บทที่ 40 งานชิงสมบัติ
ขณะที่กุนไท่กำลังบ่มเพาะอยู่นั้น เขาสัมผัสได้ว่าเหวินอี้มาหาเขาที่หน้าบ้านพักแล้ว และตอนนี้กำลังเข้ามาที่สวนหน้าบ้านโดยการนำของสาวรับใช้ เขาหยุดการบ่มเพาะทันทีพร้อมกับรีบไปหาอีกฝ่าย
ภายในสวนที่สวยงามนั้น เหวินอี้กำลังนั่งอยู่พลางดื่มด่ำกับน้ำชาชั้นเลิศที่สาวใช้ยกมาให้ กุนไท่เดินเข้ามาก่อนจะกล่าวขึ้นมาว่า
“พี่อี้! ไม่ได้เจอกันนาน เป็นเช่นไรบ้าง?”
“ข้าสบายดี จะ...เจ้า! เหตุใดสภาพถึงเป็นเช่นนั้น”
เหวินอี้แปลกใจกับสภาพของกุนไท่มาก เพราะเขาไม่เคยเห็นชายหนุ่มเป็นเช่นนี้มาก่อน
“ข้าไม่เป็นไรหรอก ท่านไม่ต้องห่วง! ข้าเพียงแค่ฝึกฝนหนักเกินไปเพียงเท่านั้น”
กุนไท่ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
“เป็นเช่นนั้นก็ดีแล้ว!”
เหวินอี้พยายามไม่ใส่ใจกับใบหน้าที่ชวนง่วง และลักษณะที่เกียจคร้านของกุนไท่
“ข้าขอบคุณเจ้ามากที่ให้โอสถนั้นแก่ข้า ตอนนี้ข้าทะลวงมาได้แล้ว!
