จริงใจหน่อย ระรินจริงใจหน่อย
หันหน้ามาเผชิญร่างสูงก่อนจะนั่งขัดสมาธิตั้งใจฟัง
“รอให้ฉันวางแผนให้ดีกว่านี้ก่อนเดี๋ยวจะพลาดกันอีก ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
อ้าวไหงงั้น รึว่าหึหึหึ
“บอกมาเลยยยยย...กระหม่อมจะได้ทำใจ” ระรินยังคงเซ้าซี้ตามแบบฉบับของเธอ
“ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวไก่จะตื่น หนีไปเสียก่อน ว่าแต่ว่าตั้งใจฝึกการป้องกันตัวจากฮาฟซาหรือเปล่า” ระรินหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อพูดถึงองครักษ์รูปหล่อ พูดไม่ออกเขินแป้บ^o^
“ปกติฮาฟซา เป็นคนเข้มงวดมากนะ ถ้าเขาดุด่าอะไรก็อย่าถือสาเขาเลย” จะดุอะไร ทำให้หนักใจกว่าดุอีก
“นายนี่ปล่อยให้ฉันพูดคนเดียวอยู่ได้ เป็นใบ้รึอย่างไร” นิ้วชี้จิ้มเข้าที่กลางหน้าผากก่อนจะออกแรงดันจนระริน เกือบหงายหลัง
“ฉันนึกออกแล้วเรามาประลองกำลังกันดีกว่าเหนื่อยๆ จะได้หลับสบาย” น้ำเสียงราบเรียบไม่มีอะไรแอบแฝง หา ซวยแล้ว
“กระหม่อม ผม เอ้ย กระผม แขนเจ็บ” ไม่ทันขาดคำ ร่างทั้งร่
