2

998 Words

“เขาไม่มีวันเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นหรอก” เถื่อนพูดอย่างมั่นใจ คนปากหนักทำเอาน้องชายทั้งสามมองสบตากัน แล้วพูดในใจว่าจะคอยดู เถื่อนขับรถเข้าเมืองไปรับพริมาในเย็นของอีกวันหนึ่ง ร่างบอบบางในชุดนักศึกษารีบเดินมาขึ้นรถที่จอดรออยู่ เธอจำรถคันหรู ราคาแพงลิ่วของเขาได้ดี “รอนานไหมคะเฮีย” พริมาเอ่ยถาม ก่อนจะยิ้มหวานส่งมาให้เขา “นาน” เขาตอบสั้น ๆ ก่อนจะจิ้มที่แก้มของตัวเอง ทำให้เธอต้องมองซ้ายมองขวาเพราะกลัวใครเห็น “ไม่มีใครเห็นหรอกน่า รถติดฟิล์มทึบขนาดนี้” สิ้นประโยคของเขาเธอก็ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ มือหนาของเถื่อนเลื่อนมาลูบไล้มือนิ่มของพริมาเบา ๆ ก่อนจะยกขึ้นมาจุมพิตแล้วใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาก็ขยับเข้าหา ทำท่าจะจูบเธอ “เฮียคะ อย่าค่ะ นี่มันหน้ามหาวิทยาลัยนะคะ” เธอดันปลายคางของเขาออกห่าง แต่มือหนาก็ล้วงเข้าไปในกระโปรงสั้นของเธอเพื่อสัมผัสกับกลีบกายสาว “เฮียคะ” “เยิ้มขนาดนี้ มีอารมณ์เหรอ” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า ใบหน้าเต็มไปด้วยความกระหาย เขากัดปากเบา ๆ ทำเอาหัวใจของพริมาสั่นไหวอย่างรุนแรง “คืนนี้เฮียค้างด้วยนะ” “คอนโดของเฮียนี่คะ เฮียจะนอนหรือไม่นอนก็ได้ พรีมเป็นแค่คนอาศัยเอง” เธอชะงักเมื่อเขายื่นเอกสารมาตรงหน้า “อะไรเหรอคะ” “เปิดดูสิ” เถื่อนควบรถกลับคอนโดฯ อย่างเร็วรี่ เขายอมรับว่าหิวร่างน้อยแสนหวานนี้เหลือเกิน พริมาเปิดเอกสารด้านในออกดูก่อนที่เธอจะตาโต มองซีกหน้าหล่อเหลาของคนที่กำลังตั้งใจขับรถอย่างตกตะลึง “ของไหมของขวัญของเฮีย” “เฮียโอนคอนโดเป็นชื่อของพรีมเหรอคะ” “เป็นของขวัญที่ตั้งใจเรียนจนใกล้จบแล้ว” ประโยคของเขาทำให้เธอตื้นตันใจยิ่งนัก ที่เธอเรียนจบได้เพราะเถื่อน ค่าเทอมกับค่าใช้จ่ายในการเรียนทุกอย่างเขาเป็นคนออกให้ เถื่อนเป็นคนสปอร์ต พร้อมเปย์ และรวยมาก เขามีเงินมากมายที่จะทำอะไรก็ได้ ในขณะที่เธอยากจนเหลือแสน ทำงานปากกัดตีนถีบกว่าจะมีเงินเอาไว้ใช้จ่ายแต่ละบาทแต่ละสตางค์ “ขอบคุณนะคะเฮีย” เธอยกมือไหว้เขา เคยฝันว่าจะมีบ้านหรือคอนโดฯ สวยๆ เป็นของตัวเองสักหลัง แล้วเขาก็ทำให้ฝันของเธอเป็นจริง ขับรถมาอีกไม่นาน เถื่อนก็เลี้ยวรถเข้ามายังคอนโดฯ หรู ห้องที่เขาซื้อให้พริมมาอยู่เป็นชั้นบนสุดสามารถเห็นวิวทิวทัศน์ในตัวเมืองได้เป็นอย่างดี ด้านบนเงียบและไม่มีใครรบกวน คอนโดฯ ที่นี่ใกล้มหาวิทยาลัย และอยู่ใกล้แหล่งการค้าต่าง ๆ ทำให้สะดวกสบายในการใช้ชีวิต เมืองใหญ่แห่งนี้ไม่ต่างจากกรุงเทพฯ มหานคร เพราะเจริญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน “เรียนจบแล้วคิดว่าจะทำอะไรต่อ” เถื่อนเอ่ยถามหญิงสาวที่มีรอยยิ้มกระชากใจของเขาเสมอ “อยากหางานทำน่ะค่ะ” เธอเรียนจบในสาขาวิชานิเทศศาสตร์ ก็อยากหางานทำในสายงานที่ตัวเองเรียนอยู่ แต่จริง ๆ แล้วเธอก็มีงานออนไลน์ทำเป็นรายได้เสริมบ้างเล็กน้อย พวกขายครีม ขายอาหารเสริม ทำให้พอมีรายได้อยู่บ้าง อาศัยว่าหน้าตาและหุ่นที่ดีทำให้ขายสินค้าพวกนี้ได้ดี แต่เธอก็เลือกผลิตภัณฑ์ดี ๆ มาขายเพราะใส่ใจผู้บริโภคมากกว่าจะหาเงินเพียงอย่างเดียว เถื่อนไม่ชอบให้เธอทำงานนัก เขาพูดเสมอว่าเลี้ยงเธอได้ อยากให้เธอตั้งใจเรียนมากกว่า “เรียนจบแล้วจะทำงานเลยเหรอ” “ค่ะ” “เฮียเลี้ยงได้นะ มาเป็นแม่บ้านให้เฮียไหม” ประโยคเชิญชวนของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง “แม่บ้านที่แปลว่าเมียหรือเปล่าคะ” “ตอนนี้ก็เป็นไม่ใช่เหรอ” เขาดึงมือของเธอมาจุมพิตเบา ๆ เมื่อเดินเข้ามาในห้องพักเรียบร้อยแล้ว “เฮียอยากแต่งงานมีลูกกับพรีมไหมคะ” เธอกลั้นใจถามเขาออกไป เพราะเธอรักเขา คาดหวังกับความรักครั้งนี้เหลือเกิน “อยู่กันไปแบบนี้ก็ดีแล้ว พรีมก็รู้ว่าพรีมเป็นผู้หญิงที่เฮียคบนานที่สุด” เธอน่าจะดีใจใช่ไหมที่เธอเป็นผู้หญิงที่เขาคบนานสุด พริมาเอ่ยถามตัวเองในใจ แต่เธอก็ไม่มีเวลาได้คิดอันใดอีก เมื่อเขากดร่างเธอไปกับผนังก่อนจะบดจูบริมฝีปากน้อยอย่างดุเดือด “เฮียคะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง “ว่าไง” เสียงของเขาแหบพร่า หอบหายใจรุนแรงด้วยความปรารถนา ร่างกายแข็งแกร่งที่บดเบียดแนบชิดทำให้เธอรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งที่เบียดเสียดอยู่ตรงเรียวขาของเธอ “อาบน้ำก่อนได้ไหมคะ เหนียวตัวไปหมดเลย” เธอเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงหอบ ๆ “ได้สิ” เขายอมถอยห่าง ให้เธอไปอาบน้ำ “งั้นพรีมอาบก่อนนะคะ” เมื่อเห็นว่าเขายอมถอยเธอจึงรีบเอ่ยบอกเขาออกไป การอาบน้ำชะรำร่างกายให้คลายจากความเหนียวตัวมันทำให้รู้สึกสดชื่น พร้อมที่จะทำกิจกรรมต่าง ๆ หลังจากนี้ พริมาเดินเข้าห้องน้ำ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่ออุ้งมือใหญ่ร้อนผ่าวโอบรัดมาจากทางด้านหลัง เรือนร่างเปลือยเปล่าร้อนรุ่มของเขาเบียดชิดเข้ามาหา เธอรับรู้ได้ถึงแก่นกายแข็งร้อนที่เสียดสีอยู่ตรงสะโพกงอนงาม มือหนาของเขาเลื่อนมากอบกุมเต้านมอวบอิ่มของหล่อนเอาไว้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more