“อย่าค่ะคุณปิ่นอย่าทำบ่าวเลยเจ้าค่ะเมตตาลำดวนด้วยเจ้าค่ะ”
คุณปิ่นผู้ซึ่งไม่เคยมีความเมตตาให้กับผู้ใดลากลำดวนเข้ามาในโรงครัวที่ยังไม่มีบ่าวไพร่คนไหนตื่นขึ้นมาเธอได้ให้เยื้อนบ่าวคนสนิทเตรียมจุดไฟเพื่อการนี้
“หากสิ่งนั้นของเอ็งไม่สามารถใช้งานได้คุณหลวงก็จักไม่เรียกเอ็งไปพบอีก จัดการนังเยื้อนถลกผ้ามันจับมันอ้าขาประเดี๋ยวนี้”
เยื้อนถึงแม้จะรู้สึกไม่อยากทำเพราะมันดูโหดเหี้ยมเกินไปแต่ถ้าไม่ทำตามคำสั่งของเจ้านายตัวเธอเองที่จะเป็นคนรับเคราะห์ ขณะที่ กำลังยื้อยุดฉุดกระชากต่อสู้กันอยู่นั้น
“หยุดเดี๋ยวนี้แม่ปิ่นมันจะไม่มากไปหน่อยรึการกระทำที่โหดเหี้ยมผิดมนุษย์เยี่ยงนี้หากคุณหลวงรู้เข้าเจ้าจักโดนเฆี่ยนหลังลายแน่”
“คุณหลวงไม่มีทางเฆี่ยนตีอิชั้นดอกเจ้าค่ะคุณพี่หากว่าคุณพี่ได้รู้ว่าบ่าวคนสนิทของคุณพี่มันได้ลักลอบตีท้ายครัวของคุณพี่แล้วคุณพี่จะยังช่วยเหลือและเมตตามันอยู่หรือไม่ล่ะเจ้าคะ?”
“ข้ารู้อยู่
