บทที่ 24
ผู้จัดการชั่วคราว
หลังจากที่ลงเครื่องเรียบร้อยฉันก็มายืนรอกระเป๋าพร้อม ๆ กับพวกพี่ ๆ ที่ไม่ได้โหลดกระเป๋ากันสักคนเพราะพวกเขามีเพียงแค่เป้ใบเดียวน่ะ ส่วนฉันก็...แหะ กระเป๋าลากใบใหญ่หนึ่งใบพร้อมด้วยเป้เล็ก ๆ ที่ถือขึ้นเครื่องหนึ่งใบ
เอาจริง ๆ ฉันก็ค่อนข้างเวอร์และเรื่องมากพอตัว ชอบเตรียมนู่นเตรียมนี่จนมันล้นกระเป๋าไปหมด อีกทั้งยังเอาเสื้อผ้ามาเผื่อไว้เยอะหลายชุดทั้งที่มาแค่วันเดียวแล้วก็ไม่ได้นอนค้างด้วยอะนะ
“กระเป๋าวามาแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะคุณวงโฟร์ดรีม” ฉันบอกยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองที่เคลื่อนมาตามสายพานเพราะรู้สึกเกรงใจพวกเขาที่ต้องมายืนรอหลายนาทีแบบนี้
“มา พี่ช่วยถือ”
“โอ๊ะ ขอบคุณค่ะ...เอ๊ย! มะ...ไม่เป็นไรค่ะพี่คราม วาถือเองดีกว่า” ฉันรีบรั้งกระเป๋าของตัวเองเอาไว้เมื่อพี่ครามอาสาจะถือกระเป๋าของฉันไปให้ ตอนนี้ฉันอยู่ในฐานะผู้จัดการจะให้ศิลปินมาถือกระเป๋าให้ได
