#ช่วงค่ำ
เวลา 23:20 น.
เมื่อเริ่มมีเรี่ยวแรงมิลนิกส์จึงแข็งใจข่มกลั้นความปวดเมื่อยตามร่างกาย ผลักประตูออกมาจากห้องนอนเพื่อกลับคอนโด ชุดที่สวมใส่ เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีขาวและกางเกงขายาว ซึ่งคนของภาคินนำมาเตรียมไว้ให้เมื่อตอนเย็น มือบางกุมท้องน้อยสาวเท้าเดินบนรองเท้าใส่ในบ้านไปทางบันไดอย่างระมัดระวัง ท่ามกลางความเงียบสงบราวกับไม่มีคนอยู่แต่หลอดไฟยังสว่างจ้า
“จะไปไหนครับ”
สองเท้าเล็กหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงใหญ่จากใครบางคน หลังจากเดินพ้นประตูทางเข้าตึกเพนท์เฮ้าส์ที่มีเพียงแต่ลูกน้องของมาเฟียหนุ่มอยู่อาศัยได้เพียงสามก้าว
“กลับ” ริมปากบางขยับตอบการ์ดร่างใหญ่ชุดดำออกไปตามตรง ก่อนตั้งคำถาม “ทำไม?”
“เวลานี้ดึกมากแล้ว ผมว่ารอนายกลับมาก่อนดีไหมครับ?” การ์ดคนดังกล่าวออกความเห็น เมื่อสภาพของหญิงสาวร่างบอบบางไม่เอื้ออำนวย ทั้งใบหน้าน่ารักที่ซีดเชียวจนไม่เหลือสี ทั้งดวงตากลมโตปูดบวม ดูยังไงก็รู้ว่
