บทที่ 37 สมบัติสวรรค์
“ถูกแล้ว! แต่ตอนนี้ข้าเป็นแค่ดวงวิญญาณเท่านั้น กายหยาบของข้าได้ตายจากไปแล้ว ตอนที่ข้าได้สมบัติสวรรค์มา เจ้าพวกเทพนอกรีตนั้นใส่ร้ายข้า มันกล่าวหาว่าข้าไปขโมยของพวกมัน ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วข้าเป็นผู้ที่หามันพบ หลังจากที่ถูกไล่ล่ามาเป็นพันปีบนแดนเทพ ข้าตัดสินใจขอร้องสหายเพื่อให้เขาช่วยเหลือข้าโดยการให้ข้ามาอยู่ในโลกที่เขาสร้างขึ้น! นั่นก็คือโลกแห่งความฝัน! แม้จะหนีมาได้ แต่ข้าทนพิษบาดแผลไม่ไหว เลยมีสภาพอย่างที่เจ้าเห็น!” ชายชรากล่าวอย่างคับแค้นใจ
“เป็นอย่างนี้นี่เอง! ในเมื่อท่านไม่สามารถใช่สมบัติสวรรค์ได้ ท่านเลยตัดสินใจหาผู้ที่สามารถใช้มันได้และยกให้มันผู้นั้นสินะ! แต่ท่านเองก็มีเงื่อนไขเช่นกันใช่หรือไม่! อย่างเช่นการแก้แค้น! โดยให้ผู้ที่ได้สมบัติสวรรค์ทำข้อตกลงกับท่านว่าหากต้องการสมบัตินี่ เจ้าจะต้องแก้แค้นให้ข้า! ใช่หรือไม่ท่านเทพ!” กุนไท่ตอบกลับไป เขาคาดเดา
