang kaniyang pasiya.

Kinulong Niya ako muli sa silid na katabi ng sa kaniya. Gaya ng dati, pumapasok lamang siya sa loob ng aking kuwarto upang ako ay gamitin, parausan at saktan kapag nagmamatigas.

Hindi na ako makalapit sa aking mga anak dahil nasa kaniya ang susi ng aking kuwarto. This is torture, pure torture. Mas mainam pa noong hindi ako nagbuntis at nanganak, makakaya ko pa ang lungkot ng pag-iisa. But now, now that I have my children, now that I already kiss, hugs and feed them- hindi ko na makakaya ang kalungkutan ko.

Araw-araw akong nagmamakaawa sa kaniya pero hindi siya pumapayag kahit pa lumuhod ako sa kaniyang harapan.

Kapag may pagkakataon na wala siya ay tinutulungan ako ni Aling Martha na makita ang aking mga anak. Gamit ang nakita niyang susi sa pantalon ni Charles nang umalis ito, nakalimutan na dalhin ang susi ng kuwarto ko.

Pero hindi rin nagtagal, sa kalaunan ay nahuli din kami ni Aling Martha. Mula noon ay kumuha na siya ng yaya na magbabantay sa aking mga anak. Pinalitan din ang susi ng bilangguan Kong silid.

Tuluyan na akong nasadlak sa dilim. May pagkakataon na gusto ko ng sumuko at mamatay na lang, pero I was thinking about my twins. Pilit Kong winaksi sa isipan ko ang pagsuko at sinaksak ko sa kukote ko na kailangan Kong magpatuloy.

Naging kaaliwan ko na ang pagpinta upang hindi ako mabaliw sa aking pag-iisa sa loob ng silid. Sa gilid ng bintana, madalas akong umupo at pagmasdan ang pagsikat at ang paglubog ng araw.

Ganito na tumatakbo ang aking buhay, hanggang sa tuluyan ng lumipas ang mga taon. Apat, apat na taon na akong bilanggo sa silid na ito ng maisipan Kong sumugal.

It's now or never.

Kung hindi ko ito gagawin, kung hindi ko subukan, hindi ako makalabas dito sa silid hanggang sa aking pagtanda.

Finding a new courage, I decided to make a move and seduce Charles Antonio. Naghanap ako ng damit na sexy mula sa drawer. After I gave birth, four years ago, I was able to shop for my own clothing.

I even bought a lingerie dahil akala ko, nagkamabutihan na kami ni Charles. I admitted, nahulog ang loob ko sa kaniya nang mga panahon na magdadalang-tao ako. And why not? He was a supportive and loving husband to me during my pregnancy.

He provided me with everything I needed and I was way thankful that we didn't discuss and brought the topic of the tragic event that brought us together. Kaya nga, ang akala ko ay kinalimutan na Niya ang tungkol Kay ate Leah at kuya Jeric. I was wrong.

Dahil four years na ang aking mga anak ay nasa pre-school na sila. Araw ng Sabado, hindi umalis ng bahay si Charles dahil bonding time Nilang mag-ama. Tuwing umaga, pagkatapos nilang mag-agahan ay pumapasok si Charles sa aking silid.

Bago siya pumasok ay naghanda na ako, I took a bath and wore the lingerie that I brought four years ago.

When Charles Antonio opened the door I strutted towards him. His eyes darkened and he dropped his jaw as he followed my movement towards him. Charles locked the door as always.

Sinalubong Niya ako and as soon as he reached in front of me, he ripped my lingerie. And he shredded his own clothing too. We both stand naked in front of each other.

"These are gorgeous.." he said as he spread his fingers in circular motions over my breasts. I gasped when he squeezed my erect n*****s.

We were standing just inches apart . I could smell the faint of his perfume. I was trying not to get too excited, but this is my plan and crazy as I am, I love this man. I love the way he touched me.

I put my hands around his neck and brought him close to my face. Charles moaned and crushed his lips towards me. It is one hell of a torrid kiss. She started to rub again my breasts and it all went downhill from there.

"Ahhh..* napatili ako ng bigla Niya akong binuhat at ibinagsak sa Kama.

"Charles.." ang tanging nasambit ko bago Niya dinaganan ang aking katawan at muling sinabasib ng halik ang aking labi.

He started to slowly feed his d**k to me, I can't help but cry out. We were both grunting as Charles fed his whole length to my p***y. I wrapped my legs around his back. It seems that we couldn't get enough of each other. Sweat was pouring off us, as we satisfied each other's needs.

Charles ended up firing his cream inside of me. He shook his body on top of me and lay still before he finally pulled out and lay beside me.

Nang mabawi ko na ang aking hininga at lakas ay tinawag ko ang kaniyang atensyon. Nakatirapa siya sa kama habang nakapikit.

Bahagya akong tumagilid, " Charles .."

"Hmmn.." he hummed.

"Pwede ko bang makita ang aking mga anak?"

Hindi kaagad sumagot si Charles kaya bumilis ang pagtibok ng puso ko. 'Please pumayag ka, please pumayag ka..' usal ko sa aking sarili. Nagulat ako ng biglang dumilat ang kaniyang mga mata at naningkit na nakatingin sa akin.

"Anong sinabi mo?" Nag arko ang kaniyang kilay.

"G-gusto ko sanang makita sina Sophia Hailey at Elijah Benjamin, sana ay-- akkk..!"

Hindi ko na natapos ang aking sasabihin dahil agad siyang bumalikwas ng bangon at sinakal Niya ako.

"Just because you give me a good f**k, doesn't mean you have the right to ask me that!" masama ang tingin Niya sa kIn.

Pinagtatampal ko ang kaniyang kamay. " I- can't - breath.."

Nang makita Niya na nahirapan ako sa pagsasalita ay binitiwan Niya ang aking kamay.

Naubo ako at agad Kong dinala ang aking dalawang kamay sa aking leeg at pinisil ko ito ng dahan-dahan. Umiiyak akong nagsusumamo sa kaniya.

" Please, Charles...I miss them so much! Huwag mo namang ipagdamot ang mga anak ko sa akin. Parang awa mo na.."

Ngunit hindi nakinig si Charles Antonio. Mabilis na nagbihis. I climbed out from the bed and hurriedly went after him, before he opened the door I was able to grab his arm then hug him from his back.

"Please, Charles .. pumapayag akong maging... yaya nila, gaya ng una mong suhestiyon. Kahit hindi mo ako ipakilala sa kanila...bilang tunay nilang...ina, okay lang sa akin, basta makita ko lang at makasama silang dalawa." Sabi ko sa kaniya sa pagitan ng aking impit na pag-iyak.

Pero matigas talaga ang puso ni Charles Antonio. Kagaya ng bakal na rehas na nakapalibot sa mansion na ito, ganon din katigas ang puso at isip Niya.

He pushed me and I stumbled to the floor." Hanggat hindi nagising si Leah. Hanggat hindi nahuhuli ang kapatid mo. Hindi mo makikita pang muli ang kambal. Manatili Kang bilanggo sa silid na ito." he said angrily.

"Then kill me now, Antonio! patayin mo na ako..!" bumangon ako at akmang lalapit sa kaniya ngunit mabilis siyang nakalabas at sinarado ang pintuan.

Warning ⚠️ Suicide attempts❗

I scream in pain and agony. But nobody would hear me except my own echo.

Nanlupaypay ako na humiga sa sahig. Nais ko ng mamamatay. Hindi ko na matagalan ang pangungulila sa aking mga anak. Aanhin ko pa ang mabuhay Kong hindi ko lang rin sila makita at makasama.

Oo, sigurado ako sa magandang buhay na kayang ibigay ni Charles sa aking mga anak. Bagama't sinisikil at pinaparusahan ako ni Charles pero alam Kong hindi matatawaran ang kaniyang pagmamahal sa aming kambal. Ipinaubaya ko na sa kaniya ang pangangalaga sa kambal.

Kinuha ko mula sa ilalim ng kama ang maliit na kutsilyo na naiwan ni Charles habang inihagis Niya kanina ang kaniyang suot na jacket. Hindi Niya napansin na nahulog ito sa bulsa ng Jacket Niya. Mabilis ko namang sinipa sa direksyon sa ilalim ng Kama.

So, this is it. Dito na magtatapos ang aking buhay. I couldn't bear the pain and longing anymore. Those sleepless nights alone in this bedroom while my twins are celebrating their birthdays and holidays.

Dapat ako ang maghahatid sa kanila sa school at magtuturo ng kanilang assignment. Dapat nandoon ako sa paaralan, nanood ng kanilang plays. I should be there at night singing lullabies while I put them to sleep.

Pero hindi, wala, ipinagkait ng kanilang ama ang aking karapatan. As I pictured out the twins, my parents and my brother's faces, I lay onto the bed, I gathered my remaining strength and slashed my wrists.

The tingling sensation that I felt made me close my eyes.

Binuksan ko muli ang aking mga mata at sinulyapan ang kabuuan ng aking bilangguan. Sa nanlalabo kung paningin, binaba ko ang aking mga mata sa aking pulso. Nakita ko na nag-uunahan sa pag-agos ang mga masaganang dugo mula sa aking pulso. In desperation I sigh. " I love you Sophia Hailey, I love you Elijah Benjamin and I love you Charles Antonio." I closed my eyes and embraced the darkness.