11
1034 Words
เถื่อนอุ้มร่างพริมาเข้าไปอาบน้ำ ห้องน้ำของเขากว้างขวาง บรรยากาศดีเพราะมีความเป็นธรรมชาติอยู่มาก อ่างใบโตกับสายน้ำเย็นสบายทำให้เขากับเธอได้นอนแช่อย่างผ่อนคลาย
เถื่อนเกี่ยวผมนุ่มสลวยของเธอไปมา เธอจุ๊บปลายคางหนาของเขาเบา ๆ มีความสุขที่จะได้อยู่ในอ้อมแขนของเขาแบบนี้ไปตลอดชีวิต
“พรีมรักเฮียจัง” เธอบอกเขา ความรู้สึกของเธอคือความรู้สึกที่แท้จริง ที่เธออยากจะบอกเขา เขาจะรับหรือไม่รับ จะตอบรับหรือไม่นั้นเธอไม่ได้คาดหวัง เพราะเตรียมใจกับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นแต่แรก แต่เธอรักเขานี่คือเรื่องจริงจากหัวใจของเธอ
เถื่อนฟังคำว่ารักจากเธอเป็นร้อย ๆ ครั้ง หัวใจของเขาไม่ได้ด้านชา เขารู้สึกและมีความอ่อนไหวเกิดขึ้น
แต่ที่เขาไม่ได้ตอบรับว่าเขาเองก็รักเธอเหมือนกัน อาจเพราะว่าเขายังไม่จริงจังกับการมีครอบครัวหรือมีลูกเมีย ชีวิตของเขายังต้องการความตื่นเต้นเร้าใจในแบบฉบับของเขาอยู่ เถื่อนจึงไม่อยากให้เธอต้องคาดหวังกับการมีชีวิตครอบครัว ที่อาจจะไม่ได้สวยหรูเป็นอย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้ก็เป็นได้
เถื่อนลูบไล้แขนกลมกลึงของเธอเบา ๆ เขามีความสุขเสมอที่มีเธออยู่ในอ้อมแขนเช่นนี้
“เฮียเตรียมอาหารอะไรเอาไว้ให้พรีมเหรอคะ”
“ของโปรดพรีมไง ต้องลงไปดูเอง รับรองว่าเด็ดและต้องชอบมากๆ เลย” เขากระซิบบอกที่ริมหู
“ตื่นเต้นจังเลยค่ะ”
“แล้วพรีมก็ต้องมีรางวัลให้เฮียด้วยนะ”
เธอไม่ตอบแต่ลูบไล้แผงอกกว้างของเขาไปมา ก่อนที่เถื่อนจะดันร่างของเธอไปกับผนังอีกด้าน เพียงไม่นานเสียงครวญครางในห้องน้ำกว้างก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เถื่อนพาพริมาเดินลงบันไดมาด้านล่างก็ต้องชะงักที่เห็นน้องชายทั้งสามนั่งรออยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหาร
พริมายิ้มใหน้องชายทุกคนของเถื่อน นั่นทำให้เถื่อนต้องเอ่ยถามออกไปอย่างงุนงง
“มาทำไมกัน”
“วันนี้รู้ข่าวว่าพรีมเรียนจบรับปริญญาแล้ว พวกเราก็เลยมาแสดงความดีใจกับพรีมไงครับ”
“อืม...” เถื่อนครางออกมา เขาอยากอยู่กับพริมาสองต่อสอง แต่ดันมีน้องชายมาด้วย แต่มาแล้วก็ดีจะได้กินอาหารด้วยกัน เพราะปกติเขากับน้องชายก็รับประทานอาหารด้วยกันอยู่แล้ว
“มาแล้วก็กินข้าวด้วยกัน”
“ของโปรดของพรีมทั้งนั้นเลย”
“พวกนายรู้ได้ยังไง”
“พวกเราไม่รู้หรอกถ้าเฮียไม่บอก เฮียจำได้ทุกอย่างว่าพรีมชอบกินอะไรบ้าง ยิ่งอาหารทะเลพรีมยิ่งชอบกิน เฮียก็สั่งมาเป็นพิเศษ ลาภปากพวกเราเลย” ประโยคของน้องชายทำให้พริมาอมยิ้ม เธอเองก็ไม่รู้หรอกว่าเถื่อนจะจำได้หรือไม่ได้ว่าเธอชอบกินอะไรบ้าง แต่พอเห็นอาหารก็รู้ว่าเขาจำได้และใส่ใจเธอเสมอ
“น่ากินทั้งนั้นเลย งั้นไม่เกรงใจแล้วนะเฮีย” ประโยคของน้อง ๆ ทำให้เถื่อนทรุดตัวนั่งที่เก้าอี้ตรงหัวโต๊ะ พริมานั่งลงใกล้ ๆ กับเถื่อน ส่วนสามหนุ่มนั่งลงตรงกันข้ามกับเธอ
“ยินดีด้วยนะครับพรีมที่เรียนจบแล้ว” ปืนอวยพรและยื่นกล่องของขวัญให้ ตามด้วยเสือและสิงห์
พริมาเคยเจอน้องชายทั้งสามของเถื่อนมาแล้ว เพราะสี่พี่น้องเป็นลูกพี่ลูกน้องที่รักและสนิทกันมาก ตอนเถื่อนเอาของไปให้เธอที่คอนโดฯ และจะไปทำธุระด้วยกัน เลยได้เจอกันและพูดคุยกันและหลังจากนั้นก็ได้เจอกันอีกหลายครั้ง รวมถึงตอนมาที่ไร่ด้วย
“ขอบคุณนะคะเฮียปืน เฮียเสือ เฮียสิงห์” ผู้ชายบ้านนี้ชื่อสั้น ๆ เรียกง่ายแต่ก็ดูเถื่อน ๆ เหลือกกำลัง
ทั้งสามเป็นพี่น้องตระกูลอภิกานต์ที่กว้างขวางเป็นที่นับหน้าถือตาของจังหวัด อีกทั้งยังร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ
ตระกูลอภิกานต์ทำธุรกิจหลายอย่างด้านอสังหาริมทรัพย์ ธุรกิจการท่องเที่ยว ธุรกิจกลางคืน ผับบาร์คาร์เฟ่ และมีที่ดินหลายพันไร่ในจังหวัดสงขลาและจังหวัดใกล้เคียงอย่างพัทลุงและสตูล ขนาดนักการเมืองท้องถิ่นหรือคนดังยังต้องเกรงใจ เธอเองก็ได้บารมีของเขาคอยช่วยเหลือไม่ต่างกัน
“หวังว่าของขวัญจะถูกใจนะครับ พวกเฮีย ๆ เลือกเองกับมือเลย”
“ขอบคุณมากๆ ค่ะ ให้อะไรพรีมก็ถูกใจทั้งหมดนั่นแหละค่ะ” ในสายตาของสามหนุ่มพริมาเป็นคนมักน้อยมาแต่ไหนแต่ไหรแล้ว ไม่เคยเอ่ยขออะไรเถื่อนเลย เพราเถื่อนบอกว่าของทุกชิ้นที่ซื้อให้พริมา เขาเป็นคนอยากให้เอง ไม่ใช่เพราะเธอร้องขอ
“แล้วเฮียเถื่อนล่ะครับให้ของขวัญอะไร” เสือเอ่ยถาม
“เฮียซื้อรถป้ายแดงให้เป็นของขวัญที่เรียนจบน่ะค่ะ”
“เยี่ยมไปเลย” สิงห์อมยิ้ม ในขณะที่เถื่อนกระแอมเบา ๆ
“ปกติเฮียไม่เคยทุ่มให้ใครขนาดนี้มาก่อน น้องพรีมนี่ถือว่าเป็นคนพิเศษเลยนะครับ”
“อะแฮ่ม” คำว่าคนพิเศษทำให้เถื่อนต้องกระแอมกระไอออกมาอีกครั้ง
“กินกันได้แล้ว ไม่หิวกันหรือไง” เถื่อนพูดเสียงขรึมปนดุ ไม่รู้เป็นเพราะว่าเขาไม่ชอบใจที่น้องชายทั้งสามแย่งกันพูดคุยกับผู้หญิงของเขา หรือเพราะไม่อยากให้โดนซักไซ้เรื่องของขวัญวันรับปริญญากันแน่
หนุ่ม ๆ รุมกันตักอาหารให้หญิงสาวคนเดียวของโต๊ะ เธอกล่าวขอบคุณก่อนจะยิ้มหวานส่งไปให้ เถื่อนเหลือบมองผู้หญิงของเขา รู้สึกไม่สบอารมณ์โดยไม่ทราบสาเหตุ การเห็นชายอื่นรุมกันเอาใจพริมาทำให้เขาหงุดหงิดไม่น้อย
- Writer
