FRIEND ZONE
1253 Words
-องศา-
แกร๊ก~
"...ขอเข้าไปได้ไหมคะ" เสียงสดใสเอ่ยถามจนผมต้องละสายตาจากทิวทัศน์ด้านหน้าไปหาเสียงเรียก
ใบหน้าสดใสของของขวัญยังเปื้อนรอยยิ้ม ตากลมๆ มองผมกับไอ้ติณห์ที่ออกมาสูบบุหรี่พร้อมกันสลับกันไปมา เลยเป็นไอ้ติณห์ที่เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาเมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมพูดอะไร
"กูว่ากูควรเข้าไปด้านในแล้วแหละ ตามสบายนะ" ผมปรายตามองเพื่อนตัวเองที่รีบดับบุหรี่แล้วหยัดตัวลุกจนเต็มความสูงก่อนจะก้าวขายาวๆ กลับเข้าไปในห้องตามเดิม
"มีอะไร ทำไมไม่อยู่ด้านใน"
"หนูมีเรื่องอยากคุยกับพี่"
"เรื่อง?" ผมมองหน้าของขวัญเล็กน้อยตามด้วยการเบือนหน้าหนี พ่นควันขาวคลุ้งออกจากปาก ก่อนที่มันจะกระจายตัวอยู่ในอากาศ ส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่ถ้าคนไม่ชอบก็คงต้องส่ายหน้าหนีออกมารัวๆ
"พี่โกรธไหมคะที่หนูมาที่นี่"
"จีน่าบังคับมาไม่ใช่เหรอ ที่หลังถ้าไม่อยากมาก็ปฏิเสธมันไปเลย ไม่ต้องเกรงใจ"
"หนูแค่อยากรู้ว่าถ้าหนูมาพี่จะรู้สึกยังไง" ริมฝีปากเอิบอิ่มปล่อยความในใจให้พรั่งพรูออกมาจนผมต้องหันหน้ากลับมามอง
"...ตอนเช้ายังเห็นเหนื่อยๆ เหมือนจะไม่สบาย ดีขึ้นแล้ว?" ผมไม่แน่ใจว่าผมถามอะไรผิดไปหรือเปล่า ทันทีที่ผมปล่อยผ่านเรื่องไร้สาระที่เธอเก็บมาคิด ความอยากรู้ที่คิดว่าตัวเองจะโดนดุหรือเปล่าที่โผล่มาที่นี่โดยที่ไม่ยอมบอกผมก่อน ของขวัญยิ้มกว้าง ไม่เข้าใจว่าคำพูดประโยคไหนทำให้เธอยิ้มและดีใจขนาดนี้
"ดีขึ้นแล้วค่ะ พรุ่งนี้ก็คงกลับไปเรียนได้แล้ว ขวัญไปซื้อของเข้าบ้านเลยบังเอิญเจอพี่จีน่า พี่จีน่าบอกว่าพี่องศาอยู่ที่นี่หนูก็เลยยอมมาด้วย"
"แล้วชอบกินเหรอส้มตำอ่ะ?"
"ก็กินได้นะคะ ถ้าเผ็ดมากก็กินได้นิดหน่อย"
"จีน่าชอบความเผ็ดระดับล้าน ถ้าไม่อยากปากพองก็ไม่ต้องไปชิมฝีมือมัน" ผมดับบุหรี่ทั้งที่ยังสูบไม่หมดมวนด้วยซ้ำก่อนจะมองสบตากับคนตัวเล็กที่มองมาที่ผมแบบงงๆ
"จะให้กลับเหรอคะ"
"อยู่ก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"แล้ว..."
"กลับเข้าไปด้านในสิเดี๋ยวพี่หาอะไรให้กิน" ของขวัญเงยหน้ามองผมจนรู้สึกปวดคอแทนไปหมด จึงต้องคว้ามือเล็กมาจับแล้วพากลับเข้าไปด้านในตามเดิม
"น้องขวัญมานี่เร็ว มานั่งข้างๆ พี่จีเลย"
"พี่จีน่าเรียก ละ แล้วหนูควรทำยังไงคะ"
"องศา! จะปล่อยมือน้องได้หรือยัง ปล่อยให้น้องมากินข้าวก่อนจะหวงอะไรนักหนา"
"ฝากก่อน เดี๋ยวกูมา" ผมดันตัวของขวัญส่งให้จีน่า จากนั้นก็พาตัวเองเข้าไปในห้องครัว ปล่อยผ่านเสียงวุ่นวายของไอ้พวกนั้นที่ดังตามหลังมา
"น้องขวัญชอบแบบไหนคะ ชอบแบบใส่ปลาร้าหรือไม่ใส่ปลาร้า"
"แบบไหนก็ได้ค่ะ"
"น่ารักนะเนี่ย น้องไม่เรื่องมากเหมือนไอ้พวกนี้เลย"
"เออพวกกูไม่ได้น่ารักเหมือนน้องมึงเองก็ไม่ได้น่ารักเท่าน้องเหมือนกันนั่นแหละจี"
"ชิ! ไอ้พวกนี้นี่ ฉันควรใส่พริกและบีบน้ำมะนาวลงไปในส้มตำเยอะๆ มันถึงจะสาสมกับความแสบซ่าของพวกแก"
"พูดเยอะ น่ารำคาญ" เซย์ปาเบาะรองนั่งมาที่พื้นก่อนจะหย่อนตัวลงนั่ง จากนั้นก็ยื่นกระป๋องน้ำอัดลมออกมาตรงหน้า แต่ระยะห่างของกระป๋องดันอยู่กึ่งกลางระหว่างจีน่าและของขวัญ สร้างความสงสัยว่าเจ้าตัวต้องการให้ใคร
"ของใคร" ครั้งนี้เสียงของจีน่าแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ความเงียบที่เกิดขึ้นได้จังหวะพอดิบพอดี ทำให้คนอื่นๆ หันมามองเป็นตาเดียว
ดวงตาคมกริบของหนุ่มหล่อที่เหมือนจะพูดน้อยมากกว่าทุกคนในกลุ่มเหลือบมองใบหน้าสวยของจีน่าเล็กน้อยไม่นานก็เปลี่ยนทิศทางการมอง
"พี่ให้ น้องคงไม่ชอบทานเผ็ดเท่าไหร่"
"อ๋อ ขอบคุณค่ะพี่เซย์" ของขวัญรับกระป๋องเครื่องดื่มมาถือเอาไว้แบบงงๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังยิ้มให้พวกพี่ๆ อย่างนึกขอบคุณจริงๆ
"เออนี่ เห็นน้องขวัญบอกว่าเมื่อคืนฝันร้าย ฝันว่าอะไรอ่ะ เล่าให้พวกพี่ฟังบ้างสิ" ลีโอถามขึ้นบ้าง ในมือถือส้อมก่อนจะตักส้มตำมาใส่ชามของตัวเอง
"พวกพี่...เชื่อเรื่องผีไหมคะ"
"ผี?"
"ใช่ค่ะ พี่ว่าในโลกนี้มีผีไหม"
"พี่ว่ามีนะ" ฉลามพยักหน้าหงึกหงัก ท่าทางจริงจังส่งผลให้ของขวัญทิ้งสายตาจดจ้องที่ใบหน้าหล่อเหลา อยากรู้ว่าผีที่ฉลามเจอมามันเป็นยังไง
มันน่ากลัวแบบที่เธอเจอไหม!
"ผีเสื้อไง ปีกงี๊โคตรสวยเลย"
"ไอ้เหี้ยหลาม แกล้งน้องสัส" ติณห์ฟาดฝ่ามือลงบนหัวของคนขี้แกล้งจนเต็มแรง
"น่ากลัวนะ ฝ่ามือไอ้เหี้ยติณห์หนักแบบโคตรน่ากลัวเลย" ความขี้แกล้งของหนุ่มๆ แก๊งนี้พลอยทำให้ของขวัญลืมเรื่องผีสางไปชั่วขณะ รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นมาบนใบหน้าอย่างไม่รู้ตัว
"หอมว่ะ มึงทำอะไรวะ แบ่งกูบ้าง"
"กูด้วยองศา กลิ่นนี้กูว่าผัดมาม่า" ฉลามและลีโอมองไปที่ผู้มาใหม่ที่เพิ่งจะก้าวขาออกมาจากห้องครัว สิ่งที่ได้รับไม่ใช่การตอบตกลงที่จะแบ่งของในมือให้ แต่เป็นสายตาพิฆาตที่ถูกส่งต่อแทน
"มึงขี้หวงว่ะองศา"
"เรื่องของกู" ผัดมาม่าจานโตวางตรงหน้าของขวัญ ไม่แน่ใจเลยว่าเป็นกลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากรุ่นพี่หนุ่มที่เป็นคู่หมั้น หรือกลิ่นหอมเครื่องเทศของผัดมาม่ากันแน่ที่ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรง
"กินเยอะๆ"
"ขอบคุณค่ะ พี่องศากินด้วยกันไหมคะ"
"ไม่ต้องถาม แถวนี้มีเปรตหลายตัวที่รอขอส่วนบุญอยู่ตลอดเวลา"
"หมาหัวเน่า" ลีโอพูดขึ้นมาลอยๆ ขณะมองเพื่อนตัวเองกับสาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ
"มึงหมายถึงตัวมึง?"
"ทั้งมึงและกูเนี่ยแหละ แม่ง! เน่าพอกัน มันไม่สนใจเราเลย" เซย์ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
นี่คือเหตุผลที่ทำให้คนในกลุ่มนี้ไม่กล้ามีแฟนหรือเปล่าวะ ใครมีแฟนคนนั้นจะถูกเล่นงานจากคนในกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นการแซวหรือต้อนจนจนมุมให้เสียอาการ วิธีไหนเล่นได้ก่อนเหมือนว่าทุกคนก็พร้อมจะทำ!
"ขอบคุณพี่ๆ มากนะคะสำหรับวันนี้ สนุกมากเลยค่ะ วันหลังหนูซื้อขนมมาฝากนะ"
"เปลี่ยนได้ปะล่ะ"
"พี่ฉลามอยากเปลี่ยนจากขนมเป็นอะไรดีคะ"
"เปลี่ยนจากขนมเป็นเบียร์"
"อ๋อ..."
"ตอบมันไปว่าไปหาซื้อแดกเอง" มือเรียวถูกคว้าไปจับก่อนจะพาออกมาจากตรงนั้นพร้อมกัน ไหวไหล่ละเลยเสียงโวยวายของกลุ่มเพื่อนที่ดังตามหลังมา
"ชอบเล่นกันแรงๆ แบบนี้เหรอคะ"
"แค่ตัดความรำคาญ!"
--------
แลดูเย็นชานะ งานนี้ขอรอดูยาวๆ จ้า
- Writer
