"ไม่ไปแล้วก็ได้ค่ะ เดี๋ยวโทรกลับไปบอกมีนตอนนี้เลย" มือเรียวรีบวางของกินในมืออย่างเร่งรีบ ตากลมๆ คู่นั้นทำให้ผมทำตัวไม่ถูกไปครู่หนึ่ง ความใสซื่อ ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของคนมันทำให้ผมนึกเป็นห่วงเธอจริงๆ
"กินก่อนค่อยโทรก็ได้ ถ้าเป็นเด็กดีพรุ่งนี้เจอกันเหมือนเดิม"
"งั้นวันหลังไปฟังเพลงด้วยกันนะคะ จะได้อธิบายกับมีนถูกว่าพี่เป็นห่วงไม่อยากให้ไปกันเอง"
"โอเค" เมื่อผมตอบรับใบหน้าเกลี้ยงเกลาก็มีรอยยิ้มปรากฎให้เห็นทันที ของขวัญยังกินต่อในขณะที่ผมกินแค่ไม่กี่คำ
"ขับรถกลับดีๆ นะคะ ถ้ากลับไปถึงแล้วโทร เอ่อ...ไม่ต้องโทรก็ได้ค่ะ" ของขวัญปรับเปลี่ยนคำพูดเป็นพัลวันเหมือนคนไม่มั่นใจในความคิดของตัวเอง
ผมยิ้มออกมาแทนคำตอบ ดูออกว่าคนตัวเล็กไม่อยากทำให้ผมรู้สึกอึดอัดหรือเบื่อเธอ
"ถ้าว่างเดี๋ยวพี่ไลน์มา"
"จริงเหรอคะ" ตากลมสวยเบิกโพลงก่อนที่คนได้ดังใจจะเผลอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกมาอย่างไม่รู้ตัว
"ถ้าว่างไลน์มาก
