ห้องนอน กว้างโอ่อ่าเครื่องปรับอากาศทำห้องเย็นเฉียบ ระรินนอนพลิกตัวไปมา นอนไม่หลับจ้องมองไปยังประตูห้อง ที่เชื่อมต่อกับข้างๆ ห้ององค์ฟีรอส ผู้ชายหน้าตาดีแต่ค่อนข้างน่ากลัวในสายตาระริน ทำไมทั้งลุงบุญสม และองครักษ์ฮาฟซา ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าทรงเป็น องค์เดียวที่ใจดีที่สุดในวังทองคำแห่งนี้
ระรินนอนไม่หลับแอบย่องเงียบกริบไปยังระเบียงซึ่งหันหน้าไปทางทิศใต้ อากาศข้างนอกค่อนข้างอุ่นแต่ไม่ถึงกับร้อน เพราะเป็นเวลาดึกพอสมควร ทหารยามสองสามคน ยืนประจำจุดแข็งขันไม่มีทีท่าว่าจะง่วงนอน ทั้งทั้งที่เป็นเวลาดึก เธอนึกปลงว่าอีกหน่อยเธอก็คงไม่ต่างจากพวกเขาที่ต้องตาสว่างในเวลากลางคืน
ระรินคอยเงี่ยหูฟังเสียงเรียกตลอดเวลา ระเบียงตำหนักที่ทอดยาวหันหน้าเข้าสู่ตัวตำหนักอีกตำหนักหนึ่งซึ่ง ระรินลืมไปสนิทว่าจะเอ่ยปากถามองครักษ์ฮาฟซา ว่าเป็นตำหนักของใครด้วยความเหมือนของโครงสร้างทว่าตำหนักที่หันหน้ามาทางตำหนักนี้
