“ข้าขอขึ้นไปดูเอง”
ผาดเป็นคนขออาสาขึ้นไปค้นดูบนเรือนด้วยตัวเอง แต่ว่าเขาไม่เจอลำดวนและซ่อนกลิ่นเลย ผาดมั่นใจว่าสองพี่น้องอยู่บนเรือนนี้แน่ๆ ผาดรู้สึกโล่งใจที่ไม่เห้นแม้แต่เงาของลำดวนกับซ่อนกลิ่น
“ไม่ใช่เรือนที่นังซ่อนกลิ่นกับนังลำดวนอาศัยอยู่ดอกข้าจำเสื้อผ้าอาภรของนังสองพี่น้องนั้นได้”
“นั่น....ผู้ใดกันมาค้นเรือนของข้า ข้าจะแจ้งทางการว่าพวกเอ็งเป็นโจรจะมาขโมยของบนเรือนข้ารึ?”
หญิงชราที่เดินมาพร้อมกับตระกร้าของป่าขึ้นเรือนไปด้วยอาการฉุนเฉียว และพร้อมจะเอาเรื่อง จนทุกคนกลัวหนีกันกระจัดกระจาย ผาดไม่เชื่อสิ่งที่หญิงชราผู้นั้นพูด เขายังคงแอบซุ่มดูอยู่ ไม่ยอมกลับตามคนอื่นๆไป หลังจากที่คนของคุณหลวงกลับไปแล้ว ลำดวนและซ่อนกลิ่น ก็ออกมาจากที่หลบซ่อน
“ขอบใจมากนะยายที่ช่วยพวกชั้น นี่คือค่าตอบแทนไม่อย่างนั้นพวกชั้นตายแน่ ชั้นเป็นทาสหลบหนีหากโดนจับได้ต้องตายสถานเดียว”
“ไม่ต้องหรอกข้าแค่สงสารพวกเ
