Waves Of Emotion

Chapter 10 Accident

Bella

Our last destination for this trip is Baguio. Paparating palang kami, feel ko na ang lamig ang lugar, ibang iba sa mga lugar na napuntahan namin this past few days. Feeling ko nasa ibang bansa kami naroroon.

Wow, I welcome myself to Baguio; sigaw ko ng papalapit na kami ng territory ng lugar. Good Lord ang ganda ng lugar, naglalakihang kahoy, nature talaga, malabundukin na view, may fogs pa, parang abot mo na ang langit.

We rest in some lodging house para makitipid ng kaunti. Dito kami matutulog kasi inabot kami ng hapon sa byahe from Batanes to Baguio. Tomorrow na kami magstart ng aming escapade.

Mahal ang ginaw dito, parang ayaw ko maligo pero wala pa tayong ligo since nag Batanes tayo. Sabi ko kay Marco kasi sa camping site lang tayo natulog sa Batanes.

May hot shower naman sila dito, come on di maginaw promise. Pang iinganyong saad ni Marco.

Ikaw muna mauna, tingnan ko kung di ka ginawin, kasi kapag maginaw di talaga ako maliligo. Alam ko kasi na kahit ako pa ang pinakamabahong babae sa mundo di nya parin ako iiwan, ganyang ang trust ko sa pagmamahal nya sa akin.

Naunang naligo si Marco, nang lumabas sya.

Masarap ang tubig promise kasi hot water, sige na maligo ka na dun, tinimpla ko na yun para sayo.

Kaya dali dali akong pumasok sa banyo at naligo, tama siya okay lang maligo, di maginaw, timplado ang temperature. Paglabas ko nagbihis ako kaagad na makapal na damit, deretso agad sa makapal na comforter at binalot ang sarili.

Mahal maginaw; ani ko sa kanya.

Halika ka dito, hug kita para di ka ginawin. How about now, maginaw pa rin? He hugs me so tight.

I’m good now Mahal, i feel warm na. Thank you; saad ko then i kissed me fully in his lips, it's my way of appreciating him. Our kissed becomes heated and i feel in heat too. Nadadala ako sa aming paghahalikan.

I missed your touch Mahal, can we do it again? Ako talaga ang nagsimula kasi I want to feel him again.

Hmm, kaya mo na ba? Di na masakit? Tanong nya sa akin. I know his excited too.

Oo di nah, saka baka di na natin ito madalas magawa kapag nakauwi na tayo.

Hhaha, you got addicted to it now. Don’t worry we will find ways. Papilyo niyang saad na nakatawa. Totoo pala kapag mahal mo gusto mo siyang palaging maramdaman.

Ahh nakakainis ka, wag mo akong tawanan, kasalanan ko ba na mahal kita?

I love you too. Hinalikan niya ako kaagad, halik na mapaghanap may halong gigil. At mas na-excite din ako, sinuklian ko ang anomang ipinadama nya sa akin.

We will not remove our clothes, just the lower part para di tayo ginawin; sabi nya sa akin at nagmamadaling hinubad pants namin.

He keep on kissing me, nipped my bosom, kinakagat kagat na mas lalong nagpapainit sa aking naramdaman. Nalibugan na talaga ko, di ko maiwasan ang umungol. He expertly remove my undergarment and slid his fingers into my private parts. Mas nagustuhan ko ang sensation na naidulot sya sa paghawak nito.

Mahal, mas gusto ko ang ganyang ginawa mo, wag mong tigilan at bilisan mo pa; nalilibog kong saad sa kanya.

Mas gusto mo ang ganito? Tanong nya na may gigil and ang mukha ay nag-iiba na, namumula.

Yes, gustong gusto Mahal at mas diinan mo pa.

That night we shared again our love for each other. Di matatawaran ang aming kasayahan. Satisfaction is evident in our faces. Natulog kami na magkayakap, di namin na feel ang lamig, mas feel naming ang init sa bawat katawan na magkadikit.

Yeah I'm getting addicted to this kind of feeling, sobrang sarap lalo na at mahal ko ang kasama ko.

The next morning, we head to Mines View Park the stunning view of the Cordillera mountains and Benguet gold mine tanaw namin., what a breathtaking view. Then we hike along Camp John Hay following the trail, explore the around bush, para lang kami nasa ilalim ng naglalakihang mga kahoy mostly fine tree. Lastly Burham Park stroll lang kami while holding hands around the park, as always taking picture of us. Happiness is clear in our faces.

We decide to head home after, we travel at night kasi sa sobrang lamig di na namin kaya mag stay sa lugar.

Along pababa na kami, biglang may bumangga sa aming likuran, dinig ko ang sigawan nila. All went black after nun, nawalan na ako ng malay.

The day after I found myself nasa hospital na ako, nakacast ang paa, di ko maikilos ng maayos dahil sa manhid ito.

Mahal, how are you na? How do you feel? Do you need something? Tarantang saad ni Marco sa akin ng makalapit.

What happen? Kasi wala akong naalala sa nangyari, sigawan lang narinig ko before i went out.

Biglang nawalan ng preno ang sasakyan na kasunod natin at nabangga tayo. Ikaw ang napuruhan, ako mga galos lang, inoperahan ang paa mo. Paliwanag ni Marco.

Di ka pa makakalakad ng ilang araw or maybe months until you fully recovered.

Nasaan na ang nakabangga sa atin?

He is in jail, naka-detain. The owner really sorry though. He's willing to shoulder all the cost, driver nya nagmaneho. My car is wreck but he replace it with new one. He's here while ago but you are still unconscious. Paliwanag nya sa akin.

You want to eat?

Mamaya na mahal di pa ako gutom. Anong sabi ng doctor, okay lang ba daw ako?

The operation went well; you just need to rest for full recovery. The rest of your body are all fine. Mr. Almindras is willing to pay for your therapy para mas madali kang maka-recover.

Then nakausap ko ang may ari ng sasakyan na makabangga sa amin. He looks sincere, willing to compensate all the necessary expenses, pay all the damages.

How about the driver, what happen to him?

His currently out of jail kasi piniyansahan ko, but if magsampa kayo na kaso, nakaantabay lang kami, haharapin namin. I see the sincerity. Naisip ko kawawa naman ang driver naghanap buhay lang, wala naman may gustong makaaksidente.

Okay lang po, di ako magsasampa ng kaso, naintindihan ko na accident lahat. We will just hang on to your words na you will all shoulder our expenses regarding sa pagkahospital ko.

Thank you miss, just tell us kung ano pang kailangan nyo at makipag cooperate kami. I'm paying a private nurse para mag-asikaso at magbabantay sayo dito until you fully recover. Ngumiti lang ako. Ayaw ko magtanim ng galit.

Mahal, I'm so proud of you. He kiss me.

I don't want to lodge any anger inside my heart, I'm done in that stage, i just want to celebrate life. Ngiti ko saad sa kanya.

All throughout my hospitalization days until i fully recovered, Marco was always been there, kahit may nurse ako sya parin nagbabantay sa akin. Matiyaga nya akong anaasikaso, tinulungan para makalakad uli, giving me courage. He never surrender kahit pagud galing trabaho.

He started working na kasama ang Kuya nya sa pag-asikaso ng business nila. He usually sleep in the hospital then sa bahay when i was discharge from the hospital. He started making plans for our future, mas lalong nagpapursige sa akin na malakad na ng maayos.

You made it Mahal, I'm so proud of you. Saad ni Marco na totally na akong makalakad na walang cast, walang nagbabantay, as in normal na lakad.

Thank you Mahal for always keeping up with me , kahit masungit ako minsan, tinatarayan kita, pinapaalis, you always lift up my spirit to fight more and now I'm back to my old self. Masaya kong saad sa kanya.

Kasi minsan i pity myself, natatakot na baka di ako bumalik sa normal, inaway ko sya para di na nya ako puntahan baka naawa lang sya sa akin. But in spite all that he never surrendered. Pinagtiyagaan nya ang ugali ko.

Magtatrabaho na din ako para sa future natin, magkasama natin harapin ang bukas mahal. I so love you, so much.