ไม่นานตาข้างห้องก็กลับมา นี่เขาไปทำงานจริง ๆ เหรอเนี่ย มันเร็วชะมัด... เขาเดินเข้ามาพร้อมของกินเต็มไม้เต็มมือ... ส่วนปลายฟ้าหน่ะเหรอ ยังหลับอยู่เลย
"กลับมาเร็วจัง" เขาวางของลงที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะยื่นถุงกับข้าวให้ฉัน
"เอาไปแกะ แล้วจัดจานนะ คุณแม่บ้าน" เหอะ ฉันเบะปากใส่เขาทีนึง ก่อนจะดึงถุงในมือเขามาแกะจัดจาน
ส่วนตาข้างห้อง เขาก็นั่งเปิดแมคบุ๊กทำงานต่อ...
"เสร็จแล้ว มากินเร็ว..." เขาไม่ตอบ แต่พยักหน้าเบา ๆ
"แอะ ๆ" ปลายฟ้าตื่นแล้ว กำลังพลิกตัวคว่ำ ฉันจึงรีบไปอุ้มมาปลายฟ้ามาที่โต๊ะกินข้าว ก่อนที่จะเอาอาหารเด็กที่อุ่นไว้มาป้อน...
"หม่ำ ๆ เร็วคนสวย" ปลายฟ้าจ้องหน้าฉัน แล้วกินข้าวไปด้วย... ตาโต ๆ ตอนนี้ใสแจ๋ว คงนอนมาเต็มอิ่มสินะ
ตุบ ๆ เอ๊ะ! ฉันมองลงไปที่ท้องตัวเอง อะไรตุบ ๆ ในท้อง ลูกดิ้นเหรอ... ทำไมมันเบา ๆ
ตาข้างห้องเดินมานั่งตรงข้ามฉัน ก่อนจะเริ่มลงมือกินข้าว และมองปลายฟ้าไปด้วย...
ฉัน
