“วันนี้นายไม่เข้าบ้านฉันเหรอ” คำถามของพี่แป้ง ทำเอาผมถึงกับงง ปกติชอบไล่ผมออกจากบ้าน แต่ทำไมวันนี้ถึงถามผมแบบนี้
“ที่พี่ถามนี่คือ อยากให้ผมเข้าบ้านพี่ใช่ป้ะ” ผมหันกลับไปถาม
“อือ”
“หือ พี่เมาบิงซูเปล่าเนี่ย” อยากให้ผมเข้าบ้านนี่เป็นไปได้ไง ต้องมีอะไรแน่ ๆ ผมหรี่ตามองจ้องจับผิด แต่สายตาของพี่แป้งก็นิ่งมาก ไม่เลิ่กลั่กเลย
“อะ ๆ ผมเข้าก็ได้” พี่แป้งไม่ตอบ เอาแต่มองหน้าผม ผมก็เลยจะเดินเข้าไปในบ้านของเธอ เผื่อว่าจะมีอะไร อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมถึงอยากให้เข้าไป
“เดี๋ยว” พี่แป้งจับแขนผมไว้ ไม่ให้เดินเข้าไปด้านใน ผมหยุดชะงัก แล้วมองที่มือพี่แป้งสลับกับมองหน้าสวย ๆ ของเธอ
“เอากระเป๋าเข้าไปให้หน่อย” พี่แป้งพูดจบก็คลี่ยิ้มแล้วเดินตัวปลิวเข้าไปในบ้าน
ฮึ! ที่แท้ก็จะใช้ให้เอากระเป๋าเข้าไปนี่เอง!
ผมคว้าเอากระเป๋าพี่แป้งมาถือไว้ แล้วเดินตามเข้าไปในบ้าน บ้านช่องเงียบเชียบ แสดงว่าไม่มีคนอยู่ ผมกระตุก
