3 เป็นแฟนกับพี่ไหม
1116 Words
กรรณิการ์ยื่นมือผลักประตูเปิดเข้าไป และตรงดิ่งไปยังจุดรอลิฟท์ พอประตูลิฟท์เปิดออกเธอก็ก้าวขาเข้าไปยืนด้านในสุด ก้มหน้าก้มตาไม่สนใจมองใคร รู้สึกเพียงว่ามีคนมายืนใกล้ เธอจึงขยับตัวเล็กน้อยหลบให้คนอื่นเข้ามายืน จนถึงชั้นที่พักประตูลิฟท์เปิดเธอก็ก้าวเท้าออกไป
ขณะกำลังจะยื่นมือไปแตะคีย์การ์ดเพื่อเปิดประตูห้อง ความรู้สึกอุ่น ๆ จากด้านหลัง ทำให้เธออดระแวงไม่ได้ ถึงแม้ที่นี่จะเป็นคอนโดค่อนข้างหรูหรา มีสิ่งอำนวยความสะดวกระดับเฟิร์สคลาส เรื่องมาตรฐานความปลอดภัยทุกอย่างมั่นใจได้ ที่สำคัญฉัตรภพเป็นคนช่วยเลือกและพิจารณาอย่างดีแล้วว่าปลอดภัยจึงตัดสินใจซื้อ และยอมปล่อยให้เธอออกมาพักคนเดียว เพื่อจะได้สะดวกเดินทางไปทำงาน
แต่ใช่ว่าคนที่อาศัยอยู่ที่นี่จะไว้วางใจได้ และเธอเองก็เป็นผู้หญิงอาศัยอยู่คนเดียว จึงอดกหวาดระแวงไม่ได้ จึงเหลือบตามองไปทางด้านหลัง ขณะที่มือยังจับอยู่ตรงบานประตูแต่ไม่เห็นใคร ทำให้เธอพรูลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะหันหลังกลับไปมองเต็มตา แต่ต้องอ้าปากค้าง ด้วยความตกใจ คาดไม่ถึงว่าเขาจะตามเธอมา
“พี่เชน!!”
“ตกใจทำไม พี่เห็นเรารีบมาก นี่ก็รีบเดินตามมา” ชายหนุ่มแกล้งทำหน้าไม่เข้าใจ
“พี่ตามพลอยมาทำไมคะ ก็... พลอยนึกว่าพี่กลับไปแล้ว”
“อ้าว ... กลับได้ไงเรายังคุยกันไม่จบ พลอยถามพี่ตั้งหลายอย่างแต่พี่ยังไม่ได้ตอบ เห็นเดินเร็ว ๆ นึกว่าจะรีบกลับให้ถึงห้องแล้วจะได้คุยกัน” พูดเสร็จราเชนก็กลั้นยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าตื่นตะลึงของอีกฝ่าย
“ก็...ขอบคุณพี่เชนไปแล้วนี่ ไม่มีอะไรจะคุยแล้ว”
“แต่พี่มี” พูดเสร็จชายหนุ่มก็ผลักประตูเดินเข้าไปข้างในราวกับห้องของตัวเอง
กรรณิการ์รีบเดินตามเข้าไป ก่อนจะเชิญชายหนุ่มนั่งรอที่โซฟาโซนห้องรับแขก ส่วนเธอเดินเอาของไปเก็บและหยิบขวดน้ำดื่มมาวางให้แขกหนุ่ม
ราเชนแอบสังเกตห้องพักของหญิงสาว สายตาคมกวาดมองสำรวจอย่างรวดเร็ว ห้องสี่เหลี่ยมขนาดกว้าง แบ่งเป็นห้องเล็กอีกหนึ่งห้องน่าจะเป็นห้องนอนเห็นปิดประตูไว้ และมีห้องครัวแบ่งเป็นสัดส่วน จัดวางเป็นระเบียบสวยงาม ดูอบอุ่น สบายตา
“พักกับใคร?”
“คะ?” เธอไม่แน่ใจว่าได้ยินถูกไหม
“ถามว่าพักกับใคร”
“คนเดียวค่ะ”
“ทำงานไม่กี่เดือนซื้อคอนโดได้ ใครซื้อให้?”
ราเชนจ้องหน้าหญิงสาว สายตาคมดุบังคับกลายๆ ให้เธอต้องตอบ ทำเอากรรณิการ์มึนงงกับคำถามไปชั่วครู่ ว่าแต่...เขาจะกดดันทำไม ถามดีๆ ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องใช้สายตาข่มขู่เหมือนเธอเป็นผู้ต้องหา
“พ่อซื้อให้ค่ะ ใครจะมาซื้อให้พลอยล่ะ”
“มีแฟนรึยัง?”
คำถามตรง ๆ สั้น ๆ ชัดเจน ออกจากปากชายหนุ่ม ทำเอากรรณิการ์นิ่งอึ้ง เหนือความคาดหมายสำหรับผู้ชายคนนี้ กลับมาเจอกันอีกครั้ง ยังไม่พ้นวัน เขาก็ถามว่ามีแฟนหรือยัง หรือว่า...เขาชอบเธอ
“แค่ถามว่ามีแฟนรึยัง ต้องคิดนานขนาดนั้นเหรอ” ชายหนุ่มกระทุ้งมาอีกรอบ ทำให้หญิงสาวได้สติก่อนจะตอบออกมาตะกุกตะกัก
“มะ...ไม่มีค่ะ” พอได้ยินคำตอบจากหญิงสาว เหมือนได้ยินเรื่องถูกใจ ราเชนถึงกลับยิ้มออกมา
“เป็นแฟนกับพี่ไหม?”
กรรณิการ์จ้องหน้าอีกฝ่ายราวกับเห็นผี เขาขอเธอเป็นแฟน คราวนี้หนักกว่าเดิม เขากำลังทำให้เธอช็อค หัวใจเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมานอกอก คำพูดมากมายวิ่งวนอยู่ในหัว ไม่รู้จะตอบหรือจะถามเพื่อความแน่ใจอีกที กว่าจะพูดออกมาได้เธอก็แทบจะหาลิ้นตัวเองไม่เจอ
“พี่... ล้อพลอยเล่นหรือเปล่า...เอ่อ..เรายังไม่เคยคุย ไม่ได้สนิทขนาดนั้น จะเป็นแฟนกันได้ไง”
ราเชนลุกขึ้นแล้วเดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างหญิงสาว ทำให้กรรณิการ์สะดุ้งด้วยความตกใจ แต่ชายหนุ่มไม่สนใจกลับเอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ ก่อนจะพูดออกมาด้วยท่วงท่า องอาจ เคร่งขรึม และมั่นใจ
“พี่ทำงานบริษัทนักสืบเอกชนและก็รักษาความปลอดภัย พักอยู่กับพ่อสองคนที่บ้าน วันหลังจะพาเราไปดู มีน้องสาวหนึ่งคนพลอยเองก็รู้จัก ทีนี้อยากรู้อะไรอีก ถามมาให้หมดพี่จะได้ตอบ จะได้สนิทกัน” ชายหนุ่มเว้นจังหวะให้หญิงสาวถาม แต่อีกฝ่ายกลับนั่งนิ่งอ้าปากค้าง ตั้งรับไม่ทัน เมื่อราเชนเข้ามา ประชิดตัว
“พี่ไม่มีใคร ไม่มีแฟน ไม่เจ้าชู้ แอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งนานมาแล้วเป็นปี”
“พี่เชน!!”
“ว่าไง? อยากรู้อะไรอีก”
“...”
“ผู้หญิงที่พี่แอบชอบเคยเป็นเด็กฝึกงาน เคยแอบย่องเข้าไปหาพี่ในห้อง เคยจูบ และนอนกอดพี่ทั้งคืน ต้องให้บอกชื่อด้วยไหม”
“มะ... ไม่ต้องแล้ว”
“อยากถามไรก็พูดมา”
“เอ่อ...พี่เชน...ชอบพลอยจริงเหรอคะ?”
“จริง!!”
เขาตอบรวดเร็วด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ทำเอาหญิงสาวต้องเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกตะลึง วันนี้เธอเจอเรื่องตื่นเต้นมากเกินไปแล้วนะ ราเชนจ้องประสานสายตากรรณิการ์นิ่งไม่มีหลบ กลายเป็นเธอไม่กล้าสู้สายตาเขา รู้สึกหน้าร้อนผ่าวจวนเจียนจะลุกเป็นไฟได้
กรรณิการ์ไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือเรื่องจริง ราเชนหายหน้าไปเกือบปี วันนี้บังเอิญกลับมาเจอกันอีกครั้ง เธอแทบช็อค แต่ที่ทำให้ต้องช็อคหนักกว่าเดิม เมื่อเขาบอกว่าชอบเธอและยื่นข้อเสนอขอเป็นแฟน หัวใจเธอเต้นแรง อดไม่ได้ต้องแอบหยิกตัวเอง
เธอฝันอยู่หรือเปล่า
“โอ๊ยย”
“หือ? เป็นไร”
“ปะ เปล่าค่ะ” หน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย เรื่องจริง นี่คือเรื่องจริง ราเชนขอคบเธอเป็นแฟน อยากจะกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น จะตอบเขาว่าไงดี จะบอกว่าไม่รักไม่ชอบก็คงไม่ได้ กลัวเขาไม่เดินหน้าจีบต่อ อีกอย่างเธอเองก็แอบชอบเขามานานแล้ว แต่...
“เรา... เอ่อ…ค่อย ๆ เรียนรู้กันไปก่อน... แบบว่า...ถ้าเคมีตรงกันพลอยกับพี่เชนค่อยตกลงคบเป็นแฟนกัน...ดีไหมคะ”
- Writer
