เสียงเคาะตามด้วยเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น คนที่นอนจ้องประตูอยู่ก็รีบหันหลังและแกล้งปิดตาให้หลับลง อยากรู้ว่าแม่พยาบาลสาวจะมาแก้ตัวว่าอย่างไรที่ใช้เวลาแต่งตัวทำธุระส่วนตัวเป็นชั่วโมง
“โอ๊ก!” ความรู้สึกเดิมที่เพิ่งผ่านมาเกิดขึ้นอีกครั้ง ก้อนลมมวลขึ้นมาจุกที่ต้นคอ ดารัณแน่ใจเกินร้อยว่าสิ่งที่เธอจะพ่นออกมาไม่มีอะไรนอกจาก น้ำใสขมเหนียว หญิงสาวยกมือกุมปิดปากเอาไว้แน่น สาวเท้าเร็ววิ่งผ่านคนบนเตียงปรี่เข้าไปในห้องน้ำ
“เป็นอะไร” คนแกล้งหลับที่นอนอยู่บนเตียงร้องตาม แต่เสียงตอบรับกลับก็มีแค่เพียงโอ๊กอ๊ากของอีกฝ่ายเท่านั้น
“ดารัณ...คุณไหวหรือเปล่า” คาร์ดิโก้ร้องถามอีกครั้ง ยันตัวลุกจากเตียงไปยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับเหมือนเดิม
“โอ๊ก...อ๊าก...”
“คุณเปิดประตูให้ผมเข้าไปก่อนได้ไหม” ชายหนุ่มเคาะประตูเรียก คราวนี้เจ้าตัวเริ่มหงุดหงิดทั้งเป็นห่วงคนข้างใน ผ่านไปอีกนับสิบนาทีที่
