บทที่ 16
เป็นข่าว
“อื้อ...”
ปวดหัวชะมัดเลย...เป็นคำพูดเดียวที่อยู่ในหัวของฉันตอนนี้
อาการเวียนหัวและปวดตามร่างกายทำให้ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนจะค่อย ๆ ขยับตัวกวาดวงแขนบนเตียงกว้างที่ดูแล้วไม่คุ้นตาหรือคุ้นชินกับสัมผัสแบบนี้เลยสักนิด
ที่นี่ที่ไหน...ไม่ใช่โรงพยาบาลเหมือนในละครแน่ ๆ ฉันมั่นใจ!
พรึ่บ!
ฉันเด้งตัวขึ้นจากเตียงนุ่ม ๆ ด้วยแววตาที่เบิกกว้างก่อนจะรีบกวาดสายตามองรอบ ๆ ห้องที่ตอนนี้เงียบงันและไร้ผู้คนมีเพียงฉันคนเดียวเท่านั้น
“ที่ไหนกันล่ะเนี่ย เอ๊ะ...เมื่อคืนฉัน...” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืนได้ราง ๆ จำได้ว่าฉันไปที่ผับเพื่อพูดคุยกับคุณพร้อมในเรื่องธุรกิจ แล้วก็ดูเหมือนว่าฉันจะเมามากเลยทำให้จำอะไรไม่ค่อยได้นัก
“...นี่ฉันโดนไอ้บ้านั่นฟันแล้วเหรอ! ไม่นะ!”
“เพ้อเจ้อ! อาชีพที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียนรึไงถึงได้นึกเหตุการณ์เป็นตุเป็นตะขนาดนั้น”
“นะ...นาย!” ฉันส
